Οι Πτερόσαυροι κυριαρχούσαν στον Μεσοζωικό ουρανό με το τρομακτικό άνοιγμα των φτερών τους. Αλλά πρώτα, έπρεπε να περπατήσουν στο έδαφος. ΕΝΑ μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 4 Οκτωβρίου στο περιοδικό Τρέχουσα Βιολογία διαπίστωσαν ότι οι προσαρμογές στα χέρια και τα πόδια τους από τις προηγούμενες μέρες δέντρων και επίγειων κατοίκησης πιθανότατα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της εναέριας κυριαρχίας τους και άνοιγμα φτερών που θα μπορούσε να φτάσει τα 32 πόδια.
Πολύ πριν από τα πουλιά, οι πτερόσαυροι ήταν τα πρώτα αληθινά ιπτάμενα σπονδυλωτά. Ενώ είναι περισσότερο γνωστοί για τις πτητικές τους ικανότητες κατά τη διάρκεια του Μεσοζωική Εποχή (πριν από 252 έως 66 εκατομμύρια χρόνια), πού και πώς ζούσαν όταν δεν μεταφέρονταν στον αέρα διέφεραν πολύ.
Στο νέα μελέτημια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ στην Αγγλία εξέτασε τα χέρια και τα πόδια από απολιθώματα πτερόσαυρων από όλο τον κόσμο σε όλη την εξελικτική τους ιστορία.
Η ομάδα εξεπλάγη από ένα επίπεδο διακύμανσης στα οστά που είναι παρόμοιο με αυτό που βλέπουμε στα ζωντανά πουλιά. Η παραλλαγή δείχνει ότι οι πτερόσαυροι ήταν κάτι περισσότερο από απλά σπουδαία ιπτάμενα. Τα είδη πτερόσαυρων ήταν καλά προσαρμοσμένα για να ζουν σε ένα ευρύ φάσμα χερσαίων οικοτόπων, συμπεριλαμβανομένων των δέντρων και πιο κοντά στο έδαφος.
«Οι πρώτοι πτερόσαυροι ήταν εξαιρετικά εξειδικευμένοι στην αναρρίχηση, με ακραίες τροποποιήσεις στα χέρια και τα πόδια τους, παρόμοιες με εκείνες που συναντώνται σε αναρριχώμενες σαύρες και πτηνά όπως οι δρυοκολάπτες σήμερα», συν-συγγραφέας της μελέτης και παλαιοντολόγος του Πανεπιστημίου του Λέστερ, Robert Smyth. είπε σε δήλωση. «Το να κολλάτε σε κάθετες επιφάνειες από τα δάχτυλά σας για μεγάλες περιόδους είναι σκληρή δουλειά – είναι πολύ πιο εύκολο για τα μικρά, ελαφριά ζώα».
Αυτά τα πρώιμα είδη πτερόσαυρων πιθανότατα περιορίζονταν σε δενδρόβια ενδιαιτήματα, γεγονός που τα έκανε φυσικά μικρότερα. Ωστόσο, μια σημαντική εξελικτική στροφή επιφυλάχθηκε κατά τη Μέση Ιουρασική περίοδο. Τα χέρια και τα πόδια των πτερόσαυρων άρχισαν να μοιάζουν πολύ περισσότερο με εκείνα των ζώων που κατοικούσαν στο έδαφος. Αυτές οι προσαρμογές για κινήσεις στο έδαφος, όπως το περπάτημα, άνοιξαν τους πτερόσαυρους σε νέες οικολογικές ευκαιρίες και περισσότερες στρατηγικές σίτισης. Τώρα που ήταν απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς μεγέθους της ζωής στα δέντρα, ορισμένα είδη πτερόσαυρων συνέχισαν να εξελίσσουν το γιγάντιο άνοιγμα των φτερών τους.
«Στους πρώιμους πτερόσαυρους τα πίσω άκρα συνδέονταν με μια μεμβράνη πτήσης που εμπόδιζε σοβαρά το περπάτημα και το τρέξιμο. Σε μεταγενέστερους, πιο προηγμένους πτερόσαυρους, αυτή η μεμβράνη διαχωρίστηκε κατά μήκος της μέσης γραμμής, επιτρέποντας σε κάθε οπίσθιο άκρο να κινείται ανεξάρτητα», ο συν-συγγραφέας της μελέτης και Παλαιοβιολόγος του Πανεπιστημίου του Λέστερ Ντέιβιντ Άνγουιν. είπε σε δήλωση. «Αυτή ήταν μια βασική καινοτομία που, σε συνδυασμό με αλλαγές στα χέρια και τα πόδια τους, βελτίωσε σημαντικά την κινητικότητα των πτερόσαυρων στο έδαφος.
Σύμφωνα με την ομάδαοι λεπτομέρειες των χεριών και των ποδιών είναι ένα ξεκάθαρο δώρο. Οι πρώτοι πτερόσαυροι είχαν οστά στη βάση των δακτύλων και τα δάχτυλα των ποδιών ήταν σχετικά κοντά. Τα οστά πιο μακριά από το σώμα ήταν πολύ μακρύτερα και κατέληγαν σε μεγάλα, κυρτά νύχια. Και οι δύο αυτές τροποποιήσεις μαζί τους έδωσαν ένα ισχυρό κράτημα που ήταν ιδανικό για αναρρίχηση.
Ο μεταγενέστεροι και πιο εξελιγμένοι πτερόσαυροι είχε τα αντίθετα μοτίβα. Τα οστά που ήταν τοποθετημένα στη βάση των δακτύλων και των ποδιών τους ήταν πολύ μακρύτερα, ενώ εκείνα που ήταν πιο κοντά στις άκρες ήταν πιο κοντά. Είχαν επίσης πιο επίπεδα και λιγότερο κυρτά νύχια, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτά τα είδη ήταν καλύτερα προσαρμοσμένα για περπάτημα παρά για αναρρίχηση.
Όταν οι πτερόσαυροι μετακινήθηκαν από τα δέντρα στο έδαφος, κατοικούνταν ήδη από πολλά άλλα ζώα, συμπεριλαμβανομένων δεινοσαύρων και πολλών άλλων ερπετών. Για να αποφύγουν τον ανταγωνισμό με αυτά τα πιο καθιερωμένα είδη, οι πτερόσαυροι εκμεταλλεύονταν τις οικολογικές κόγχες που απαιτούσαν ικανότητες πτήσης και βάδισης. Το αποτέλεσμα ήταν μερικές παράξενες στρατηγικές σίτισης. Μερικοί πτερόσαυροι είχαν εκατοντάδες λεπτά δόντια που μοιάζουν με βελόνες για τροφοδοσία με φίλτρο, με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τα σύγχρονα φλαμίνγκο.
“Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη να εξεταστούν όλες οι πτυχές της κίνησης των πτερόσαυρων, όχι μόνο η πτήση, για να κατανοήσουμε πλήρως την εξέλιξή τους”, δήλωσε ο Smyth. «Το ότι οι πτερόσαυροι μπορούσαν να πετάξουν είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας τους. Εξερευνώντας πώς ζούσαν στα δέντρα ή στο έδαφος, μπορούμε να αρχίσουμε να κατανοούμε τους ρόλους που έπαιξαν στα αρχαία οικοσυστήματα».
VIA: popsci.com
