Και όμως δεν είναι μόνο το κάπνισμα ή η έλλειψη άσκησης που προκαλούν καρκίνο, αλλά αντίθετα υπάρχουν ιοί και μικρόβια που μπορούν να τον προκαλέσουν. Σύμφωνα με έρευνα της Αμερικανικής Ένωσης για την Έρευνα στον Καρκίνο, υπολογίζεται ότι το 13% των καρκίνων οφείλονται σε ιώσεις ή βακτηριακές λοιμώξεις.
Η ηπατίτιδα Β, η ηπατίτιδα C και ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων είναι μερικά από τα καρκινογόνα παθογόνα. Όμως εκείνο που προκαλεί τα περισσότερα περιστατικά από οποιοδήποτε άλλο είναι το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Helicobacter pylori).
Υπολογίζεται ότι έχει προξενήσει 810.000 καρκίνους το 2018. Πρόκειται για ένα είδος βακτηρίου που βρίσκεται στο στομάχι πολλών ανθρώπων χωρίς να προκαλεί συμπτώματα. Είναι η κύρια αιτία γαστρικού έλκους, πληγών που εμφανίζονται στο εσωτερικό του στομάχου του λεπτού εντέρου και με τον καιρό εξελίσσονται σε καρκίνο. Είναι πάντως σημαντικό να σημειωθεί πως η μόλυνση από H.pylori δεν οδηγεί απαραίτητα στον καρκίνο.
H Λίντα Κάμινγκς, Γαστρεντερολόγος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Κίβελαντ, αναφέρει:
«Σε κάποιος ανθρώπους με γενετικούς παράγοντες προδιάθεσης, συγκεκριμένο τρόπο ζωή και/ή συγκεκριμένα στελέχη H.pylori, η φλεγμονή αυτή οδηγεί σε προκαρκινικές αλλαγές της επένδυσης του στομάχου που μπορεί τελικά να εξελιχθούν σε καρκίνο».
Το H.pylori αυξάνει τον κίνδυνο για δύο μορφές καρκίνου στο στομάχι: το λέμφωμα του λεμφικού ιστού των βλεννογόνων (λέμφωμα MALT) και το αδενοκαρκίνωμα του στομάχου.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου, το 90 με 95 τοις εκατό όλων των καρκίνων του στομάχου είναι αδενοκαρκινώματα.
Τράπεζες – Τέλος στη μεταφορά χρημάτων
Οι άνθρωποι με H.pylori έχουν δύο με έξι φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν MALT ή αδενοκαρκίνωμα, σύμφωνα με τα αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Το ελικοβακτηρίδιο του Πυλωρού μπορεί να μην έχει καθόλου συμπτώματα, σύμφωνα με την Κάμινγκς. Όμως αρκετοί εμφανίζουν φούσκωμα ή πονο μετά το φαγητό. Άλλοι παρουσιάζουν εμετό, απώλεια βάρους, δυσκολία στην κατάποση και έντονη καούρα, που είναι όλα σημάδια της λοίμωξης.
Η διάγνωση γίνετια με τεστ ουρίας στην αναπνοή, τεστ αντισωμάτων στα κόπρανα, γαστροσκόπηση και ειδική εξέταση αίματος. Από αυτές, οι αιματολογική εξέταση δεν είναι τόσο αξιόπιστη, καθώς εμφανίζε πολλές φορές ψευδώς θετικά αποτελέσματα.
Ο έλεγχος δεν συνιστάται για τον γενικό πληθυσμό, όμως η Κάμινγκς τον θεωρεί σκόπιμο για ανθρώπους που:
- Έχουν ενδείξεις ή συμπτώματα λοίμωξης από H.pylori
- Έχουν ή είχαν στο παρελθόν γαστρικό έλκος
- Ζουν στο ίδιο σπίτι με άτομο που είναι θετικά στο H.pylori
- Έχουν οικογενειακό ιστορικό H.pylori, γαστρικού καρκίνου ή γαστρικού έλκους
- Έχουν MALT ή αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου
- Παίρνουν συχνά μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο έλκους
Η θεραπία γίνεται με αντιβίωση και διαρκεί μερικές εβδομάδες, ανάλογα με την ένταση της λοίμωξης. Χωρίς θεραπεία δεν υποχωρεί και γίνεται πιο δύσκοη η αντιμετώπισή του, λόγω αντοχής του βακτηρίου στα αντιβιοτικά.
