Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, ένα αστέρι μπορεί να πέρασε απίστευτα κοντά από το ηλιακό μας σύστημα, πυροδοτώντας μια σειρά κοσμικών γεγονότων που οδήγησαν στη δημιουργία των φεγγαριών γύρω από τους εξωτερικούς πλανήτες και τις ασυνήθιστες τροχιές μακρινών ουράνιων σωμάτων.
Αυτή η νέα θεωρία, που υποστηρίζεται από περισσότερες από 3.000 προσομοιώσεις υπολογιστή, προτάθηκε από μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Simon Portegies Zwart, καθηγητή προσομοιώσεων αστρικής δυναμικής, σε συνεργασία με ερευνητές από τη Γερμανία και την Ολλανδία.
Το μυστήριο των Δια-Ποσειδώνιων αντικειμένων
Οι αστρονόμοι έχουν από καιρό προβληματιστεί από τον μεγάλο αριθμό μικρών ουράνιων σωμάτων που βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, γνωστά ως δια-Ποσειδώνια αντικείμενα. Αυτά τα αντικείμενα, πολλά από τα οποία έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 100 χιλιόμετρα, ακολουθούν εξαιρετικά ασυνήθιστες τροχιές γύρω από τον ήλιο.
Τα μονοπάτια τους συχνά εκτείνονται και γέρνουν σε περίεργες γωνίες σε σύγκριση με τις κανονικές, σχεδόν κυκλικές τροχιές των πλανητών. Μερικά από αυτά τα αντικείμενα ταξιδεύουν ακόμη και προς την αντίθετη κατεύθυνση των πλανητών, προσθέτοντας στο μυστήριο πώς έφτασαν εκεί και γιατί οι τροχιές τους είναι τόσο διαφορετικές.
Η σημαντική βαρυτική επίδραση
Για να εξερευνήσουν αυτό το μυστήριο, ο Portegies Zwart και η ομάδα του έτρεξαν εκτενείς προσομοιώσεις υπολογιστή, εξετάζοντας τις πιθανές αιτίες αυτών των περίεργων τροχιακών μοτίβων. Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι ένα αστέρι, με περίπου το 80% της μάζας του ήλιου, πέρασε κοντά από το ηλιακό σύστημα πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Σύμφωνα με το μοντέλο τους, αυτό το αστέρι πλησίασε το Ηλιακό Σύστημα σε γωνία περίπου 70 μοιρών και έφτασε σε απόσταση περίπου 110 φορές την απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου – μια απίστευτα κοντινή συνάντηση από κοσμικής απόψεως.
Αυτό το διερχόμενο αστέρι θα μπορούσε να είχε σημαντική βαρυτική επίδραση στο Ηλιακό Σύστημα, διαταράσσοντας τις τροχιές μικρών αντικειμένων στις εξωτερικές περιοχές και στέλνοντάς τα στις τρέχουσες, παράξενες τροχιές τους.
Η εξήγηση για τα φεγγάρια των γιγάντιων πλανητών
Μπορεί να είναι εκπληκτικό, αλλά η μελέτη αυτή παρέχει και μια εξήγηση για τα φεγγάρια γύρω από τους γιγάντιους εξωτερικούς πλανήτες – τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Αυτοί οι πλανήτες έχουν δύο διαφορετικούς τύπους φεγγαριών: κανονικά φεγγάρια που ακολουθούν σχετικά κυκλικές τροχιές κοντά στους πλανήτες και ακανόνιστα φεγγάρια που περιφέρονται μακριά σε τεντωμένες, κεκλιμένες διαδρομές.
Η στενή συνάντηση με το αστέρι θα μπορούσε να είχε προκαλέσει την εκτόξευση ορισμένων από τα μικρά αντικείμενα στις εξωτερικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος προς τα μέσα, όπου συνελήφθησαν από τη βαρυτική έλξη των γιγάντιων πλανητών. Αυτά τα αιχμαλωτισμένα αντικείμενα έγιναν τα ακανόνιστα φεγγάρια που παρατηρούμε σήμερα, σε τροχιά γύρω από τους πλανήτες σε μακρινά, κεκλιμένα μονοπάτια.
Η επικεφαλής συγγραφέας Susanne Pfalzner, από το Forschungszentrum Jülich στη Γερμανία, τόνισε την απλότητα και την κομψότητα του μοντέλου. Η ομορφιά της προσομοίωσης και του μοντέλου που προκύπτει έγκειται στην απλότητά του, είπε. Απαντά σε πολλές ανοιχτές ερωτήσεις με ένα μόνο συμβάν.
Βίντεο προσομοίωση
Ο Portegies Zwart και η ομάδα του προτείνουν:
Προς έκπληξή μας, οι προσομοιώσεις βοήθησαν επίσης να εξηγηθεί γιατί ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας έχουν δύο τύπους φεγγαριών. Λόγω της διέλευσης του άστρου, μερικά μικρά ουράνια σώματα από το εξωτερικό Ηλιακό Σύστημα πετάχτηκαν προς τα μέσα και συνελήφθησαν από τους γιγάντιους πλανήτες. Αυτά έγιναν τα ακανόνιστα φεγγάρια που τώρα περιφέρονται μακριά σε ασυνήθιστα, κεκλιμένα μονοπάτια .
VIA: FoxReport.gr
