Πάνω από έναν αιώνα πριν, δύο γιγάντια αρσενικά λιοντάρια που αποκαλούνταν «ανθρωποφάγοι» του Τσάβο σκότωσαν τουλάχιστον 28 ανθρώπους σε διάστημα περίπου εννέα μηνών. Η νέα αλληλουχία DNA χρησιμοποιώντας μικροσκοπικές τρίχες που αφαιρέθηκαν προσεκτικά από τα σπασμένα δόντια των λιονταριών, αποκάλυψε ότι τα αρπακτικά έτρωγαν ανθρώπους, αγριολούλουδα, καμηλοπαρδάλεις και πολλά άλλα. Τα ευρήματα αναφέρονται αναλυτικά στο α μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 11 Οκτωβρίου στο περιοδικό Τρέχουσα Βιολογία.
Το παραμύθι των «ανθρωποφάγων» του Τσάβου
Το 1898, μια ομάδα κατασκευαστών γεφυρών έστησε στρατόπεδο στον ποταμό Tsavo στην Κένυα. Από τον Μάρτιο έως τον Δεκέμβριο, δύο μεγάλα και χωρίς χαίτη αρσενικά λιοντάρια καταδίωκαν την ομάδα. Κάποια βράδια, πήγαιναν στον καταυλισμό και έσυραν τα θύματά τους έξω από τις σκηνές τους. Είναι υπεύθυνοι για τουλάχιστον 28 θάνατοι. Ο πολιτικός μηχανικός του έργου, αντισυνταγματάρχης John Henry Patterson, πυροβόλησε τελικά τα λιοντάρια και πούλησε τα λείψανά τους στο Field Museum of Natural History στο Σικάγο το 1925.
[Related: Man-eating lions might like us because we’re squishy.]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο διευθυντής συλλογών του Field Museum, Thomas Gnoske, έβγαλε τα κρανία των λιονταριών από την αποθήκευση αναζητώντας περισσότερες αποδείξεις για το τι είχαν καταναλώσει. Αυτή η επανεξέταση τον βοήθησε να προσδιορίσει ότι τα λιοντάρια ήταν πλήρως ενήλικα αρσενικά μεγαλύτερης ηλικίας – παρόλο που κανένα από τα δύο δεν είχε χαίτη. Ο Gnoske παρατήρησε επίσης ότι χιλιάδες σπασμένες και συμπιεσμένες τρίχες είχαν δημιουργηθεί σε εκτεθειμένες κοιλότητες στα δόντια των λιονταριών κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Σε ένα Μελέτη του 2001ο Gnoske και ο Julian Kerbis Peterhans, βιολόγος από το Πανεπιστήμιο Roosevelt και επικουρικός επιμελητής στο Field Museum, περιέγραψαν την κατεστραμμένη κατάσταση των δοντιών και την παρουσία των τριχών μέσα τους. Η ανάλυση των τριχών έδειξε ότι έτρωγαν Έλαντ, Ίμπαλα, Όρυξ, Χορτοφάγο, Κουρνόχοιρο και Ζέβρα.
Σχίσιμο τριχών
Σε αυτό νέα μελέτηο Gnoske και ο Peterhans εργάστηκαν μαζί με μια ομάδα στην Κένυα και το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις για να εξετάσουν μερικές από τις τρίχες. Οι συν-συγγραφείς Ogeto Mwebi από τα Εθνικά Μουσεία της Κένυας και Nduhiu Gitahi από το Πανεπιστήμιο του Ναϊρόμπι, πραγματοποίησαν τη μικροσκοπική ανάλυση των τριχών. Η μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, Alida de Flamingh, ηγήθηκε μιας γονιδιωματικής έρευνας των τριχών, μαζί με τον καθηγητή ανθρωπολογίας Ripan S. Malhi.
Η ομάδα επικεντρώθηκε σε α ξεχωριστό δείγμα τεσσάρων μεμονωμένων τριχών και τριών συστάδων τριχών που βγήκαν από τα δόντια των λιονταριών. Ο de Flamingh αναζήτησε αρχικά τα γνωστά χαρακτηριστικά της υποβάθμισης που σχετίζεται με την ηλικία σε ό,τι απέμεινε από το πυρηνικό DNA στις τρίχες από τα δόντια των λιονταριών.
«Για να διαπιστωθεί η αυθεντικότητα του δείγματος που αναλύουμε, κοιτάμε να δούμε αν το DNA έχει αυτά τα μοτίβα που βρίσκονται συνήθως στο αρχαίο DNA». είπε ο ντε Φλαμίνχ σε δήλωσή του.
Τα δείγματα επικυρώθηκαν και ο de Flamingh στη συνέχεια επικεντρώθηκε μιτοχονδριακό DNA (mtDNA). Το μιτοχονδριακό γονιδίωμα κληρονομείται από τη μητέρα σε ανθρώπους και άλλα ζώα. Αυτό το καθιστά χρήσιμο για την ανίχνευση μητρογραμμικών γενεαλογικών γραμμών μέσα στο χρόνο.
Σύμφωνα με τους ερευνητέςυπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στην εστίαση στο mtDNA στα μαλλιά. Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει ότι η δομή της τρίχας διατηρεί το mtDNA και την προστατεύει από τη μόλυνση. Το MtDNA μπορεί επίσης να είναι σημαντικά πιο άφθονο από το πυρηνικό DNA που βρίσκεται στα κύτταρα.
«Και επειδή το μιτοχονδριακό γονιδίωμα είναι πολύ μικρότερο από το πυρηνικό γονιδίωμα, είναι πιο εύκολο να αναδημιουργηθεί σε πιθανά είδη θηραμάτων», είπε ο de Flamingh.
Η ομάδα κατασκεύασε μια βάση δεδομένων με τα προφίλ mtDNA από τα πιθανά θηράματα του λιονταριού. Στη συνέχεια το συνέκριναν με μια βάση δεδομένων αναφοράς με προφίλ mtDNA που λαμβάνονται από τις τρίχες στα δόντια του λιονταριού.
[Related: Lion brothers take risky swim across crocodile-infested channel.]
«Μπορέσαμε ακόμη και να πάρουμε DNA από θραύσματα που ήταν πιο κοντά από το νύχι στο ροζ δάχτυλό σας», είπε ο de Flamingh.
«Παραδοσιακά, όταν οι άνθρωποι θέλουν να πάρουν DNA από τρίχες, θα επικεντρωθούν στο θύλακα, το οποίο θα έχει πολύ πυρηνικό DNA μέσα του». είπε ο Malhi σε δήλωσή του. «Αλλά αυτά ήταν θραύσματα αξόνων μαλλιών ηλικίας άνω των 100 ετών».
Από αυτή την τεχνική που αναλύει το DNA της τρίχας, η ομάδα αναγνώρισε ως θήραμα καμηλοπάρδαλη, άνθρωπο, όρυγα, υδρόμουλο, αγριομέλι και ζέβρα. Εντόπισαν επίσης τρίχες που προέρχονταν από λιοντάρια. Τα λιοντάρια είχαν κατανάλωσε τουλάχιστον δύο καμηλοπαρδάλεις, μαζί με μια ζέβρα που ήταν πιθανόν από την περιοχή Τσάβο.
Τα λιοντάρια μοιράζονται επίσης το ίδιο μητρικά κληρονομικό μιτοχονδριακό γονιδίωμα, το οποίο υποστηρίζει τις πρώτες θεωρίες ότι ήταν αδέρφια. Το mtDNA τους ήταν επίσης συνεπές με την καταγωγή τους από την Τανζανία ή την Κένυα.
Ευρήματα έκπληξη
Το mtDNA του wildebeest ήταν λίγο έκπληξη. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ο πλησιέστερος πληθυσμός αγριολούλουδων ήταν περίπου 50 μίλια μακριά. Ωστόσο, ιστορικές αναφορές σημείωσαν ότι τα λιοντάρια θα εγκατέλειπαν την περιοχή του Τσάβο για περίπου έξι μήνες προτού συνεχίσουν να κυνηγούν στον καταυλισμό των γεφυροποιών. Μια άλλη έκπληξη ήταν η απουσία DNA βουβάλου και η παρουσία μόνο μιας τρίχας βουβάλου. Για τα σημερινά λιοντάρια Τσάβο, το βουβάλι είναι το προτιμώμενο θήραμά τους.
[Related: America used to have its own lions. Where did they go?]
«Ο συνταγματάρχης Patterson διατηρούσε ένα χειρόγραφο ημερολόγιο πεδίου κατά τη διάρκεια του χρόνου του στο Tsavo», είπε ο Peterhans σε μια δήλωση. «Αλλά ποτέ δεν κατέγραψε στο ημερολόγιό του να βλέπει βουβάλια ή ιθαγενή βοοειδή».
Οι πληθυσμοί των βοοειδών και των βουβάλων σε αυτό το μέρος της Αφρικής εκείνη την εποχή καταστράφηκαν από κολλητική ασθένεια των ζώων. Αυτή η εξαιρετικά μεταδοτική ιογενής ασθένεια μεταφέρθηκε στην ήπειρο από την Ινδία στις αρχές της δεκαετίας του 1880. Σύμφωνα με τον Peterhansη επιβλαβής επιβλαβής βοοειδών εξολόθρευσε τα βοοειδή και τους άγριους συγγενείς τους.
Η ανθρώπινη επίδραση
Οι επιστήμονες αρνήθηκαν να περιγράψουν ή να αναλύσουν περαιτέρω τις ανθρώπινες τρίχες που βρέθηκαν στα δόντια των λιονταριών.
«Μπορεί να υπάρχουν ακόμη απόγονοι στην περιοχή σήμερα και για να ασκήσουμε υπεύθυνη και ηθική επιστήμη, χρησιμοποιούμε μεθόδους που βασίζονται στην κοινότητα για να επεκτείνουμε τις ανθρώπινες πτυχές του μεγαλύτερου έργου». έγραψε η ομάδα.
Αυτά τα νέα ευρήματα διευρύνουν τα είδη των δεδομένων που μπορούν να εξαχθούν από κρανία και τρίχες από το παρελθόν. Δεδομένου ότι υπήρχαν χιλιάδες τρίχες ενσωματωμένες και συμπιεσμένες στα δόντια των λιονταριών, περαιτέρω αναλύσεις θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να ανασυνθέσουν τουλάχιστον εν μέρει τη διατροφή των λιονταριών και πιθανώς να προσδιορίσουν πότε ξεκίνησε η συνήθεια να λεηλατούν τους ανθρώπους.
VIA: popsci.com
