Κρίση στα ευρωπαϊκά χιονοδρομικά

Σε περιπέτειες ο χειμερινός τουρισμός, καθώς ο χειμώνας δείχνει να συρρικνώνεται

Σε όλη την Ευρώπη ο κώδωνας του κινδύνου κρούει για την κατάσταση των χειμερινών αθλημάτων και τους φόβους για το μέλλον.
Στη Γαλλία, τα χιονοδρομικά κέντρα του Alpe du Grand Serre και του Grand Puy ανακοίνωσαν ότι δεν θα ανοίξουν την ερχόμενη χειμερινή σεζόν, προσθέτοντας έναν αυξανόμενο απολογισμό: 180 από τη δεκαετία του 1970, σύμφωνα με τον γεωγράφο Pierre Alexandre Metral του Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ.

Το κλείσιμο του Alpe du Grand Serre οφείλεται στην έλλειψη κεφαλαίων για να γίνει προορισμός όλο τον χρόνο, καθώς η περίοδος του χιονιού συρρικνώνεται, ενώ το Grand Puy κλείνει τις πλαγιές του λόγω έλλειψης τακτικής χιονόπτωσης που οδηγεί σε μείωση των επισκεπτών και ετήσια απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, σύμφωνα με το τοπικό δημαρχείο.
Το μοτίβο της παρακμής έχει πλέον καθιερωθεί: καθώς οι γραμμές του χιονιού και οι παγετώνες υποχωρούν, τα θέρετρα χαμηλότερου επιπέδου αναγκάζονται να λάβουν δύσκολες οικονομικές αποφάσεις. Στην ισπανική Sierra Guadarrama οι μπουλντόζες έχουν μεταφερθεί στο Club Alpino, που άνοιξε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, και τώρα συχνά ξεμένει από χιόνι.
Η κατάσταση επαναλαμβάνεται παγκοσμίως: μια πρόσφατη μελέτη υπολόγισε ότι από τις 21 τοποθεσίες που φιλοξένησαν τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, μόνο μία θα μπορούσε να τη διαχειριστεί μέχρι το τέλος του αιώνα (Σαππόρο). Το Πεκίνο το 2022 λειτουργούσε πλήρως με τεχνητό χιόνι.
Η εκτίμηση του Johan Eliasch, προέδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκι και Σνόουμπορντ, είναι ότι ο κλάδος του σκι αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση.
Πάροχοι διακοπών ανησυχούν επίσης βλέποντας πως η ζήτηση θα επιτρέψει σε προηγούμενα επίπεδα, με «εγγύηση χιονιού» που θα αφορά θέρετρα υψηλότερου υψομέτρου όπως το Valle Thorens και ορισμένες χώρες, ειδικά οι ΗΠΑ και ο Καναδάς.

Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα. Ο Γερμανός σύμβουλος χειμερινών σπορ Karl-Christoph Schrahe, επισημαίνει πρόσφατες καινοτομίες, όπως η χρήση μηχανημάτων παραγωγής χιονιού για την ανάκτηση της χαμένης θερμότητας και ακόμη και τη δημιουργία ηλεκτρικής ενέργειας. «Η ροή του νερού στους σωλήνες που τροφοδοτούν το κανόνι χιονιού αντιστρέφεται σε μια τουρμπίνα».
Αυτά τα κανόνια χιονιού είναι πλέον χαρακτηριστικό όλων των μεγάλων ευρωπαϊκών θέρετρων και ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν ορισμένα μέρη με χαμηλότερο υψόμετρο, όπως το Sauerland. Με μέγιστο υψόμετρο 843 μέτρων, αυτό θα πρέπει να είναι μια περιοχή σκι στο χείλος της κατάρρευσης. Αντίθετα, ευδοκιμεί.
Το Sauerland, που εξυπηρετεί κυρίως ντόπιους και Ολλανδούς σκιέρ, χρησιμοποιεί πάνω από μισό εκατομμύριο κυβικά μέτρα νερού για να δημιουργήσει χιόνι. Ενώ αυτό το τεχνητό χιόνι μπορεί να θεωρηθεί ως αρνητικό για το κλίμα, αντίθετα λειτουργεί οικολογικά , επιστρέφοντας το νερό στο οικοσύστημα.
Σε ένα κατάλυμα, το Schneewittchen, η ζέστη από τις μηχανές χιονιού βοηθά στη θέρμανση του κτηρίου. Άλλοι ξενώνες έχουν εγκαταστήσει ηλιακούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς.
Η οικονομική λογική πίσω από τη δημιουργία χιονιού έγινε επίσης αποδεκτή στη Σλοβενία, επενδύοντας και στις καλοκαιρινές δραστηριότητες ελπίζοντας πως τα 11 μεγάλα χιονοδρομικά κέντρα θα επιβιώσουν.
Μια έκθεση της Legambiente, της ιταλικής περιβαλλοντικής ομάδας, επισημαίνει ότι το 90% των ιταλικών θέρετρων εξαρτώνται πλέον από ένα τεράστιο, δυσκίνητο και ακριβό σύστημα παραγωγής τεχνητού χιονιού που δεν θα αντιμετωπίσει την άνοδο της θερμοκρασίας.
Πηγή

VIA: Πηγή Άρθρου