Η απόλυτη πρόκληση: Ο Alex Honnold αντιμετωπίζει τον “Σατανικό Ανάβαση”, εξερευνεί τους χάρτες της Google και εξερευνεί την ποδηλασία με άγρια ​​άλογα

Ο Alex Honnold έχει ήδη καταφέρει περισσότερα σωματικά επιτεύγματα από σχεδόν οποιονδήποτε άλλο εν ζωή. Ο επαγγελματίας της αναρρίχησης βράχου έγινε πρώτος πρωτοσέλιδος για την κλίμακα του Yosemite’s Dawn Wall το 2015, αλλά ο 47χρονος εξερευνητής πέρασε στο mainstream δύο χρόνια αργότερα χάρη στο βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ, Δωρεάν σόλοπου επικεντρώθηκε στην ανάβασή του στην κορυφή El Capitan του εθνικού πάρκου χωρίς ιμάντες ή σχοινιά. Όμως, το πάθος του για την εξερεύνηση και τη διατήρηση του περιβάλλοντος είναι που τον ώθησε να συνεργαστεί με τον μακροχρόνιο συνεργάτη και φίλο της αναρρίχησης, Tommy Caldwell, για να ξεκινήσει μια εκδρομή “ecopoint” – ένας όρος που υποδηλώνει μια πρόκληση στην ύπαιθρο που βασίζεται σε μηδενικές εκπομπές ορυκτών καυσίμων.

Τα αποτελέσματα τεκμηριώνονται στο νέο ντοκιμαντέρ, Η Ανάβαση του Διαβόλουτο οποίο κάνει πρεμιέρα στις 17 Οκτωβρίου στο National Geographic πριν βγει στο Disney+ και το Hulu την επόμενη μέρα. Η Ανάβαση του Διαβόλου παρουσιάζει τον Honnold και τον Caldwell σε ένα ταξίδι 2.600 μιλίων στη Βόρεια Αμερική μέσα από μερικά από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά θαύματα με ποδήλατο, καγιάκ, ιστιοπλοϊκό και πεζοπορία εκτός μονοπατιού. Το ταξίδι κορυφώθηκε με μια τελική στάση στο Devil’s Thumb, μια κορυφή 9.000 ποδιών στην Αλάσκα μέσα σε μια οδοντωτή οροσειρά, ακόμη και πολλοί έμπειροι ορειβάτες δεν θα τολμούσαν να ανέβουν κλίμακα.

Πολλοί θεατές μπορεί να σκεφτούν ότι η χαρτογράφηση ενός τόσο επίπονου ταξιδιού 55 ημερών απαιτούσε καθάρισμα τσαλακωμένου χάρτινου άτλαντα — αλλά όπως λέει ο Honnold Λαϊκή Επιστήμητις περισσότερες φορές απλά δεν ήταν έτσι.

«Χρειαζόμασταν να διασταυρώνουμε κάθε είδους διαφορετικούς χάρτες όλη την ώρα γιατί κάνουμε ποδήλατο», λέει. «Αλλά αν χρησιμοποιείτε μόνο τον κυκλικό χάρτη στο Google, σας στέλνει κάθε είδους τρελά πράγματα [because] είναι σε beta. Θα σας στείλει… σε βοσκοτόπια και χωράφια με αγελάδες και μέσω ιδιωτικής ιδιοκτησίας».

Το να ακολουθήσετε τις απλές διαδρομές, ωστόσο, θα είχε οδηγήσει τον Honnold και τον Caldwell να κατεβούν με ταχύτητα δημοφιλείς αυτοκινητόδρομους και διακρατικούς δρόμους – όχι ακριβώς και το ιδανικότερο σενάριο. Η λύση βρισκόταν στη σύγκριση κάθε διαθέσιμου χάρτη μιας δεδομένης περιοχής για να καταλάβετε τον ιδανικό συμβιβασμό.

«Κοιτάζαμε συνεχώς δορυφορικούς χάρτες, προσπαθώντας να κάνουμε μεγέθυνση σε πράγματα και να λέμε: «Υπάρχει πραγματικά δρόμος εκεί;» λέει. Η πλοκή αρχικά κατέληξε να μεταφέρει το δίδυμο διαγώνια στο Wyoming, για παράδειγμα, χωρίς ουσιαστικά ασφαλτοστρωμένους δρόμους. «Ήταν αρκετά περιπετειώδες. Καβαλούσαμε με άγρια ​​άλογα».

Αν και ο Honnold και ο Caldwell εκπαιδεύτηκαν σωματικά για μήνες πριν από το δίμηνο ταξίδι τους, υπάρχουν πραγματικά τόσα πολλά που μπορεί κανείς να κάνει για να προετοιμαστεί για ένα τέτοιο τεστ αντοχής – και την ικανότητα των πνευμόνων.

«Για μένα, στην αρχή, ένιωθα πραγματικά το υψόμετρο», λέει ο Honnold. «Ξεκινήσαμε από τα Βραχώδη Όρη και πήγαμε πάνω από τα ψηλότερα σημεία των Βραχωδών Όρη αρκετές φορές τις πρώτες μέρες. Και βασικά θα ερχόμουν από το επίπεδο της θάλασσας. Έτσι ήταν σαν, “Λοιπόν, το νιώθω”».

Μετά από σχεδόν οκτώ εβδομάδες με αντίθετους ανέμους, βροχή και λόφους, οι φίλοι έφτασαν επιτέλους στην Αλάσκα, έτοιμοι για την Ανάβαση του Διαβόλου. Σε αντίθεση με του Χόνολντ Δωρεάν σόλο κατόρθωμα, ωστόσο, δεν ήταν έτοιμος να ανέβει 1,75 μίλια στον ουρανό χωρίς τουλάχιστον κάποιο εξοπλισμό.

«Υπάρχει σίγουρα πολύς εξοπλισμός αναρρίχησης που κάνει κάτι τέτοιο δυνατό», λέει. Ο Honnold σημειώνει ότι ενώ μερικοί από τους άλλους φίλους του διέσχισαν τους πρώτους πύργους της διαδρομής πριν από περίπου μια δεκαετία, ακόμη και η πιο βασική βοήθεια έχει βελτιωθεί από τότε.

«Μόνο σε αυτά τα 10 χρόνια, τα σχοινιά και ο εξοπλισμός αναρρίχησης έχουν ελαφρύνει. Οι μπότες έχουν γίνει πιο ελαφριές και πολύς άλλος τεχνικός εξοπλισμός έχει μικρότερο, έτσι απλά μπορείτε να κινείστε πιο γρήγορα με λιγότερο βάρος», εξηγεί. «… Αλλά ξέρετε, όταν πρόκειται για αυτό, είναι ακόμα πόσο καλά μπορείς να σκαρφαλώσεις έναν βράχο έτσι. Αλλά σίγουρα βοηθάει να έχεις λιγότερο βάρος πάνω σου, να είσαι λιγότερο επιβαρυμένος».

Κοιτάζοντας πίσω στην τελευταία του περιπέτεια, ο Honnold λέει ότι συχνά επιστρέφει στο τεράστιο μέγεθος του έργου.

«Όταν το βλέπεις σε έναν χάρτη, είπα, «Ουάου, τι ταξίδι». Αυτό είναι κάτι για το οποίο θα είμαι περήφανος για το υπόλοιπο της ζωής μου».

Τώρα, ωστόσο, ο Honnold δεν αρκείται στο να το αφήσει απλώς στον αντίχειρα του διαβόλου. Τον επόμενο μήνα, ο Honnold σχεδιάζει να επιστρέψει στο Yosemite για «μια χούφτα άλλα έργα παρόμοια με αυτό». Απλώς μην περιμένετε όλα τα ποδήλατα, την ιστιοπλοΐα και τα άγρια ​​άλογα.

«Δεν ξέρω αν χρειαστεί να κάνω ποτέ ξανά ένα ταξίδι με ποδήλατο», λέει γελώντας. «Εννοώ, ήταν ωραίο, αλλά νομίζω ότι θα προτιμούσα να… σκαρφαλώσω περισσότερο. Γιατί τελικά μου αρέσει η αναρρίχηση».