Η απόρριψη του ζωοπλαγκτού

Τα κόπρανα δεν φαίνεται να βρίσκονται στο μενού για το ζωοπλαγκτόν. Ενώ αυτά τα μικροσκοπικά υδρόβια ζώα είναι γνωστό ότι βόσκουν άλλα βακτήρια, νέα έρευνα δείχνει ότι δεν «καθαρίζουν» γλυκό ή αλμυρό νερό τρώγοντας τους μικροοργανισμούς κοπράνων στο μολυσμένο H₂0. Τα ευρήματα αναφέρονται αναλυτικά στο α μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 3 Οκτωβρίου στο περιοδικό biology journal mSphere.

Το νερό από τα λύματα και τις σηπτικές δεξαμενές μπορεί να εισέλθει κατά λάθος σε γλυκά νερά λόγω ανεπαρκούς επεξεργασίας του νερού, διαβρωμένες υποδομές, απορροή ομβρίων υδάτωνκαι ατυχήματα. Αυτή η μόλυνση μπορεί να αρρωστήσει ανθρώπους και άλλα ζώα εάν έρθουν σε επαφή μαζί της. ΕΝΑ Απογραφή ποιότητας νερού των Ηνωμένων Πολιτειών από το 2017 αποκάλυψε ότι περισσότεροι από τους μισούς ποταμούς, όρμους και εκβολές ποταμών στη χώρα θεωρήθηκαν μη ασφαλείς για τουλάχιστον μία χρήση και ότι η μόλυνση με τα κόπρανα ήταν ο ένοχος σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις.

[Related: How heavy rain can make you sick.]

«Όταν τα λύματα απελευθερώνονται σε καθαρά υδάτινα σώματα και οι άνθρωποι εκτίθενται σε αυτά, μπορεί να οδηγήσει σε ασθένειες στους ανθρώπους», συν-συγγραφέας της μελέτης και πολιτικός μηχανικός του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ελ Πάσο, Λόρεν Κένεντι. είπε σε δήλωση. «Η έρευνά μας επιδιώκει να κατανοήσει ποιοι παράγοντες μπορούν να καταστήσουν τα παθογόνα ανίκανα να μολύνουν ανθρώπους. Με άλλα λόγια, πόσο καιρό χρειάζεται για να γίνει ξανά ασφαλές για αναψυχή το νερό χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση;».

Η ομάδα υπέθεσε ότι το ζωοπλαγκτόν μπορεί να παίξει ρόλο στην απομάκρυνση του βρώμικου νερού. Οι μικροοργανισμοί υπάρχουν φυσικά στο νερό και μπορεί να βόσκουν μικροοργανισμούς από μόλυνση με κόπρανα. Αυτό με τη σειρά του αδρανοποιεί τους επικίνδυνους οργανισμούς και «καθαρίζει» το νερό.

Στο μελέτηπρόσθεσαν α ιός που ονομάζεται MS2 και τα βακτήρια E.coli σε δείγματα γλυκού και αλμυρού νερού που ελήφθησαν από την περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Σύμφωνα με τον Kennedy, τόσο ο ιός MS2 όσο και τα βακτήρια E.coli θεωρούνται χρήσιμα υποκατάστατα για την επιστημονική έρευνα επειδή συνήθως υπάρχουν σε υψηλές συγκεντρώσεις στα λύματα. Η παρουσία τους είναι συνήθως σημάδι ότι υπάρχει μόλυνση με κόπρανα στο περιβάλλον. Τα δείγματα νερού που χρησιμοποίησε η ομάδα περιείχαν φυσικά τόσο μεγαλύτερα σωματίδια όπως ζωοπλαγκτόν, άμμο και βρωμιά, όσο και μικρότερα ή διαλυμένα σωματίδια όπως αλάτι.

Τα μεγάλα σωματίδια –συμπεριλαμβανομένου του ζωοπλαγκτού–δεν φάνηκε να έχει σημαντική επίδραση σχετικά με την απενεργοποίηση του MS2 και E.coli υποκατάστατα παθογόνων στο νερό. Ήταν στην πραγματικότητα αυτά τα μικρότερα άρθρα που είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο. Τόσο ο προστιθέμενος ιός όσο και τα βακτήρια απενεργοποιήθηκαν με υψηλότερους ρυθμούς σε νερό υψηλής αλατότητας, όπως το νερό του ωκεανού που ελήφθη από την παραλία San Pedro.

[Related: The epic journey of dust in the wind often ends with happy plankton.]

Αυτή η μελέτη δίνει στους επιστήμονες μια νέα κατανόηση ορισμένων από τα όρια της χρήσης του ζωοπλαγκτού ως φυσικού τρόπου για τον καθαρισμό του μολυσμένου νερού. Σε ένα μελέτη παρακολούθησηςη ομάδα θα επικεντρωθεί στην επίδραση της αλατότητας στα παθογόνα που επιβιώνουν σε μολυσμένο νερό.

«Είμαι περήφανος που μπορέσαμε να προσφέρουμε μια άλλη προοπτική για τις προσπάθειες αποκατάστασης των επιφανειακών υδάτων», είπε ο Κένεντι.