Στη σύγχρονη εποχή, η τεχνολογία εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, προσφέροντας λύσεις που συνδυάζουν τη λειτουργικότητα με την άνεση.
Ένα νέο υλικό που αναπτύσσουν ερευνητές συνδυάζει αλυσίδες αμινοξέων με τμήματα πολυμερούς πλαστικού, προετοιμάζοντας το έδαφος για επαναστατικές εφαρμογές στον τομέα των wearable συσκευών και των ιατρικών εμφυτευμάτων.
Ο ρόλος του «Ηλεκτρικού πλαστικού»
Το «ηλεκτρικό πλαστικό», όπως αναφέρθηκε σε πρόσφατη δημοσίευση του περιοδικού Nature, έχει την ικανότητα να αποθηκεύει ενέργεια και να καταγράφει πληροφορίες, προσφέροντας ελπίδες για αυτοτροφοδοτούμενες συσκευές και πραγματικού χρόνου νευρικές διεπαφές.
Αυτή η τεχνολογία έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει τη ζωή μας, επιτρέποντας την ανάπτυξη λεπτών βραχιολιών παρακολούθησης ή ακόμα και ευέλικτων εμφυτευμάτων που λειτουργούν καλύτερα από τους παραδοσιακούς βηματοδότες.
Τα πλεονεκτήματα του νέου υλικού
Οι περισσότερες ηλεκτρονικές συσκευές είναι σκληρές ή περιέχουν τοξικά μέταλλα, καθιστώντας δύσκολη την ανάπτυξη συσκευών που να προσαρμόζονται στο σώμα.
Το νέο υλικό του Samuel Stupp, καθηγητή υλικών στο Northwestern University, επιτυγχάνει να συνδυάσει τις ευελιξίες των πεπτιδίων με τις ηλεκτρικές ιδιότητες του πολυμερούς πλαστικού, επιλύοντας περιορισμούς του προηγούμενου υλικού, του πολυβινυλοδιενίου φθορίου (PVDF).
Οι βασικές ικανότητες του υλικού
Το νέο υλικό απαιτεί 100 φορές λιγότερη τάση για να αλλάξει την πολικότητα του σε σύγκριση με άλλα φεροηλεκτρικά υλικά, καθιστώντας το ιδανικό για εφαρμογές χαμηλής κατανάλωσης. Διατηρεί τις φεροηλεκτρικές του ιδιότητες σε θερμοκρασίες έως 110°C, περίπου 40°C υψηλότερες από άλλες εκδόσεις του PVDF.
Ιατρικές εφαρμογές και δυνατότητες
Η ικανότητα του νέου υλικού να αποθηκεύει ενέργεια και πληροφορίες το καθιστά ιδανικό για ιατρικές εφαρμογές, όπως εμφυτεύματα που μπορούν να καταγράφουν σήματα από τον εγκέφαλο και την καρδιά ή να τα διεγείρουν ηλεκτρικά.
Ο Stupp προτείνει ότι η χρήση τεχνικών χαμηλής ενέργειας, όπως η υπερηχογραφία, μπορεί να δώσει νέα πνοή στη θεραπεία χρόνιας παράλυσης.
Προβληματισμοί για το περιβάλλον
Αν και το PVDF είναι μη τοξικό, υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τη μακροχρόνια επίδρασή του στο περιβάλλον. Οι φθοριωμένες ενώσεις μπορούν να παραμείνουν στο περιβάλλον για αιώνες, γεγονός που έχει οδηγήσει την Ευρώπη να προτείνει απαγόρευση του PVDF. Οι ερευνητές πρέπει να είναι προσεκτικοί για τη διάσπαση των τμημάτων PVDF σε τοξικές ουσίες.
Η ομάδα του Stupp έχει πραγματοποιήσει μέχρι στιγμής μικρής κλίμακας αξιολογήσεις του υλικού και απαιτείται η ανάπτυξη μεθόδων για την κλιμάκωση της παραγωγής του. Ο Frank Leibfarth, χημικός στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, πιστεύει ότι αυτή η πρόοδος επιτρέπει πολλά υποσχόμενα χαρακτηριστικά σε σύγκριση με άλλα οργανικά πολυμερή.
Ο Stupp είναι αισιόδοξος ότι ο συνδυασμός πεπτιδίων και PVDF αποτελεί μια συνταγή επιτυχίας για το μέλλον. Η νέα αυτή τεχνολογία υπόσχεται μια εποχή όπου η τεχνολογία δεν θα περιορίζεται μόνο σε αντικείμενα που χρησιμοποιούμε, αλλά θα συγχωνεύεται με το σώμα μας, προσφέροντας νέες δυνατότητες και λύσεις στην καθημερινότητα.
VIA: FoxReport.gr
