Το πλαστικό καλαμάκι διασπάται πιο γρήγορα στο νερό από το χαρτί!

Οι ερευνητές έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να βρουν ποιος τύπος πλαστικού βιοδιασπάται ταχύτερα στο θαλάσσιο περιβάλλον, καθώς εκατομμύρια τόνοι πλαστικών καταλήγουν στους ωκεανούς μας κάθε χρόνο. Αποδεικνύεται ότι ένα κοινό βιοπλαστικό που χρησιμοποιούμε για πάνω από 100 χρόνια το κάνει, και έμαθαν πώς να επιταχύνουν αυτή τη διαδικασία.

Η διοξική κυτταρίνη (CDA) παρασκευάζεται από κυτταρίνη, ένα φυσικό πολυμερές που βρίσκεται στα τοιχώματα των φυτικών κυττάρων, ιδίως στο βαμβάκι ή στον πολτό ξύλου. Υπάρχει από τα τέλη του 1800 και χρησιμοποιείται στα πάντα, από τους σκελετούς των γυαλιών ηλίου μέχρι τα φίλτρα τσιγάρων (η πιο συνηθισμένη χρήση του), το φωτογραφικό φιλμ και εκατομμύρια άλλα πράγματα στην καθημερινή μας ζωή.

Ερευνητές από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole (WHOI) ανακάλυψαν ότι το CDA είναι ο ταχύτερα αποικοδομούμενος τύπος πλαστικού στο θαλασσινό νερό (τεχνικά ταξινομείται ως βιοπλαστικό) και με την απλή τροποποίηση που ονομάζεται «αφρισμός», που καθιστά το βιοπλαστικό πορώδες, το CDA αποικοδομείται 15 φορές ταχύτερα από ό,τι το στερεό CDA. Ακόμη και πιο γρήγορα από το χαρτί.

«Μετατρέψαμε τη θεμελιώδη γνώση στο σχεδιασμό ενός νέου υλικού που ανταποκρίνεται ταυτόχρονα στις ανάγκες των καταναλωτών και αποικοδομείται στον ωκεανό ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο πλαστικό υλικό που γνωρίζουμε, ακόμη και ταχύτερα από το χαρτί», δήλωσε ο Collin Ward, κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Πρόκειται για μια σπουδαία περίπτωση επιτυχίας σε έναν τομέα που συχνά επικεντρώνεται στις αρνητικές πτυχές της πλαστικής ρύπανσης αντί να εργάζεται για την εξεύρεση λύσεων στο πρόβλημα».

Κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής διάρκειας 36 εβδομάδων, ο αφρός CDA που τοποθετήθηκε σε δεξαμενές θαλασσινού νερού συνεχούς ροής έχασε το 65-70% της αρχικής του μάζας. Σε σύγκριση με ένα άλλο κοινό πλαστικό που μπορεί να βρεθεί σε κάθε ωκεανό του κόσμου, το φελιζόλ παρουσίασε μηδενική υποβάθμιση κατά την ίδια περίοδο.

Ο Ward και άλλοι επιστήμονες του WHOI συνεργάστηκαν με την Eastman, μια εταιρεία κατασκευής βιοπλαστικών, η οποία συνέβαλε σε αυτή και σε προηγούμενες μελέτες παρέχοντας υλικά, χρηματοδότηση και ως συν-συγγραφείς. Η μελέτη διεξήχθη σε ελεγχόμενο περιβάλλον σε εργαστήριο χρησιμοποιώντας συνεχή ροή θαλασσινού νερού από το Martha’s Vineyard Sound κοντά στο Cape Cod της Μασαχουσέτης. Οι ερευνητές ήταν σε θέση να ελέγχουν το φως, τη θερμοκρασία και άλλες μεταβλητές για να αναπαράγουν τις δυναμικές συνθήκες του ωκεανού.

Τον περασμένο Ιανουάριο δημοσιεύθηκαν τα ευρήματα μιας προηγούμενης μελέτης 16 εβδομάδων του WHOI. Εκείνη η μελέτη χρησιμοποίησε την ίδια δεξαμενή θαλασσινού νερού και συνέκρινε οκτώ διαφορετικά καλαμάκια από CDA, πολυϋδροξυαλκανοϊκά (PHA), πολυγαλακτικό οξύ (PLA), πολυπροπυλένιο (PP) και χαρτί.

Τα καλαμάκια από PLA και PP δεν είχαν κανένα μετρήσιμο σημάδι υποβάθμισης, ενώ τα υπόλοιπα υποβαθμίστηκαν έως και 50%. Όταν συνέκριναν το τότε πρωτότυπο καλαμάκι αφρού CDA με το στερεό καλαμάκι CDA, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το καλαμάκι αφρού CDA υποβαθμιζόταν 190% ταχύτερα από το στερεό καλαμάκι CDA (ταχύτερα και από το χάρτινο καλαμάκι), οδηγώντας στην πρόσφατη εστιασμένη μελέτη του WHOI για τον αφρό CDA.

Ήδη, με την επιτυχία του αφρώδους CDA, η Eastman έχει λανσάρει έναν βιοδιασπώμενο και κομποστοποιήσιμο δίσκο για να αντικαταστήσει τους κοινούς δίσκους από φελιζόλ που χρησιμοποιούνται για τη συσκευασία κρέατος, ο οποίος δεν βιοδιασπάται σε καμία φυσική περιβαλλοντική συνθήκη, σε ξηρά ή θάλασσα.

[via]