Ο Γιάννης και η παρέα του

Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

*** Είσαι άντρας και βγαίνεις πρώτο ραντεβού
με γκόμενα που έχετε συστηθεί στο Διαδίκτυο.
Η γκόμενα αποδεικνύεται φλύαρη, σαχλή, απελπισμένη,
σε ρωτάει για το εισόδημά σου και αρχίζει να μιλάει για πιθανό γάμο σας.
Αν είσαι σοβαρός άντρας, φεύγεις τρέχοντας…

*** Είσαι γυναίκα και βγαίνεις πρώτο ραντεβού
με γκόμενο που έχετε συστηθεί στο Διαδίκτυο.
Ο γκόμενος αποδεικνύεται φλύαρος, σαχλός, απελπισμένος,
σε ρωτάει με πόσους άντρες έχεις πάει και αρχίζει να μιλάει για πιθανό γάμο σας.
Αν είσαι σοβαρή γυναίκα, φεύγεις τρέχοντας…

*** Το στοιχείο που κυριαρχεί στις δύο σύντομες ηθογραφικές ιστορίες,
είναι το Πρόωρον, η Προωρότης, η Ανωριμότης.

Ο Όσκαρ Ουάϊλντ -ήτοι, ένας από τούς ευφυέστερους ανθρώπους ανά τούς αιώνας-
εξέφρασε κάποτε το ρεαλιστικό και υποδορίως προβοκατόρικο απόφθεγμα
«Η Ομορφιά είναι σημαντικότερη από την Ευφυΐα, διότι είναι αυταπόδεικτη.».
Όντως, η Ομορφιά δεν χρειάζεται αποδείξεις,
όντως, η Ομορφιά αποτελεί «Αρχέγονο Εισιτήριο»,
όμως αν δεν διαθέτεις την ευφυΐα να κάνεις τα πράγματα στην ώρα τους,
καταντάς «Λαθρεπιβάτης τής Ζωής».

Ο «Όμορφος Άνθρωπος» είναι σημαντικός όταν δεν χρειάζονται αποδείξεις,
αλλά μόλις ξεκινάει η «Ώρα των Αποδείξεων» καθίσταται ασήμαντος
αν η προσωπικότητά του υπολείπεται τής εμφάνισής του
και αν το βάθος του υπολείπεται τής επιφάνειάς του.
Συνελόντι ειπείν, ο Όμορφος στρέφει πάνω του τα βλέμματα,
μέχρι να δηλώσει την παρουσία του και να τον συντρίψει ο Ωραίος.

*** Κατόπιν τούτων, φτάνουμε στο προκείμενο…

Χρησιμοποιώντας αλληγορικώς τον πρόλογο θα πω ότι,
ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι όμορφος αλλά όχι ωραίος,
είναι χαρακτηριστικός ενσαρκωτής και πρεσβευτής τού δόγματος
που επί τής ουσίας αποτελεί «Ευαγγέλιο τού Παγκόσμιου Μάρκετινγκ»:
«Ένα γραμμάριο image αξίζει όσο ένας τόνος ουσιαστικής δουλειάς.»
(η συγεκριμένη διατύπωση είναι ελληνοποιημένη-απλουστευμένη διασκευή
τής φράσης «An ounce of action is worth a ton of theory.»
που διετύπωσε ο -εκ των θεμελιωτών τού Κομουνισμού- Φρίντριχ Ένγκελς
και σημαίνει «Μία ουγγιά δράσης αξίζει όσο ένας τόνος θεωρίας.»).

Ο Αλόνσο είναι «Ζιγκολιάρης τής Προπονητικής».
Ο Αλόνσο -πέρα από το «Αυταπόδεικτον τής Ομορφιάς»-
είναι φλύαρος, σαχλός, απελπισμένος, ανώριμος, άκαιρος, άκυρος.
Επί των ημερών του,
ο Παναθηναϊκός εκπέμπει αποκρουστική εικόνα
και το πανάκριβο ρόστερ απέχει παρασάγγας από τις θεμιτές προσδοκίες·
μιλάμε για σύνολο χωρίς αρχή και τέλος,
μιλάμε για ένα σκορποχώρι δίχως την παραμικρή ταυτότητα,
οπότε ουδεμία έκπληξη προκαλείται από το γεγονός
ότι τα λιγοστά θετικά αποτελέσματα προκύπτουν από ευνοϊκές συγκυρίες
και από τις ατομικές προσπάθειες των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών του.

Και βεβαίως,
αυτό το θλιβερό προπονητίδιο φροντίζει να επισφραγίζει την εκκωφαντική ανεπάρκειά του
με τις παντελώς άστοχες και ριψασπιδικές δηλώσεις του.
…

Ξεκινώ από το Τέλος, από το Πρόσφατο.
Στη συνέντευξη Τύπου εν όψει τής αποψινής αναμέτρησης με την Μπόρατς Μπάνια Λούκα,
ο Αλόνσο ρωτήθηκε για τον αποκλεισμό τού Βαγιαννίδη και είπε
«Την απάντηση πρέπει να τη δώσει ο σύλλογος και όχι εγώ.».

Πρόκειται για αμφιλεγόμενη «(μη) απάντηση»,
που δεν έχει a priori θετικό ή αρνητικό πρόσημο,
καθώς υπεισέρχονται εξόχως κομβικοί παράγοντες
που οφείλουμε να συνυπολογίσουμε προκειμένου να καταλήξουμε σε δίκαιη ετυμηγορία.

Ο πρώτος παράγων είναι το Πρόσωπο.
Ποιο είναι -εν προκειμένω- το Πρόσωπο;
Ο Αλόνσο.
Ποιος είναι ο Αλόνσο που αδειάζει ευθέως τη διοίκηση τής ομάδας;
Είναι ένας ανεπαρκής επαγγελματίας, ένας αργόμισθος-μισθοφόρος ,
που επί τρεις μήνες αποδεικνύεται κατώτατος των περιστάσεων·
όταν διασύρεσαι στην πρεμιέρα τού πρωταθλήματος από τον Αστέρα τρίπολης,
όταν νικάς με γκολ στις καθυστερήσεις τον ουραγό Λεβαδειακό,
όταν σε κάνει γιο-γιο η νεοφώτιστη Καλλιθέα και ισοφαρίζεις στις καθυστερήσεις,
όταν νικάς με το ζόρι τον ουραγό Πανσερραϊκό,
όταν από τούς -έως τώρα 18 διεκδικούμενους βαθμούς- έχεις χάσει 10 βαθμούς,
όταν σε έξι αγώνες πρωταθλήματος
δεν υπήρξε έστω ένα πρώτο ημίχρονο που να έκλεισε με προηγούμενη την ομάδα σου,
όταν σε έξι αγώνες πρωταθλήματος
η ομάδα σου έχει πετύχει στα πρώτα ημίχρονα μόλις δύο γκολ,
όταν στα ευρωπαϊκά ματς σε (δια)σώζει ο Ντραγκόφσκι,
όταν το μοναδικό επιθετικό σύστημά σου
είναι να προσεύχεσαι μπας και βγάλει ασίστ ο τερματοφύλακάς σου
με τα βολέ που -κατ’ εντολάς σου- κάνει προς τούς επιθετικούς σου,
ε…, όταν υπάρχουν όλα αυτά τα «όταν»,
η δήλωση «Την απάντηση πρέπει να τη δώσει ο σύλλογος και όχι εγώ.»
δείχνει ότι είσαι ένας φοβικός υπαλληλίσκος
που προσπαθεί να γλυτώσει το τομάρι του εκθέτοντας τον εργοδότη του.

Ουδεμία έκπληξις·
ακριβώς πριν από έναν μήνα,
το πυώδες ποιόν τού ανδρός είχε σκιαγραφηθεί
από τη φράση που εξεστόμιζε στη συνέντευξη Τύπου
αμέσως μετά από την ντροπιαστική εικόνα τής ομάδας με την Καλλιθέα:
«Έχω διαγνώσει τι φταίει, αλλά δεν θα το πω στη συνέντευξη Τύπου.».

Από τότε ο Αλόνσο είχε αντιληφθεί τι έφταιγε,
αλλά στα ακολουθούντα ντέρμπι με τον Π.Α.Ο.Κ. και με την Α.Ε.Κ.
η «διάγνωση» απέφερε μία ισοπαλιούλα και μία άνετη ήττα.
Εν κατακλείδι, πίσω από τη Διάγνωση εκρύβετο η Απόγνωση,
η οποία πλέον είναι διάχυτη και αναδίδει αφόρητη τοξικότητα.

Συνελόντι ειπείν,
εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν προπονηταρά
που παράγει έργο και δεν ανέχεται άνωθεν παρεμβάσεις στον τομέα του·
τουναντίον,
αν ενώσουμε τα κομμάτια τού παζλ καταλήγουμε αβιάστως στο συμπέρασμα
ότι ο Αλόνσο είναι ένας τελειωμένος παρτάκιας
που -επιχειρώντας να περισώσει τα προσωπικά προσχήματά του-
δεν ορρωδεί να βιάσει τις ισορροπίες και εκθέσει τούς πάντες.

Ο «Ζιγκολιάρης τής Προπονητικής» δεν είναι αφελής ούτε ανενημέρωτος.
Γνωρίζει ότι επίκειται η απόλυσή του,
γνωρίζει το μένος που έχουν πολλοί οπαδοί κατά τού Γιάννη Αλαφούζου,
οπότε δημιουργεί κλίμα αποπροσανατολισμού και διαχέει προπέτασμα καπνού
προλειαίνοντας το έδαφος για τα επόμενα «κορόϊδα»
που θα υποκύψουν στην επιφανειακή γοητεία του.
Αυτός ο ξιπασμένος και φαντασμένος νάρκισσος,
αυτή η καρικατούρα τού μυθιστορηματικού «Ντόριαν Γκρέϊ»,
συμπυκνώνει την καριέρα του στη βαυκαλιστική παντιέρα του:
«Η Ομορφιά είναι σημαντικότερη από την Προπονητική, διότι είναι αυταπόδεικτη.».

*** Πάμε τώρα και στον έτερο παπατζή,
που ως τεχνικός διευθυντής λυμαίνεται τα λεφτά τού Αλαφούζου
και αρέσκεται να κινείται κάτω από τα ραντάρ ώστε να παραμένει στο Απυρόβλητο.

Ονοματεπωνυμείται «Γιάννης Παπαδημητρίου».
Ως ποδοσφαιριστής, υπήρξε βασικό στέλεχος στην Ξάνθη,
όταν η ακριτική ομάδα ήταν αρρήκτως προσδεδεμένη στο «Άρμα τής Παράγκας»
(με όλα τα συμπαρομαρτούντα που φέρουν τέτοιες προσδέσεις).
Οποία σατανική σύμπτωσις,
εκρέμασε τα παπούτσια του
όταν ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα (νταμπλ 2010)
και εξεκίνησε έκτοτε να ασκεί την τωρινή ιδιότητά του,
καταλήγοντας στον Π.Α.Ο. τον Μάϊο τού 2023
μετά από διετή συνεργασία με την Α.Ε.Κ..
Το πόστο που κατείχε κάποτε ο μέγιστος Ζιλμπέρτο Σίλβα
-ο οποίος, μάλιστα,
είχε εκπαραθυρωθεί με συνοπτικές διαδικασίες
για χάρη τού άλλου τιποτένιου ζιγκολιάρη, τού Στραματσόνι-
τώρα υφίστατο (ακόμα μία) ιεροσυλία.

Κανένα ειδικό βάρος, κανένα διεθνές κύρος, καμία διασύνδεση,
μοναδικό εφόδιο το «Πορτοφόλι τού Αφεντικού».
Τραγικό scouting,
πλήρης αδυναμία να ανευρεθούν «λαβράκια»,
πλήρης αδυναμία να επωαστούν υπερ-αξίες,
πλήρης αδυναμία να απαλλαχθεί η ομάδα από συμβόλαια-βαρίδια,
πλήρης δυνατότητα να πετιούνται εκατομμύρια στα σκουπίδια.
«Πρώτη μούρη στο Καβούρι» ο Παπαδημητρίου,
εκμεταλλευόμενος ότι -κατά το τελευταίο διάστημα-
ο μεγαλομέτοχος δεν έχει «καβούρια στις τσέπες».
Όμως, ΚΑΙ για τον Αλόνσο, ΚΑΙ για τον Παπαδημητρίου,
πλησιάζει η «Ώρα τής Κρίσης».

Επιμύθιο:
Ο Αλαφούζος και ο «Παπατζομαγνήτης» του.
Ο «Παναθηναϊκός τού Αλαφούζου» είναι η «Μέκκα των Απανταχού Παπατζήδων».
Ο Αλαφούζος έχει χαρακτηρίσει την εμπλοκή του με τον Παναθηναϊκό ως «ατύχημα»,
ο Παναθηναϊκός χαρακτηρίζει την εμπλοκή τού Αλαφούζου ως «δυστύχημα».
Γιατί;
Διότι ο Αλαφούζος -όντας μιντιακός «θύτης»-
κινείται με την εγκληματικώς αφελή οπτική
ότι το Ποδόσφαιρο έχει την ίδια λειτουργία με την Τηλεόραση.
Και όσο κι αν εσχάτως δείχνει να αντιλαμβάνεται και να συνειδητοποιεί
το επαναλαμβανομένως διαπραττόμενο ολέθριο σφάλμα του,
η 12ετής παταγώδης αποτυχία είναι μία αφόρητη παρακαταθήκη
που συμπυκνώνεται στην εύγλωττη παρήχηση τού ονόματός του:
«Ο Γιάννης κι οι Κομπογιαννίτες».

Ο Αθλητάμπουρας