Μπορεί να έχετε ακούσει ότι οι σπόροι παπαρούνας στη σάλτσα της σαλάτας σας ή στο κουλούρι σας μπορούν να χαλάσουν ένα τεστ φαρμάκων – πυροδοτώντας ένα θετικό αποτέλεσμα για τα οπιούχα στο σύστημά σας. Αν και υπάρχουν ορισμένες προειδοποιήσεις σε αυτό (το πλύσιμο και η σωστή επεξεργασία των σπόρων μπορεί να αφαιρέσει τους ρύπους και το μαγείρεμα τείνει να μειωθεί σημαντικά περιεκτικότητα οπιούχων παπαρουνόσπορων), είναι αλήθεια ότι οι παπαρουνόσποροι μπορεί να είναι πρόβλημα. Οι ίδιοι οι παπαρουνόσποροι δεν περιέχουν στην πραγματικότητα ενώσεις οπιούχων, αλλά συχνά νοθευμένο με χυμό λουλουδιών που περιέχει οπιούχα κατά την επεξεργασία.
Ωστόσο, οι σπόροι παπαρούνας δεν είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να παραμορφώσει ένα γρήγορο τεστ φαρμάκων. «Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα πραγμάτων που μπορεί να προκαλέσουν ψευδώς θετικά αποτελέσματα», λέει Γκουέν ΜακΜίλιντοξικολόγος και καθηγητής κλινικής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Οι παπαρουνόσποροι στην πραγματικότητα δεν προκαλούν ψευδής θετικά, σημειώνει ο McMillin. “[Contaminated] Οι σπόροι της παπαρούνας έχουν πράγματι οπιούχα μέσα τους», λέει – αλλά πολλά φάρμακα, ακόμη και κοινά φάρμακα χωρίς ιατρική συνταγή μπορούν να μπερδέψουν τις δοκιμές με εντελώς διαφορετικές ενώσεις.
Τα περισσότερα τύπος που χρησιμοποιείται συχνά των γρήγορων δοκιμών φαρμάκων ονομάζονται ανοσοδοκιμασίες. Αυτά τα τεστ ποικίλλουν ευρέως και γίνονται από πολλές εταιρείες. Διαφορετικές εκδόσεις τους μπορούν να ελέγξουν για αμφεταμίνες, βενζοδιαζεπίνες, PCP, οπιούχα, συνθετικά οπιοειδή, μαριχουάνα και άλλες ελεγχόμενες ουσίες. Τα ενσωματωμένα αντισώματα στις δοκιμές αντιδρούν με ενώσεις που επιλέγονται για να αντιπροσωπεύουν πιθανή χρήση ναρκωτικών: Μεταβολίτες που εκκρίνει το σώμα στα ούρα. Ωστόσο, οι δοκιμές δεν αναζητούν τις ακριβείς ουσίες-στόχους για τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο. Ο McMillin τα συγκρίνει με έναν ξύλινο πίνακα παιχνιδιών με υποδοχές για μάρμαρα – μάρμαρα παρόμοιου μεγέθους και σχήματος μπορούν να χωρέσουν στις ίδιες τρύπες.
Μια άλλη αναλογία, λέει, είναι ένα δίχτυ ψαριών. «Ένα δίχτυ είναι σχεδιασμένο για να πιάνει ψάρια, αλλά δεν ξέρει ακριβώς τι είδους ψάρι μαζεύει», λέει. Λαϊκή Επιστήμη. «Η ανοσοδοκιμασία είναι πραγματικά εξαιρετική στο ότι μπορεί να συλλάβει όλα τα είδη που μοιάζουν με ψάρια. Εάν προσπαθείτε απλώς να κάνετε μια οθόνη, αυτό είναι πραγματικά σημαντικό…αλλά η συνέπεια είναι ψευδώς θετικά.”
Το αντίσωμα είναι το πιο κρίσιμο μέρος του σχεδιασμού μιας ανοσοδοκιμασίας και μπορεί να είναι μια δύσκολη πράξη εξισορρόπησης για να στοχεύσετε την εξειδίκευση, διασφαλίζοντας επίσης ότι μια ολόκληρη κατηγορία σχετικών, ελεγχόμενων ουσιών περιλαμβάνεται στην πρώτη γραμμή ανίχνευσης. Τα ψευδώς θετικά είναι συχνά το αποτέλεσμα της επιλογής των δοκιμών για εύρος. Ωστόσο, συμβαίνουν επίσης λόγω βασικών περιορισμών στη χημεία: ορισμένες ομάδες φαρμάκων, ιδιαίτερα οι αμφεταμίνες, μεταβολίζονται σε μικρά, μάλλον μη περιγραφικά μόρια που μοιάζουν με πολλά πράγματα, λέει ο Algren.
Φάρμακα για το κρυολόγημα, αντιισταμινικά και αποσυμφορητικά, αντικαταθλιπτικά, φάρμακα για την αρτηριακή πίεση, φάρμακα για τον διαβήτη, είναι μεταξύ ο μακρύς κατάλογος των πραγμάτων που μπορεί να οδηγήσει σε ψευδώς θετικές οθόνες αμφεταμίνης. Τα φάρμακα για το κρυολόγημα χωρίς ιατρική συνταγή μπορούν επίσης να εμφανιστούν ως PCP. Η κωδεΐνη, ορισμένα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος, φάρμακα για την υπέρταση και φάρμακα κατά της ναυτίας είναι μερικά παραδείγματα χαπιών ότι μπορεί να οδηγήσει σε ψευδώς θετικά για οπιοειδή και οπιούχα. Η κινίνη, η ανθελονοσιακή ένωση που χρησιμοποιείται ως αρωματική ουσία σε τονωτικό νερό, μπορεί επίσης να προκαλέσει ορισμένες από αυτές τις δοκιμές. Προϊόντα CBD και ακόμη και ορισμένοι τύποι βρεφικό πλύσιμο μπορεί να εμφανιστεί ως θετικό αποτέλεσμα σε οθόνες για κάνναβη/THC. Και οι ερευνητές ανακαλύπτουν άγνωστα παραδείγματα διασταυρούμενων αντιδρώντων ενώσεων όλη την ώρα.
Η ευαισθησία είναι επίσης ένα μεγάλο ζήτημα. Οι κατασκευαστές δεν θέλουν οι δοκιμές να χάνουν τα φάρμακα που υπάρχουν, αλλά αν τα σχεδιάσουν με αρκετά χαμηλά όρια και γρήγορες δοκιμές μπορεί να εντοπίσουν ακόμη και λανθασμένες, τυχαίες ή μεταχειρισμένες εκθέσεις.
Αν και αυτές οι αδυναμίες είναι ευρέως κατανοητές μεταξύ των τοξικολόγων και οι δοκιμές ανοσοπροσδιορισμού συνοδεύονται από ένθετα συσκευασίας που αναφέρουν πιθανή διασταυρούμενη αντιδραστικότητα με φάρμακα που δεν στοχεύουν, οι κλινικοί γιατροί που χορηγούν αυτές τις εξετάσεις σε ασθενείς σε νοσοκομειακά περιβάλλοντα ή θαλάμους τοκετού και τοκετού ενδέχεται να μην γνωρίζουν όλα τα πολλές νόμιμες και κοινές διαδρομές σε θετικό έλεγχο φαρμάκων ούρων. Και αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όταν ο χρόνος είναι περιορισμένος και δεν παραγγέλλονται επιβεβαιωτικές δοκιμές. Πολλαπλές αγωγές έχουν ασκηθεί κατά νοσοκομείων τα τελευταία χρόνια μετά νεογέννητα μεταφέρθηκαν σε ανάδοχη φροντίδα με βάση τα αποτελέσματα ταχείας εξέτασης φαρμάκων των γονέων. Η φροντίδα του ασθενούς μπορεί επίσης να τεθεί σε κίνδυνο όταν χρησιμοποιούνται από μόνες τους ταχείες εξετάσεις φαρμάκων ως βάση για την έγκριση χειρουργικής επέμβασης και άλλων θεραπειών, λέει ο McMillin.
Τα ψευδώς αρνητικά δεν είναι επίσης ασυνήθιστα. Ορισμένα τεστ δεν είναι αρκετά ευαίσθητα για να ανιχνεύσουν τη συγκέντρωση ενός φαρμάκου που κυκλοφορεί στο σύστημα κάποιου. Και ορισμένες νεότερες ουσίες μπορεί στην πραγματικότητα να μην εμφανίζονται σε μια δοκιμή που θεωρητικά προορίζεται να αποκαλύψει την παρουσία τους. Για παράδειγμα, συνθετικά και ημι-συνθετικά οπιοειδή, όπως η φεντανύλη και η οξυκωδόνη, δεν ανιχνεύονται σε όλες τις δοκιμές φαρμάκων για οπιούχα, καθώς οι μεταβολίτες τους και οι χημικές ουσίες τους είναι διαφορετικοί. Αυτό, επίσης, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στους ασθενείς και ακόμη και να οδηγήσει σε άδικη αποβολή ατόμων από προγράμματα διαχείρισης χρόνιου πόνου, όπου ένα ψευδώς αρνητικό τεστ μπορεί λανθασμένα να οδηγήσει τους παρόχους να πιστέψουν ότι οι ασθενείς δεν παίρνουν τα φάρμακά τους όπως τους έχει συνταγογραφηθεί, λέει Άνταμ Άλγκρενιατρός τοξικολόγος και γιατρός επειγόντων περιστατικών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Υγείας και στο Πανεπιστήμιο του Missouri-Kansas City.
Σε μια ιδανική κατάσταση, οποιοδήποτε εκπληκτικό αποτέλεσμα δοκιμής φαρμάκων ανοσοπροσδιορισμού θα επιβεβαιωνόταν με πιο συγκεκριμένες και ακριβείς εργαστηριακές δοκιμές παρακολούθησης, λένε τόσο ο Algren όσο και ο McMillin. Ωστόσο, αυτές οι πιο αργές, ακριβότερες επιβεβαιωτικές δοκιμές δεν χρησιμοποιούνται σε κάθε νοσοκομειακό σύστημα ή περιβάλλον φροντίδας. «Πιστεύω ότι πολλοί γιατροί παίρνουν γρήγορα τα αποτελέσματα της ανοσοδοκιμασίας ως το τελικό αποτέλεσμα και στη συνέχεια λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς επιβεβαίωση ή χωρίς να εξετάζουν εάν εμπλέκονται άλλα πράγματα», λέει ο Algren.
«Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει αρκετή προσοχή στο τεστ επιβεβαίωσης», συμφωνεί ο McMillin. Και οι δύο ειδικοί λένε ότι θα ήθελαν να δουν αυτή την αλλαγή.
Αυτή η ιστορία είναι μέρος της σειράς Ask Us Anything της Popular Science, όπου απαντάμε στις πιο περίεργες ερωτήσεις σας, από τις συνηθισμένες έως τις ασυνήθιστες ερωτήσεις. Έχετε κάτι που πάντα θέλατε να μάθετε; Ρωτήστε μας.
VIA: popsci.com
