Squirrel with a Knife | Mini Review

Ξέρω τι σκέφτεστε. Πήραμε παιχνίδι στο οποίο ελέγχουμε μία κατσίκα και εκτοξεύουμε ανθρώπους στο υπερπέραν με κουτουλιές. Πήραμε παιχνίδι όπου η χήνα που πρωταγωνιστεί κλέβει κλειδιά και δημιουργεί χάος.

Τι θα γίνει όμως με όσους περιμένουν εναγωνίως κάποιο παιχνίδι με πρωταγωνιστή έναν σκίουρο, ο οποίος θα χειρίζεται ένα περίστροφο και θα σκοτώνει όλους τους μυστικούς πράκτορες που θέλουν να τον φυλακίσουν;

Ε λοιπόν, είναι η τυχερή σας μέρα, αφού το Squirrel with a Gun εκπληρώνει επιτέλους τις βαθύτερες επιθυμίες των απανταχού gamers.

Σε αυτή τη δημιουργία της Dee Dee Creations ο παίκτης κάνει ακριβώς αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. Ένας σκίουρος -ναι, κανονικός σκίουρος- ξεφεύγει από ένα εργαστήριο στο οποίο είναι κλεισμένος και στην πορεία κλέβει όπλο από τους σεκιουριτάδες που φυλάνε το χώρο.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή, είναι ξεκάθαρο πως έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο που φέρει μία άκρως χιουμοριστική διάθεση. Η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι μοιάζει πραγματικά προσηλωμένο στο στόχο του και σε αυτό που θέλει να προσφέρει, μην παίρνοντας στα σοβαρά τον εαυτό του ποτέ.

Εάν διασκεδάσατε ξοδεύοντας πολλές ώρες στο φρικτό gameplay του Goat Simulator, πολύ πιθανό να ανήκετε στο κοινό του Squirrel with a Gun. Κυρίως γιατί το gameplay είναι εξίσου φρικτό.

Η αλήθεια είναι πως οι ενδείξεις ήταν εκεί από το πρώτο κιόλας δωμάτιο, που εξασκούμαστε στο platforming. Στα -πλέον, πολλά- χρόνια που ασχολούμαι με το “άθλημα” δεν έχω συναντήσει ξανά platforming που να αντιστέκεται τόσο σθεναρά στις εντολές του χειριστηρίου.

Θα δούμε άλματα να μη συμβαίνουν ποτέ, παρά το πάτημα του Χ, θα δούμε άλματα που έχουν τη δική τους στιβαρή προσωπικότητα και μας στέλνουν εκεί που θέλουν τα ίδια να καταλήξουμε, θα δούμε πλατφόρμες που είναι πραγματικά ανέφικτο να καταλάβει κανείς που ξεκινούν και που τελειώνουν, λόγω του πολύ κακού βάθους πεδίου, ε, να μην τα πολυλογούμε, η υπομονή μας εξαντλήθηκε νωρίς.

Ο χειρισμός του όπλου από τον σκίουρο δεν είναι κακός, η μάχη κάνει τη δουλειά της γενικά, δημιουργώντας το αναμενόμενο χάος, αλλά όχι πως αξίζει και επαίνους. Η collectathlon φύση του παιχνιδιού μας θέλει να μαζεύουμε βελανίδια στα πλαίσια ενός sandbox κόσμου, τα οποία ξοδεύουμε αργότερα σε νέα, πιο δυνατά όπλα, σε νέες στολές, πολλές από αυτές εντελώς κωμικές ή ακόμη και σε αμάξι.

Γενικώς, υπάρχουν αρκετά αστεία σκηνικά που μπορεί να συναντήσει κάποιος, με τους δημιουργούς να βρίσκουν δικαιολογίες να troll-άρουν σε κάθε γωνία, από το σπάσιμο των σβέρκων των περαστικών, μέχρι το απαραίτητο superhero landing του πρωταγωνιστή μας. Όσοι αρέσκονται σε αντίστοιχα σκηνικά, θα βρουν αρκετές αφορμές να γελάσουν.

Προσωπικά, ακόμη κι αν γνώριζα το ταβάνι αυτού που πρόκειται να παίξω, λύγισα από τους ανεπαρκέστατους gameplay μηχανισμούς, οι οποίοι μου παρείχαν άπλετο εκνευρισμό και δεν με άφησαν να ευχαριστηθώ διόλου τα όντως αστεία σκηνικά που στήνει το παιχνίδι. Τούτων λεχθέντων, δυσκολεύομαι να το προτείνω, είμαι όμως σίγουρος οτι στην αχανή gaming κοινότητα, θα βρεθεί κόσμος που θα διασκεδάσει μαζί του.