Η λέξη ευειδής είναι επίθετο που προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα και αποτελείται από δύο συνθετικά: το ευ- που σημαίνει καλός ή ωραίος και το -είδης που σχετίζεται με το είδος ή εμφάνιση. Η κυριολεκτική της έννοια είναι αυτός που έχει καλή εμφάνιση ή ο καλλίμορφος.
Στην καθομιλουμένη, η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποιον ή κάτι που είναι όμορφο, χαριτωμένο ή ευχάριστο στην όψη, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται με πιο λόγιο ύφος, καθιστώντας την λιγότερο συχνή στη σύγχρονη καθημερινή γλώσσα.
Παράγωγες έννοιες και χρήση στη γλώσσα
Η λέξη ευειδής μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για ανθρώπους όσο και για αντικείμενα ή φαινόμενα που χαρακτηρίζονται από ευχάριστη εμφάνιση. Συχνά, η χρήση της έχει μια θετική ή ακόμα και λογοτεχνική χροιά. Είναι συνώνυμο με λέξεις όπως όμορφος, καλαίσθητος, χαριτωμένος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδώσει ποιητικότητα ή να εντυπωσιάσει.
Παράδειγμα χρήσης
Σε λογοτεχνικό πλαίσιο:
Η ευειδής μορφή της νεαρής πριγκίπισσας έκλεψε τις καρδιές όλων στο βασίλειο.
Σε αυτό το παράδειγμα, η λέξη ευειδής τονίζει την ομορφιά της πριγκίπισσας με ένα λογοτεχνικό και κομψό τρόπο.
Στην καθημερινή χρήση (σπανιότερα):
Το άγαλμα του Δία ήταν ευειδές, εντυπωσιακό στην ομορφιά του και την λεπτομέρεια της κατασκευής.
Στην εν λόγω πρόταση, περιγράφεται ένα άγαλμα με έντονη καλλιτεχνική αξία και αισθητική, προσδίδοντας μια αίσθηση τελειότητας και αρμονίας στην εμφάνισή του.
Σε ποιητική έκφραση:
Η αυγή έριξε το ευειδές της φως πάνω στις κορυφές των βουνών.
Εδώ, η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει το φως της αυγής με έναν τρόπο που υποδηλώνει ομορφιά και γαλήνη.
VIA: Πηγή Άρθρου
