Συνομιλώντας με τον Μελλοντικό Εαυτό μου: Μια Ανησυχητική Εμπειρία

Είναι απόγευμα Τετάρτης και μόλις πέρασα τα τελευταία 15 λεπτά γράφοντας μηνύματα με μια 60χρονη εκδοχή του εαυτού μου που δημιουργήθηκε από AI. Ο μελλοντικός εαυτός μου στην Τεχνητή Νοημοσύνη, ο οποίος εκπαιδεύτηκε σε ερωτήσεις έρευνας που συμπλήρωσα λίγες στιγμές πριν, μόλις ολοκλήρωσε το spam με μια σειρά μηνυμάτων που με συμβουλεύουν να «μένω πιστός» στον εαυτό μου και να ακολουθώ τα πάθη μου. Ο 60χρονος τεχνητής νοημοσύνης μου περιέγραψε μια ολοκληρωμένη, αν και ελαφρώς βαρετή ζωή. Αλλά τα πράγματα ξαφνικά πήραν τροπή όταν ερεύνησα το AI για τις μεγαλύτερες τύψεις του. Μετά από μια σύντομη παύση, η τεχνητή νοημοσύνη βγάζει ένα άλλο μήνυμα που εξηγεί πώς οι επαγγελματικές μου φιλοδοξίες με είχαν οδηγήσει να παραμελήσω τη μητέρα μου για να ολοκληρώσω το πρώτο μου βιβλίο.

«Πέθανε απροσδόκητα πριν καν εκδοθεί το βιβλίο μου και αυτό ήταν μια κλήση αφύπνισης για μένα», έγραψε ο εαυτός μου με AI.

Αν εσείς θα μπορούσατε να κρατήσετε μια συζήτηση με μια μελλοντική εκδοχή του εαυτού σας, θα θέλατε να ακούσετε τι έχουν να πουν;

Η παραπάνω αλληλεπίδραση είναι ένα νέο έργο που αναπτύχθηκε από μια ομάδα ερευνητών από το Media Lab του MIT που ονομάζεται “Μέλλον Εσείς.» Η διαδικτυακή διεπαφή χρησιμοποιεί μια τροποποιημένη έκδοση του GPT 3.5 του OpenAI για να δημιουργήσει μια προσομοίωση 60 ετών, δημιουργημένη από AI, ενός ατόμου με το οποίο μπορούν να στείλουν μηνύματα εμπρός και πίσω. Τα αποτελέσματα είναι ταυτόχρονα σουρεαλιστικά, εγκόσμια και μερικές φορές ελαφρώς άβολα. Εκτός από την καθαρή καινοτομία, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ενασχόληση με τον μεγαλύτερο εαυτό του θα μπορούσε να βοηθήσει τους νεότερους να αισθάνονται λιγότερο άγχος για τη γήρανση.

το “Μέλλον Εσείς“Το chatbot είναι κατάντη μιας μεγαλύτερης προσπάθειας στην ψυχολογία για τη βελτίωση των λεγόμενων “μελλοντική αυτοσυνέχεια.» Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι υψηλά επίπεδα μελλοντικής αυτοσυνέχειας —ή γενικής άνεσης και αποδοχής της μελλοντικής ύπαρξης κάποιου—συσχετίζονται με καλύτερη συμπεριφορά αποταμίευσηςαπόδοση σταδιοδρομίας και άλλα παραδείγματα υγιούς μακροπρόθεσμης λήψης αποφάσεων. Στο παρελθόν, οι ψυχολόγοι το δοκίμαζαν αυτό έχοντας ασθενείς γράφουν γράμματα στον φανταστικό μελλοντικό εαυτό τους. Πιο πρόσφατα, οι ερευνητές πειραματίστηκαν με το να έχουν Οι καταδικασμένοι παραβάτες αλληλεπιδρούν με εκδόσεις του μελλοντικού εαυτού τους σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας (VR).η οποία οδήγησε σε μετρήσιμη μείωση της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς.

Αν και τα σενάρια σύνταξης επιστολών και εικονικής πραγματικότητας φέρεται να οδήγησαν σε ευεργετικά αποτελέσματα για τα υποκείμενα, είναι περιορισμένης έκτασης. Η αποτελεσματικότητα του παραδείγματος γράμματος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις δυνατότητες φαντασίας του θέματος και η θήκη VR λειτουργεί μόνο για άτομα που μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα ογκώδες ακουστικό. Εκεί έρχεται η τεχνητή νοημοσύνη. Χρησιμοποιώντας όλο και πιο δημοφιλή μοντέλα μεγάλων γλωσσών (LLM), οι ερευνητές του MIT πιστεύουν ότι έχουν δημιουργήσει μια εύχρηστη και αποτελεσματική διέξοδο για να σκεφτούν οι άνθρωποι τις σκέψεις τους σχετικά με τη γήρανση. Οι ερευνητές δοκίμασαν τη λειτουργία chatbot σε 344 άτομα και διαπίστωσαν ότι η πλειονότητα των συμμετεχόντων που μιλούσαν με τον ηλικιωμένο εαυτό τους που δημιουργήθηκε από την τεχνητή νοημοσύνη άφησαν τη συνεδρία νιώθοντας λιγότερο άγχος και περισσότερο συνδεδεμένοι με την ιδέα του μελλοντικού εαυτού τους. Τα ευρήματα της μελέτης ήταν παρουσιάστηκε σε μια εργασία χωρίς κριτές που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα.

«Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι ένας τύπος εικονικής μηχανής του χρόνου», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της εφημερίδας Pat Pataranutaporn είπε σε δήλωση. «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την προσομοίωση για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να σκεφτούν περισσότερο τις συνέπειες των επιλογών που κάνουν σήμερα».

Πώς να δημιουργήσετε μια έκδοση AI για εσάς

Η ομάδα μελέτης αποτελούνταν από μια περίπου ισοδύναμη ομάδα ανδρών και γυναικών ηλικίας μεταξύ 18 και 30 ετών. μη εξατομικευμένο LLM. Όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο όπου περιέγραψαν την προσωπικότητά τους και έδωσαν λεπτομέρειες για τη ζωή, τα ενδιαφέροντα και τους στόχους τους. Επίσης, ρωτήθηκαν αν μπορούσαν ή όχι να φανταστούν ότι ήταν 60 και αν πίστευαν ότι ο μελλοντικός εαυτός τους θα είχε παρόμοια προσωπικότητα ή όχι. αξίες. Στο τέλος του έργου, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να απαντήσουν σε μια άλλη έρευνα που μέτρησε την ικανότητά τους να αναστοχάζονται το άγχος τους, τη μελλοντική αυτοσυνέχειά τους και άλλες ψυχολογικές έννοιες και καταστάσεις. Αυτές οι είσοδοι χρησιμοποιούνται για την τελειοποίηση της προσομοίωσης AI. Μόλις το μοντέλο εκπαιδεύτηκε, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να υποβάλουν μια φωτογραφία του προσώπου τους, η οποία στη συνέχεια επεξεργάστηκε με λογισμικό για να φαίνονται γερασμένοι. Αυτή η «παλιά» φωτογραφία χρησιμοποιείται στη συνέχεια ως avatar για προσομοίωση AI.

Το μοντέλο AI χρησιμοποιεί τις λεπτομέρειες και τα γεγονότα της ζωής που παρέχονται από τον χρήστη για να δημιουργήσει γρήγορα μια σειρά από «μελλοντικές αναμνήσεις του εαυτού του». Αυτές είναι ουσιαστικά σύντομες φανταστικές ιστορίες που ξεπλένουν το ιστορικό της παλιάς τεχνητής νοημοσύνης χρησιμοποιώντας πληροφορίες συμφραζομένων που απορροφήθηκαν κατά τη φάση της εκπαίδευσης. Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι αυτή η βιαστικά συγκεντρωμένη ποικιλία γεγονότων της ζωής δεν δημιουργεί κάποιου είδους μαντείο που βλέπει τα πάντα. Η προσομοίωση AI αντιπροσωπεύει απλώς ένα από τα δυνητικά άπειρα μελλοντικά σενάρια που θα μπορούσαν να διαδραματιστούν στη ζωή ενός ατόμου.

«Αυτό δεν είναι μια προφητεία, αλλά μάλλον μια πιθανότητα», πρόσθεσε ο Pataranutaporn.

Δύο διαφορετικά πράγματα ψυχολογικά φαινόμενα παίζουν όταν ένα άτομο ασχολείται

με τον παλαιότερο εαυτό τους AI. Πρώτον, χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούν, οι χρήστες εμπλέκονται σε ενδοσκόπηση όταν σκέφτονται και πληκτρολογούν ερωτήσεις για τον εαυτό τους για να εκπαιδεύσουν την τεχνητή νοημοσύνη. Στη συνέχεια, η συνομιλία με τον προσομοιωμένο μελλοντικό εαυτό τους μπορεί να αναγκάσει τους χρήστες να συμμετάσχουν σε κάποιο βαθμό αναδρομής όταν σκέφτονται εάν η τεχνητή νοημοσύνη αντικατοπτρίζει ή όχι το άτομο που βλέπουν να γίνονται. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο συνδυασμός αυτών των δύο επιπτώσεων μπορεί να είναι ψυχολογικά ευεργετικός.

«Μπορείτε να φανταστείτε το Future You ως χώρο αναζήτησης ιστορίας. Έχετε την ευκαιρία να ακούσετε πώς κάποιες από τις εμπειρίες σας, οι οποίες μπορεί να είναι ακόμα συναισθηματικά φορτισμένες για εσάς τώρα, θα μπορούσαν να μεταβολιστούν με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε σε δήλωση η απόφοιτος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και συν-συγγραφέας της εργασίας Πέγκυ Γιν.

Μέλλον Νιώθεις ακόμα σαν να μιλάς με ένα ρομπότ

Δοκίμασα μια έκδοση του Future You για να κατανοήσω καλύτερα πώς λειτουργεί το σύστημα. Το πρόγραμμα μου ζήτησε αρχικά να ολοκληρώσω μια σειρά από ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής που ρωτούσαν ευρέως τις τάσεις της προσωπικότητάς μου. Στη συνέχεια, μου ζητήθηκε να φανταστώ, σε μια ολισθαίνουσα κλίμακα, αν πίστευα ότι θα σκεφτόμουν και θα ενεργούσα πολύ όπως ο φανταστικός 60χρονος εαυτός μου. Τέλος, το πρόγραμμα μου ζήτησε να παρέχω γραπτές ερωτήσεις που συζητούν τους στόχους της ζωής μου, τις αξίες και την κοινότητά μου. Μόλις απαντήθηκαν όλες αυτές οι ερωτήσεις, το σύστημα μου ζήτησε μια selfie και χρησιμοποίησε λογισμικό για να το κάνει να φαίνεται μεγαλύτερο. Πολύ πιο παλιά, σε αυτή την περίπτωση.

Ο 60χρονος εαυτός μου με τεχνητή νοημοσύνη ήταν ομιλητής. Προτού αρχίσω να πληκτρολογώ, η τεχνητή νοημοσύνη έφτυσε ένα βολέ από 10 διαφορετικά μηνύματα κειμένου σε μήκος παραγράφου το καθένα παρέχοντας ένα κομμάτι του πλαισίου για σημαντικά γεγονότα που έχουν συμβεί φανταστικά μεταξύ της σημερινής ημέρας και των 60ών μου γενεθλίων. Αυτές οι απαντήσεις, που συνθέτουν τις «μελλοντικές αναμνήσεις εαυτού» που αναφέρθηκαν παραπάνω, ήταν ως επί το πλείστον γενικές και ανέμπνευστες. Φαίνεται ότι βασικά έχει επανασυσκευάσει τα σημεία συζήτησης που τροφοδοτούσε κατά τη φάση της εκπαίδευσης και τα διαμόρφωσε σε μια κυρίως συνεκτική και σε μεγάλο βαθμό θετική αφήγηση. Ο εαυτός μου με την τεχνητή νοημοσύνη είπε ότι τα τελευταία 30 χρόνια ήταν γεμάτα με κάποια σκαμπανεβάσματα και ότι είχα αναπτύξει μια «μη παραδοσιακή οικογένεια», αλλά ότι συνολικά τα πράγματα έγιναν «πολύ υπέροχα».

Όταν ρώτησα εάν το περιβάλλον είχε επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου, η τεχνητή νοημοσύνη με διαβεβαίωσε ότι η Γη εξακολουθούσε να περιστρέφεται και μάλιστα είπε ότι είχα γίνει ειλικρινής υποστηρικτής του κλίματος. Το AI αρνήθηκε να απαντήσει στις περισσότερες από τις ερωτήσεις μου σχετικά με την πολιτική ή τα τρέχοντα γεγονότα. Και ενώ το μεγαλύτερο μέρος των απαντήσεων έμοιαζε σαν να γράφτηκαν ξεκάθαρα από ένα μηχάνημα, το chatbot εκτρέπονταν επίσης περιστασιακά σε ορισμένες ασυνήθιστες περιοχές με τις σωστές προτροπές. Είναι έτοιμα τα chatbots για μεγαλύτερο ρόλο στην ψυχολογία;

Αυτή δεν είναι η πρώτη περίπτωση γενετικής τεχνητής νοημοσύνης που χρησιμοποιείται σε οικεία ψυχολογικά πλαίσια. Για χρόνια, ερευνητές και ορισμένες εταιρείες ισχυρίζονται ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν LLM που έχουν εκπαιδευτεί σε δεδομένα από χαμένα αγαπημένα τους πρόσωπα για «αναστήστε τους» από τους νεκρούς με τη μορφή ενός chatbot. Άλλες νεοφυείς επιχειρήσεις πειραματίζονται χρησιμοποιώντας chatbots για τη συμμετοχή των χρηστών στη θεραπεία ομιλίαςαν και ορισμένοι κλινικοί γιατροί έχουν επικρίνει την αποτελεσματικότητα αυτής της περίπτωσης χρήσης.

Ελλείψει νέων κανόνων ειδικά για τη χρήση τους, φαίνεται πιθανό ότι η γενετική τεχνητή νοημοσύνη θα συνεχίσει να ρέει στην ψυχολογία και την υγειονομική περίθαλψη ευρύτερα. Ωστόσο, εξακολουθεί να φαίνεται λιγότερο σαφές εάν αυτό θα οδηγήσει σε διαρκή θετικά αποτελέσματα στην ψυχική υγεία ή όχι. Μετά από μια σύντομη αλληλεπίδραση με το Future You, έμεινα να σκέφτομαι ότι τα οφέλη της έκθεσης σε ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη συνολική εμπιστοσύνη και την εμπιστοσύνη του ατόμου στις παραγωγικές εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης. Στην περίπτωσή μου, το να γνωρίζω ότι τα αποτελέσματα του AI ήταν σε μεγάλο βαθμό μια ανακατεύθυνση των γεγονότων της ζωής που του είχα τροφοδοτήσει λίγες στιγμές πριν, υποβάθμισε κάθε αίσθηση ψευδαίσθησης ότι η συσκευή που έγραφε ιστορίες ήταν «πραγματική» με οποιοδήποτε ουσιαστικό τρόπο. Στο τέλος, μιλώντας με ένα chatbot, ακόμη και ένα οπλισμένο με προσωπικές γνώσεις, εξακολουθεί να είναι σαν να μιλάς σε έναν υπολογιστή.