Η δυναμική σχέση με τον εμμονικό θαυμαστή μου: Η αλήθεια για την Παολίνα

«Δεν είμαι καθόλου μια χαρά, έχω πολύ άγχος για την πρεμιέρα. Πριν βγω στη σκηνή, φιλάω τον Χριστό και την Παναγία. Ξέρω ότι υπάρχει ανταγωνισμός στον χώρο μας αλλά εγώ, αλήθεια, δεν το έχω βιώσει αυτό το πράγμα. Κι αν κάποιος ζήλεψε κάτι από μένα, δεν τόλμησε να μου το δείξει ποτέ.

Είχα κι εγώ εμμονικό θαυμαστή, είναι πολύ δύσκολο αυτό. Έζησα τραβηγμένα πράγματα, που δεν είναι ανάγκη καν να τα αναφέρω. Νόμιζε ότι η Παολίνα μου ήταν το παιδί του. Κινήθηκα κάπως διαφορετικά – όχι νομικά – και σταμάτησε ευτυχώς. Φοβόμουν. Το παιδάκι μου ήταν μικρό τότε, ήταν στο Δημοτικό…

Το παιδί μου είναι όλη μου ζωή, αγχώνομαι για τα πάντα. Εμπιστεύομαι το παιδί μου, αλλά δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους εκεί έξω.

Όταν γίνω πεθερά, θα προσέχω περισσότερο το παλικάρι από ό,τι την κόρη μου, γιατί οι γυναίκες είναι πάρα πολύ δυνατές. Στεναχωριέμαι μερικές φορές για τα αγόρια… Τα κoρίτσια είναι τσαούσες και τυραννούν τα αγόρια».