Ο ανταγωνισμός για τον θώκο του Υπουργείου Οικονομικών – Οικονομικό Ταχυδρόμος

Οι βιντεοκασέτες έφευγαν από τα ράφια και η Walmart ετοιμαζόταν να λανσάρει έναν ιστότοπο. Ήταν το 1999 όταν κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά οι φήμες ότι ο Τζέιμι Ντίμον θα μπορούσε να έχει μία θέση στο υπουργικό συμβούλιο στην επόμενη κυβέρνηση.

Η σχέση του Ντίμον με την Ουάσιγκτον έχει εξελιχθεί σημαντικά στα 25 χρόνια από τότε. Καμία προεδρική κούρσα δεν είναι ολοκληρωμένη χωρίς οι πολιτικοί να επικαλούνται το όνομά του, τις περισσότερες φορές για τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Μάλιστα, στην φετινή προεκλογική εκστρατεία το όνομά του έχει ακουστεί και από τα δύο στρατόπεδα.

Όπως γράφει το Bloomberg,  η κουβέντα είναι τόσο ατελείωτη που μέσα στην JPMorgan Chase & Co., όπου ο Ντίμον υπηρετεί ως διευθύνων σύμβουλος, οι νέες αναφορές αντιμετωπίζονται συχνά με σκεπτικισμό.

Τι θα έκανε ο Ντίμον της JPMorgan αν γινόταν προέδρος των ΗΠΑ

Για τον Ντίμον φέτος είναι διαφορετικά. Μετά από δύο δεκαετίες που μετέτρεψε την JPMorgan στη μεγαλύτερη και πιο κερδοφόρα τράπεζα των ΗΠΑ, είναι σε καλύτερη θέση να κάνει το άλμα προς την κυβέρνηση. Και, στα 68 του, το παράθυρό του για να το κάνει στενεύει.

Από την τελευταία προεδρική αναμέτρηση, ο Ντίμον έχει παρατάξει μια νέα γενιά πιθανών διαδόχων για να διευθύνουν την τράπεζα. Ένα ειδικό μπόνους που του απένειμε το διοικητικό συμβούλιο το 2021 για να μείνει για άλλη μισή δεκαετία περιλαμβάνει μια ολόκληρη σελίδα που καθιστά σαφές ότι μπορεί να διατηρήσει το μπόνους εάν γίνει αξιωματούχος των ΗΠΑ.

Φυσικό ορόσημο για τον Ντίμον

Οι φαν του υποστηρίζουν ότι η θέση του υπουργού Οικονομικών θα ήταν το φυσικό ορόσημο για την καριέρα του, προσθέτοντας μια κληρονομιά που περιλαμβάνει τη βοήθεια στη δημιουργία του «οικονομικού σούπερ μάρκετ» στη Citigroup Inc. και στη συνέχεια τη δημιουργία μιας ακόμη μεγαλύτερης, πιο επιτυχημένης τράπεζας. Αλλά το ερώτημα παραμένει: Υπάρχει δρόμος προς τα εκεί με κάποιον από τους σημερινούς υποψήφιους; Ίσως—αλλά υπάρχουν εμπόδια προς κάθε κατεύθυνση.

Πρώτον, μερικοί από τους έμπιστους του Ντίμον αμφιβάλλουν ότι θα άφηνε πραγματικά πίσω την εταιρεία του.

«Νομίζω ότι η πιθανότητα είναι σχεδόν μηδενική, και μάλλον δεν πρόκειται να το κάνω», είχε δηλώσει στο παρελθόν ο Ντίμον. «Αλλά, ξέρετε, πάντα επιφυλασσόμουν για το δικαίωμα — δεν δίνω υποσχέσεις σε ανθρώπους, δεν χρειάζεται. Αλλά όχι, μου αρέσει αυτό που κάνω. Σκοπεύω να κάνω αυτό που κάνω. Και σχεδόν εγγυώμαι ότι θα το κάνω αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ή τουλάχιστον μέχρι να με διώξει το διοικητικό συμβούλιο».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, κάποιοι στο περιβάλλον του ισχυρίζονται ότι ο Ντίμον μπορεί να χρειαστεί μερικά ακόμη χρόνια για να δει την μεταβίβαση ηγεσίας της JPMorgan, να υπηρετήσει ως πρόεδρος πίσω από τον επόμενο CEO και στη συνέχεια να συνδεθεί με την κυβέρνηση που θα εκλεγεί το 2028, όταν θα είναι 72 ετών.

Η υπουργός Οικονομικών Τζάνετ Γέλεν είναι 78 ετών.

Οι αμήχανες συναντήσεις

Μια αμήχανη συνάντηση που είχε ο Ντίμον στην Ουάσιγκτον πριν από μερικά χρόνια αποτυπώνει τη μία πλευρά των θερμών και ψυχρών αντιδράσεων της πρωτεύουσας απέναντί ​​του. Καθώς σταμάτησε στο γραφείο του Κρις Βαν Χόλεν, του Δημοκρατικού γερουσιαστή από το Μέριλαντ, ένας ψηφοφόρος εντόπισε τον χρηματοδότη και μέσα στον ενθουσιασμό του τραύλισε: «Εσύ είσαι αυτός! Είσαι η JP Morgan!» Όπως ακριβώς στον J. Pierpont Morgan, τον μεγιστάνα της Χρυσής Εποχής του οποίου το όνομα κοσμεί την τράπεζα του Ντίμον, και η σιλουέτα και η μεγάλη μύτη του ενέπνευσαν έναν αιώνα καρικατούρες χρηματοδότων της Wall Street. Στην ακμή του, ο Morgan είχε απαράμιλλη οικονομική επιρροή, βοηθώντας την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε στιγμές πανικού στην αγορά ή ενορχηστρώνοντας διασώσεις. Κανένας σύγχρονος τραπεζίτης δεν έχει φτάσει τόσο κοντά σε αυτόν τον ρόλο όσο ο Ντίμον.

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008, εξαγόρασε την Bear Stearns και την Washington Mutual ενώ βοηθούσε τις αρχές στην ευρύτερη παρέμβασή τους. Οι New York Times τον χαρακτήρισαν τελικά τον « αγαπημένο τραπεζίτη του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα ».

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Ντίμον επέκτεινε την παρουσία της JPMorgan στην Ουάσιγκτον. Μέχρι το 2016, επρόκειτο να αναλάβει το Business Roundtable , μια ομάδα επιρροής που εκπροσωπούσε περισσότερους από 200 ηγέτες επιχειρήσεων στις ΗΠΑ. Ήταν ο πρώτος διευθύνων σύμβουλος τράπεζας που έγινε πρόεδρος του ομίλου, μένοντας για μια σπάνια τρίτη χρονιά.

Αλλά στην πολωμένη πρωτεύουσα, ο Ντίμον – που περιέγραψε τον εαυτό του ως «ελάχιστα δημοκράτη» – προσελκύει επικριτές και από τις δύο πλευρές του διαδρόμου και έχει κάνει ορισμένους μόνιμους εχθρούς.

Στο μυαλό της Κάμαλα Χάρις

Σύμφωνα με το Bloomberg, εάν η Κάμαλα Χάρις κερδίσει τις εκλογές και σκεφτεί τον Dimon, θα πρέπει να σταθμίσει την πιθανότητα αντιρρήσεων από την προοδευτική πτέρυγα του κόμματός της . Για περισσότερο από μια δεκαετία, ο Ντίμον έχει ανοιχτά καυγάδες με άτομα όπως η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, εκφράζοντας κάποτε αμφιβολίες για το αν η Δημοκρατική από τη Μασαχουσέτη και εξέχον μέλος της Τραπεζικής Επιτροπής της Γερουσίας κατανοεί τα παγκόσμια οικονομικά. Αυτή, με τη σειρά της, έχει χαρακτηρίσει τον τον Dimon ως «αστέρα του σόου της υπερανάληψης» . Τον κατηγόρησε ότι «εκμεταλλεύεται» πελάτες εξαναγκάζοντάς τους σε διαιτησία και αποτυγχάνοντας να τους προστατεύσει από απάτη στο δίκτυο πληρωμών Zelle.

Οι εκτιμήσεις του Τραμπ για τον Ντίμον, εν τω μεταξύ, εξαρτώνται από το κοινό στο οποίο απευθύνεται. «Σέβομαι πολύ τον Τζέιμι Ντίμον», είπε ο Τραμπ σε συνέντευξή του στις 25 Ιουνίου στο Bloomberg Businessweek . Ερωτηθείς εάν θα μπορούσε να είναι υπουργός Οικονομικών του Τραμπ, ο υποψήφιος είπε: «Είναι κάποιος που θα το θεωρούσα σίγουρα».

Λίγες εβδομάδες μετά στην πλατφόρμα του Truth Social απαντούσε: «Δεν ξέρω ποιος το είπε, ή από πού προήλθε, ίσως η Ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά ποτέ δεν συζήτησα, ούτε σκέφτηκα, τον Τζέιμι Ντίμον».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι θα αποδέχονταν τον Dimon. Πριν από χρόνια, όταν κλήθηκε στο Καπιτώλιο για να εξεταστεί για τις απώλειες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων της JPMorgan σε αποτυχημένες συναλλαγές, γνωστές ως καταστροφή του London Whale, η δημόσια ακρόαση πήρε μια απροσδόκητη τροπή. Αρκετοί Ρεπουμπλικάνοι ζήτησαν τη συμβουλή του για το πώς να ρυθμίσουν τις τράπεζες.

To στίγμα του Ντίμον στην πολιτική

Ως υπουργός Οικονομικών, ο Ντίμον θα μπορούσε να αφήσει το στίγμα του σε ένα ίδρυμα που εκτείνεται μέχρι τον Alexander Hamilton, καθοδηγώντας τον χειρισμό των οικονομικών της κυβέρνησης, τις τραπεζικές ρυθμίσεις και τη σταθερότητα του κλάδου—συμπεριλαμβανομένης της περιστασιακής επείγουσας παρέμβασης. Θα έπρεπε όμως να κάνει και κάποιες προσαρμογές. Για αρχή, ο περίφημος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος θα είχε αφεντικό για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες. Πέρα από αυτό, η ικανότητά του να πραγματοποιήσει το είδος της δομικής αλλαγής που ζητούσε εδώ και καιρό θα ήταν περιορισμένη.

Ένας από τους σημαντικότερους ρόλους που διαδραματίζει το Υπουργείο Οικονομικών είναι η διαχείριση του δημόσιου χρέους της χώρας. Το αυξανόμενο έλλειμμα έχει γίνει καυτή πατάτα στην Ουάσιγκτον και προκάλεσε μια αναμέτρηση για το ανώτατο όριο του χρέους πέρυσι που πυροδότησε φόβους για χρεοκοπία των ΗΠΑ. Εκείνη την εποχή, ο Ντίμον κατακεραύνωσε τον πολιτικό αγώνα, λέγοντας ότι «δεν είναι κάτι με το οποίο θα έπρεπε να παίζουμε παιχνίδια».

Ο Ντίμον υποστηρίζει την άρση του ανώτατου ορίου του χρέους και συχνά υπογραμμίζει την ανησυχία του για το θέμα: «Κάποια στιγμή πρέπει να το αντιμετωπίσουμε».

Αλλά εναπόκειται τελικά στο Κογκρέσο, όχι στο Υπουργείο Οικονομικών, να καθορίσει τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ και να συμφωνήσει να αυξήσει το όριο του χρέους.

Ο υπουργός Οικονομικών είναι επίσης επιφορτισμένος με τη διαχείριση του Συμβουλίου Εποπτείας της Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας—προεδρεύοντας των συνεδριάσεων των κύριων ρυθμιστικών αρχών, αλλά χωρίς εξουσία πάνω τους.

Πολιτικές σχέσεις

Η πολιτική δικτύωση του Ντίμον είναι τρομερή. Πηγαίνει στην Ουάσιγκτον περίπου κάθε μήνα. Πέρυσι δείπνησε με τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν. Τον Μάρτιο γευμάτισε με την αντιπρόεδρο. Μίλησε με τη Νίκι Χέιλι κατά τη διάρκεια της προεδρικής της εκλογής και έχει συναντηθεί με δεκάδες νομοθέτες τον περασμένο χρόνο, μεταξύ των οποίων ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τιμ Σκοτ ​​της Νότιας Καρολίνας και ο ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας Τσακ Σούμερ της Νέας Υόρκης.

Όταν ταξιδεύει στο εσωτερικό, έρχεται σε επαφή με τοπικούς πολιτικούς. Και όταν βρίσκεται στο εξωτερικό, κάθεται με αρχηγούς κρατών.

Ο σύμβουλοι του Ντίμον

Οι σύμβουλοί του προέρχονται και από τις δύο πλευρές του διαδρόμου. Ο Peter Scher, πρώην επικεφαλής της παγκόσμιας εταιρικής ευθύνης της JPMorgan, η οποία περιλαμβάνει τις προσπάθειες δημόσιας πολιτικής της εταιρείας, υπηρέτησε στη διοίκηση του Bill Clinton. Ο διάδοχος του Scher, Tim Berry, ήταν επικεφαλής του προσωπικού του Kevin McCarthy, του Ρεπουμπλικανού πρώην ηγέτη της πλειοψηφίας της Βουλής. Φέτος, ο Dimon προσέλαβε επίσης τον απόστρατο στρατηγό Mark Milley -πρώην πρόεδρο του Κοινού Επιτελείου Στρατού υπό τον Trump- ως ανώτερο σύμβουλο.

Ο Dimon είπε ότι, ως Διευθύνων Σύμβουλος της JPMorgan, θα συνεργαστεί με όποιον καταλήξει να κερδίσει στις επόμενες εκλογές. Ή, όπως το έθεσε πέρυσι, «δεν βγάζω τον εαυτό μου από τον αγωνιστικό χώρο». Σε ένα σημάδι της ουδετερότητας που προσπαθεί να διατηρήσει, ο Ντίμον έχει σε μεγάλο βαθμό αποφύγει να πει δημόσια «Harris», «Biden» και «Trump» εδώ και μήνες.

Αυτό το έκανε ακόμη πιο περίεργο όταν ο λογαριασμός Truth Social του Τραμπ δημοσίευσε μια φωτογραφία του Dimon και ένα emoji σειρήνας την περασμένη εβδομάδα, δηλώνοντας ψευδώς ότι ο τραπεζίτης μόλις τον είχε υποστηρίξει. Η JPMorgan το διέψευσε αμέσως . Ο Τραμπ είπε σύντομα στους δημοσιογράφους ότι δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτό.

Καμία δωρεά

Ο Ντίμον δεν έχει κάνει δωρεές σε καμία προεδρική εκστρατεία για περισσότερο από μια δεκαετία. Ωστόσο, η σύζυγός του Τζούντι Ντίμον, έχει μακρά ιστορία πολιτικής δέσμευσης, ιδιαίτερα στον τομέα της εκπαίδευσης. Έδωσε πληθωρικά στους Δημοκρατικούς φέτος, χαρίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στην προσπάθεια Μπάιντεν-Χάρις. Είχε μάλιστα δείπνο με την Χάρις τον Ιούλιο. Ο Τζέιμι όμως δεν ήταν εκεί.

Ντίμον για πρόεδρος

Το όνομά του έχει παίξει ακόμα και με μία θέση στον Λευκό Οίκο. Πριν από πολλά χρόνια σκέφτηκε για λίγο να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος, αλλά τελικά αποφάσισε να μην το κάνει. Πιο πρόσφατα, είπε ότι θα ήθελε να «χριστεί πρόεδρος». Ωστόσο, όταν τέτοιοι συλλογισμοί πυροδοτούν εικασίες, απογοητεύεται. «Είναι πολύ ενοχλητικό», είπε πρόσφατα ο Dimon στο Bloomberg Television . «Είναι λίγο κολακευτικό. Θέλω απλώς να βοηθήσω την κυβέρνησή μας να κάνει τα σωστά πράγματα. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνουμε για να κάνουμε την Αμερική πολύ καλύτερη».