Οι ανεμογεννήτριες είναι απαραίτητες για τη διασφάλιση του βιώσιμου μέλλοντος της κοινωνίας, αλλά εξακολουθούν να έχουν πρόβλημα ανακύκλωσης. Οι παροπλισμένες εγκαταστάσεις προορίζονται για χώρους υγειονομικής ταφής σε πολλές περιπτώσεις, ενώ τα χαλύβδινα εξαρτήματα που οδηγούν στην πραγματικότητα στις εγκαταστάσεις ανακύκλωσης καταστρέφονται μόνο μετά τη δημιουργία μεγάλων ποσοτήτων (συχνά βρώμικων) εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Δύο ολλανδικές εταιρείες, ωστόσο, πρότειναν πρόσφατα νέους τρόπους για να επαναχρησιμοποιήσουν τα φυσικά μεγαλύτερα και πιο δυσκίνητα κομμάτια μιας ανεμογεννήτριας σε μικροσκοπικά σπίτια, βάρκες και πολλά άλλα.
Από τις 19 Οκτωβρίου έως τις 27 Οκτωβρίου στο Dutch Design Week 2024, η Vattenfall και το στούντιο σχεδιασμού Superuse είναι παρουσιάζοντας ένα σπίτι περίπου 393 τετραγωνικών μέτρων χτισμένο μέσα σε μια αποσυρθείσα ατράκτου—το κορυφαίο τμήμα μιας ανεμογεννήτριας με ατσάλι που περιέχει τα εξαρτήματα παραγωγής της, όπως η ίδια η γεννήτρια, το κιβώτιο ταχυτήτων, το σύστημα πέδησης και οι μηχανισμοί κίνησης. Αφού κοίλωσε το κάλυμμα των αρχικών εσωτερικών του μερών, η ομάδα χρησιμοποίησε το περίβλημα για ένα πρωτότυπο που τώρα διαθέτει χώρο καθιστικού, μπάνιο και κουζίνα με ανέσεις όπως ηλιακή ηλεκτρική ενέργεια και θέρμανση νερού, καθώς και αντλία θερμότητας αντί για τουρμπίνα. εξαρτήματα.
«Αναζητούμε καινοτόμους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να επαναχρησιμοποιήσετε υλικά από μεταχειρισμένους στρόβιλους… [which necessitates] φτιάχνοντας κάτι νέο από αυτά με όσο το δυνατόν λιγότερες τροποποιήσεις», είπε ο Thomas Hjort, διευθυντής καινοτομίας της Vattenfall, είπε σε δήλωση. «Αυτό εξοικονομεί πρώτες ύλες [and] κατανάλωση ενέργειας και με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζουμε ότι αυτά τα υλικά είναι χρήσιμα για πολλά χρόνια μετά την πρώτη τους διάρκεια ζωής.»
Το Superuse δεν πήρε τον πιο εύκολο δρόμο για το νέο σπίτι. Η ομάδα -με τη βοήθεια των εταιρειών αειφόρου σχεδιασμού Blade-Made και Woodwave- επέλεξε το μικρότερο δυνατό αυλάκι για να κατασκευάσει μια κατοικία συμβατή με τον κώδικα κτιρίου αντί να επιλέξει μια μεγαλύτερη, μοντέρνα θήκη για το έργο που θα παρείχε περισσότερο χώρο για την εγκατάσταση ηλεκτρικής καλωδίωσης και συσκευές. Σε αυτή την περίπτωση, το μοντέλο του σπιτιού χρησιμοποιεί ατράκτο στροβίλου V80 2mW. Αλλά τα πιο πρόσφατα σχέδια είναι συχνά πολύ πιο ευρύχωρα από το αρχικό υλικό του 20χρονου V80, πράγμα που σημαίνει ότι οι μελλοντικές επαναλήψεις θα μπορούσαν να παρέχουν ακόμη περισσότερο χώρο στους κατοίκους.
Οι σχεδιαστές του έργου εκτιμούν ότι τουλάχιστον 10.000 στρόβιλοι V80 υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο, τα περισσότερα από τα οποία εξακολουθούν να λειτουργούν. Αυτό θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια, ωστόσο, καθώς οι παγκόσμιες απαιτήσεις αιολικής ενέργειας αυξάνονται και πιο προηγμένες ανεμογεννήτριες εγκαθίστανται για την κάλυψη αυτών των αναγκών.
«Εάν είναι δυνατή μια τόσο περίπλοκη δομή όπως ένα σπίτι, τότε πολλές απλούστερες λύσεις είναι επίσης εφικτές και επεκτάσιμες», υποστήριξε ο Jos de Krieger, συνεργάτης των Superuse και Blade-Made.
[Related: A new solution could keep old wind turbine blades out of landfills.]
Και για να κάνουν την άποψή τους, η Vattenfall πρόσφερε πρόσφατα ένα άλλο παράδειγμα ανακυκλωμένων εξαρτημάτων στροβίλου. Νωρίτερα αυτό το μήνα, το αποκάλυψε επίσης η εταιρεία ότι οι πρωτότυπες δοκιμές δείχνουν ότι τα σχετικά μικρά πτερύγια του στροβίλου μπορούν να γίνουν πλεούμενα με μερικές τροποποιήσεις. Μόλις σφραγιστεί και ενισχυθεί σωστά, οι αρχιτέκτονες Sonja Draskovic και Jasper Manders ολοκλήρωσαν τη δοκιμαστική λεπίδα 90 ποδιών τους με πράσινο αστροτουρφ, μια κλειστή κατοικία ενός δωματίου, καθώς και έναν φράχτη και ένα τραπέζι γκαζόν για να επιδείξουν μια περίπτωση χρήσης. Και οι πιθανές χρήσεις για αυτά τα μικροσκοπικά τεχνητά νησιά μπορεί να μην τελειώνουν εκεί.
“[W]Άρχισα να σκέφτομαι, τι μπορούμε να κάνουμε με αυτή τη νέα γη;» Ντράσκοβιτς είπε σε δήλωση. “Ηλιακά πάρκα, παιδικές χαρές, σπίτια: όλα είναι δυνατά.”
Ο Ντράσκοβιτς και οι συνεργάτες του σημείωσαν ότι, όπως και η λεπίδα που χρησιμοποίησαν, είναι μια από τις μικρότερες διαθέσιμες αυτήν τη στιγμή. Τα πιο πρόσφατα σχέδια έχουν μήκος σχεδόν 328 πόδια, γεγονός που μπορεί να παρουσιάσει προκλήσεις σε μελλοντικές δοκιμές επίπλευσης. Αλλά η επαναχρησιμοποίηση της λεπίδας δεν χρειάζεται να κολλήσει στις θάλασσες. Εκτός από τα σκάφη, οι σχεδιαστές πιστεύουν ότι τα παροπλισμένα πτερύγια τουρμπίνας ή τα μικρότερα μέρη τους μπορεί να βρουν το δρόμο τους σε φράγματα θορύβου κυκλοφορίας ή γκαράζ στάθμευσης.
Πιθανότατα θα χρειαστεί ένας συνδυασμός επαναχρησιμοποιήσεων για να ολοκληρωθεί πλήρως ο κυκλικός κύκλος ζωής μιας ανεμογεννήτριας, ενώ ιδιαίτερα προβληματικά εξαρτήματα όπως μπαταρίες με στοιχεία σπάνιας γαίας απαιτούν πρόσθετη εξέταση και λύσεις. Εν τω μεταξύ, οι ομάδες σχεδιασμού πρέπει ακόμα να πραγματοποιήσουν πρόσθετα πειράματα και τροποποιήσεις τόσο στο μικροσκοπικό σπίτι όσο και στο σκάφος πριν τα κλιμακώσουν για ευρύτερη χρήση. Ωστόσο, οι προτροπές ανακύκλωσης έχουν ήδη εμπνεύσει ανθρώπους όπως ο διευθυντής καινοτομίας της Vattenhall να κοιτάξουν στο μέλλον για πρόσθετες δυνατότητες ανακύκλωσης.
«Με αυτό το σχέδιο, δεν βλέπω πλέον εικόνες πτερυγίων ανεμογεννητριών που θάβουμε υπόγεια σαν ογκώδη απόβλητα», είπε ο Thomas.
VIA: popsci.com
