Η σημασία των νανοσωματιδίων στην αντιμετώπιση καρδιακών και εγκεφαλικών παθήσεων

Οι κολλώδεις πλάκες που συσσωρεύονται στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων μπορούν να οδηγήσουν σε καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια. Τώρα, μια νέα θεραπεία έγχυσης νανοσωματιδίων βρέθηκε ότι διασπά αυτές τις πλάκες με ασφάλεια σε δοκιμές σε χοίρους.

Τα λίπη, η χοληστερόλη και άλλες ουσίες στο αίμα μπορούν να συσσωρευτούν με την πάροδο του χρόνου ως πλάκες στα τοιχώματα των αρτηριών. Αυτό μπορεί να προκαλέσει άμεσες αποφράξεις ή να πυροδοτήσει μια φλεγμονώδη αντίδραση γνωστή ως αθηροσκλήρωση. Και τα δύο σενάρια μπορούν να προκαλέσουν καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια, αλλά το τελευταίο είναι κατά κάποιο τρόπο πιο ύπουλο, επειδή υπάρχουν λίγα προειδοποιητικά σημάδια εκ των προτέρων.

«Αυτό είναι το πιο τρομακτικό που οδηγεί στις περισσότερες καρδιακές προσβολές», δήλωσε ο Bryan Smith, συν-επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Επειδή τέτοιες πλάκες δεν μπλοκάρουν απαραίτητα μεγάλο μέρος της αρτηρίας και επειδή οι συνέπειες της ρήξης μπορούν πολύ ξαφνικά να εμποδίσουν εντελώς τη ροή του αίματος, ένα τέτοιο έμφραγμα μπορεί να φαίνεται να εμφανίζεται σαν από το πουθενά».

Μέρος του προβλήματος της αθηροσκλήρωσης είναι ότι τα νεκρά κύτταρα στον αγγειακό ιστό δεν απομακρύνονται σωστά από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, δημιουργώντας βλάβες στις αρτηρίες. Αυτά τα κύτταρα παράγουν ένα μόριο που ονομάζεται CD47, το οποίο προβάλει ένα σήμα «μη με τρώτε» στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο αποκλεισμός του CD47 επιτρέπει στα ανοσοποιητικά κύτταρα να απομακρύνουν και πάλι τα νεκρά κύτταρα, αλλά δυστυχώς, τείνουν επίσης να επιτίθενται στα ερυθρά αιμοσφαίρια κατά τη διαδικασία, οδηγώντας σε αναιμία ως παρενέργεια.

Για τη νέα μελέτη, η ομάδα χρησιμοποίησε νανοσωματίδια που μπλοκάρουν το CD47, τα οποία είναι πιο στοχευμένα προς τα μονοκύτταρα και τα μακροφάγα, δύο τύπους ανοσοποιητικών κυττάρων που σχετίζονται με τη φλεγμονή στις πλάκες. Και πράγματι, σε δοκιμές σε χοίρους, η θεραπεία μείωσε την αθηροσκλήρωση εξίσου αποτελεσματικά με προηγούμενα φάρμακα, χωρίς καμία βλάβη στα κύτταρα του αίματος.

Χρησιμοποιώντας σαρώσεις PET, μπορέσαμε να μετρήσουμε τις επιδράσεις της θεραπείας στις αρτηρίες των χοίρων. Δείξαμε σε ζωικά μοντέλα όπως οι χοίροι ότι μπορούμε να μειώσουμε τα επίπεδα φλεγμονής στην πλάκα με βάση όχι μόνο αυτή την κλινικά χρησιμοποιούμενη τεχνική απεικόνισης PET αλλά και με μοριακές αναλύσεις. Εξίσου σημαντικό είναι ότι δεν είδαμε καμία από τις παρενέργειες που θα αναμένονταν αν η θεραπεία δεν ήταν επακριβώς στοχευμένη.

Είναι σημαντικό ότι οι δοκιμές σε χοίρους δείχνουν ότι τα νανοσωματίδια μπορούν να παραχθούν σε αρκετά μεγάλη κλίμακα ώστε να λειτουργήσουν στο δικό μας σώμα. Η μελέτη αυτή δείχνει ότι η τεχνική είναι αρκετά υποσχόμενη ώστε να προχωρήσει σε δοκιμές σε ανθρώπους.

[via]