Μέσα στο ψυγείο και το ντουλάπι σας, το πλαστικό είναι παντού. Φυσικά, υπάρχουν πλαστική μεμβράνη, σακούλες και κάδοι αποθήκευσης, δοχεία σε πακέτο, μπουκάλια αναψυκτικών και μπανιέρες με καρυκεύματα. Τα πλαστικά (συνθετικά πολυμερή) είναι επίσης ένα συστατικό του πολυστρωματικού υλικού που συνθέτουν σακούλες με τσιπ και ράβδους granola. Κουτιά από κασσίτερο, χάλυβα και αλουμίνιο, όπως το είδος που μπορεί να περιέχει φασόλια ή σόδα, είναι επενδεδυμένα με πλαστικό. Ακόμη και πολλά χάρτινα προϊόντα, όπως χάρτινα ποτήρια και δίσκοι κατεψυγμένων τροφίμων, είναι επικαλυμμένα με πλαστικό – το μαντέψατε.
Πόσο λοιπόν πρέπει να ανησυχείτε για το πλαστικό στο επόμενο γεύμα σας; Είναι ασφαλές;
Η απάντηση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, λένε οι ειδικοί Λαϊκή Επιστήμη–αλλά ο πλαστικός πανικός δεν είναι κάτι που πρέπει να απορρίψετε και υπάρχουν τρόποι να μειώσετε τον κίνδυνο έκθεσής σας.
Η ανησυχητική επιστήμη της έκθεσης στο πλαστικό
Για δεκαετίες, οι επιστήμονες γνώριζαν ότι ορισμένες ενώσεις που υπάρχουν σε ορισμένα πλαστικά μπορεί να εκπλυθούν από τη συσκευασία στα τρόφιμα και να καταλήξουν να καταποθούν και να απορροφηθούν. Η δισφαινόλη Α (BPA), για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι μεταναστεύει από το περιτύλιγμα ή την επένδυση στα τρόφιμα και συσσωρεύεται σε ζωντανούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, από τη δεκαετία του 1990. Και ορισμένες μελέτες έχουν δείξει πιθανές επιπτώσεις στην υγεία από την κατάποση BPA, κάτι που μπορεί μιμούνται την ορμόνη οιστρογόνο. Αν και οι συνέπειες της έκθεσης σε χαμηλό επίπεδο BPA συζητούνται, πρόσφατη έρευνα έχει εντοπίσει γνωστικές και συμπεριφορικές επιδράσεις σχετίζεται με τα επίπεδα που βρίσκονται στα τρόφιμα, ιδιαίτερα σε βρέφη και παιδιά, λέει Τζο Μπράουνκαθηγητής επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Brown.
Σε απάντηση στα ευρήματα της έρευνας, το BPA καταργήθηκε σταδιακά από ορισμένες εφαρμογές. Δεν χρησιμοποιείται πλέον σε μπιμπερόσύμφωνα με τους κανονισμούς του FDA, για παράδειγμα. Ωστόσο, εξακολουθεί να εμφανίζεται σε πολλές άλλες συσκευασίες τροφίμων, όπως πολλές επενδύσεις κονσερβών, και οι αναδυόμενες μελέτες δείχνουν ότι οι ενώσεις αντικατάστασης μπορεί να είναι εξίσου προβληματικές. Τέτοια μοτίβα έχουν επαναληφθεί πολλές φορές σε όλη την ιστορία της περιβαλλοντικής υγείας και της επιδημιολογίας, σημειώνει ο Braun. Συχνά, χημικές ουσίες όπως φυτοφάρμακα ή επιβραδυντικά φλόγας που είναι γνωστό ότι είναι επιβλαβείς θα αντικατασταθούν με εναλλακτικές, μόλις τραβήξουν αρκετή αρνητική προσοχή. Αλλά αυτές οι αντικαταστάσεις συνήθως δεν είναι καλά μελετημένες και μπορεί να αποδειχθούν εξίσου επιζήμιες. «Με το ισχύον ρυθμιστικό πλαίσιο, δεν υπάρχουν πολλές δοκιμές για αυτά [new] ουσίες για να γνωρίζουμε αν είναι επιβλαβείς», λέει ο Braun.
Πέρα από την BPA, άλλες χημικές ουσίες όπως οι φθαλικές ενώσεις (και τις εναλλακτικές τους) – που χρησιμοποιούνται ως μαλακτικά και πλαστικοποιητές για να κάνουν τα σκληρά πλαστικά πιο εύκαμπτα – είναι γνωστό ότι προκαλούν προβλήματα υγείας που κυμαίνονται από τον πρόωρο τοκετό να αυξηθεί κίνδυνος άσθματος και νευροαναπτυξιακές διαταραχές και μπορεί να διαρρεύσει στα τρόφιμα από τη συσκευασία. Τα PFAS (γνωστά και ως χημικά forever) σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου και υπάρχουν επίσης στα πλαστικά ως υποπροϊόν της κατασκευής. Αυτά, επίσης, καταλήγουν σε τρόφιμα και ποτά που αποθηκεύονται σε πλαστικά.
Η δόση είναι μια κρίσιμη πτυχή για την αξιολόγηση του κινδύνου έκθεσης σε χημικές ουσίες. Πολύ μικρές ποσότητες ορισμένων ενώσεων μπορεί να είναι αβλαβείς, ενώ μεγαλύτεροι όγκοι μπορούν να προκαλέσουν ασθένεια. Αλλά είναι συχνά δύσκολο να προσδιοριστεί ακριβώς πόση ποσότητα από οποιαδήποτε δεδομένη ένωση προέρχεται από τρόφιμα και συσκευασία έναντι άλλης πηγής ή εάν η ποσότητα που καταναλώνεται τακτικά είναι αρκετή για να προκαλέσει προβλήματα. Ωστόσο, μια μελέτη του Ιανουαρίου που δημοσιεύτηκε στο Journal of the Endocrine Society, Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το βάρος της ασθένειας από την έκθεση σε επιβλαβείς χημικές ουσίες στο πλαστικό αθροίζεται εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε ιατρικές δαπάνες για τους Αμερικανούς κατά τη διάρκεια ενός έτους.
Πιο ανησυχητικό: Η χούφτα των καλά κατανοητών χημικών ουσιών μειώνεται σε αριθμό από την ποσότητα των ενώσεων που υπάρχουν στις πλαστικές συσκευασίες τροφίμων για τις οποίες γνωρίζουμε πολύ λιγότερα, αλλά εξακολουθούν να καταναλώνονται ακούσια. Μια μεγάλη μελέτη ανασκόπησης που δημοσιεύθηκε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στο διαπίστωσε ότι περισσότερες από 3.500 χημικές ουσίες που βρέθηκαν σε υλικά συσκευασίας και επεξεργασίας τροφίμων έχουν περάσει στο ανθρώπινο σώμα. Ο κύριος όγκος αυτών των ενώσεων προήλθε από επαφή με τρόφιμα με πλαστικά, αλλά άλλα υλικά όπως το ανακυκλωμένο χαρτί και το χαρτόνι περιέχουν επίσης πολλές χημικές ουσίες που είναι γνωστό ότι μεταναστεύουν στα τρόφιμα, λέει Τζέιν Μάνκεανώτερος συγγραφέας της μελέτης και περιβαλλοντικός τοξικολόγος και διευθύνων σύμβουλος του μη κερδοσκοπικού Φόρουμ Συσκευασιών Τροφίμων.
Αν και αυτή η νέα μελέτη δεν αποδεικνύει εάν ή πώς καθεμία από αυτές τις χιλιάδες χημικές ουσίες μας επηρεάζει, αποδεικνύει ότι εκτιθέμεθα σε πάρα πολλά στην καθημερινή μας διατροφή. Και ότι υπάρχουν τεράστιες τρύπες στη γνώση μας για το τι σημαίνει αυτό. Για παράδειγμα, τα ολιγομερή, τα οποία είναι πολυμερή μικρής αλυσίδας που αποτελούν τυχαίο υποπροϊόν της κατασκευής πλαστικών, είναι κοινά στα υλικά συσκευασίας και επεξεργασίας τροφίμων και είναι γνωστό ότι διοχετεύονται στα τρόφιμα. «Δεν γνωρίζουμε τίποτα, πραγματικά, για την τοξικότητά τους», λέει ο Muncke. «Είναι ανησυχητικό. Αυτό είναι ένα από τα κενά δεδομένων που πιστεύω ότι πρέπει να μελετηθεί περισσότερο».
Ωστόσο, ακόμη και οι ενδελεχείς μελέτες μεμονωμένων ενώσεων συχνά δεν παρέχουν αρκετές πληροφορίες, λένε τόσο ο Munke όσο και ο Braun, επειδή η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη. Δεν λαμβάνουμε μόνο ένα χημικό κάθε φορά. Μέσω της συσκευασίας των τροφίμων και του ευρύτερου περιβάλλοντος μας, «εκτιθέμεθα σε μια χημική σούπα από αυτά τα πράγματα», λέει ο Braun. «Γνωρίζουμε λιγότερα για τον αντίκτυπο όλων αυτών των χημικών ουσιών μαζί στην υγεία από ό,τι για κάθε συστατικό». Μέχρι στιγμής, οι λίγες μελέτες που υπάρχουν για τις πολλαπλές αλληλεπιδράσεις έκθεσης σε χημικά υποδηλώνουν ότι οι ενώσεις μπορούν να επιδεινώσουν η μία την άλλη και ότι οι βλάβες αθροίζονται, σημειώνει ο Braun.
Τι μπορείτε να κάνετε;
Είναι ανησυχητικό να αναλογιστούμε όλα τα μέρη στα οποία το πλαστικό διεισδύει στην τροφή μας και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να μας επηρεάσει. Ωστόσο, η εξάλειψη όλων των πλαστικών από το ντουλάπι σας θα μπορούσε εύκολα να γίνει μια εργασία πλήρους απασχόλησης. Αντί να ανησυχείτε και να δουλέψετε τον εαυτό σας, υπάρχουν τρόποι να κάνετε ρεαλιστικές ενέργειες για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο έκθεσης σε χημικά στο σπίτι.
Η θερμότητα, η επιφάνεια, η διάρκεια της επαφής και η βασική χημεία είναι όλοι χρήσιμοι παράγοντες που πρέπει να λάβετε υπόψη όταν κάνετε μια επιλογή σχετικά με τον τρόπο αποθήκευσης των τροφίμων.
Πρώτα απ ‘όλα, ΜΗΝ ΨΗΝΕΤΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ ΣΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ. «Οι υψηλότερες θερμοκρασίες διευκολύνουν την έκπλυση χημικών ουσιών και την απελευθέρωση μικροπλαστικών», λέει Μάρτιν Βάγκνερένας βιολόγος που μελετά την έκθεση στο πλαστικό στο Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας. «Ποτέ μην το φούρνο μικροκυμάτων σε πλαστικό», συμφωνεί Φίλιπ Λάντριγκανεπιδημιολόγος και ιατρός δημόσιας υγείας στο Boston College. Αποφύγετε επίσης να αποθηκεύετε ζεστά φαγητά, όπως φρέσκες σούπες εκτός εστίας, σε πλαστικά δοχεία, λέει ο Braun.
Στη συνέχεια, εξετάστε τη σχετική ποσότητα τροφής σε σχέση με την επαφή με το πλαστικό. Τα υγρά, οι σκόνες και οι κόκκοι έχουν όλα μεγάλη επιφάνεια για να απορροφούν χημικές ουσίες, σημειώνει ο Muncke. Τα δοχεία μίας μερίδας έχουν ως αποτέλεσμα υψηλότερη αναλογία πλαστικού προς φαγητό, επομένως είναι συνετό να επιλέξετε τη χύδην επιλογή όπου είναι δυνατόν. Και τα τρόφιμα που αποθηκεύονται σε πλαστικό για μήνες κάθε φορά είναι περισσότερο ανησυχητικό από κάτι που κάθεται σε πλαστικό κατά τη διάρκεια της νύχτας ή για μερικές μέρες στο ψυγείο. Τα μη αλλοιώσιμα προϊόντα και τα βασικά είδη τροφοδοσίας, όπως το αλεύρι, το ρύζι και τα μαγειρικά υγρά, διατηρούνται καλύτερα μακροπρόθεσμα σε γυάλινα, ανοξείδωτα ή κεραμικά δοχεία, λέει.
Τέλος, τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και οξέα μπορούν να τραβήξουν περισσότερες χημικές ουσίες από ένα δοχείο αποθήκευσης. Τα λάδια, τα ξύδια, τα τυριά, η σάλτσα ντομάτας και οι σόδες είναι πιο αντιδραστικά και «μπορούν να αποτελέσουν κινητήρια δύναμη για τη μετανάστευση», λέει ο Muncke Λαϊκή Επιστήμη. Εξετάστε το ενδεχόμενο να αγοράσετε εκδόσεις αυτών των αντικειμένων που δεν διατίθενται σε πλαστικά ή δοχεία με πλαστική επένδυση.
Ως μπόνους, οι περισσότερες από αυτές τις αλλαγές έχουν διπλά οφέλη: μείωση των αρνητικών κινδύνων για την υγεία από την έκθεση σε χημικές ουσίες και μείωση της ποσότητας πλαστικού μιας χρήσης που καταλήγει σε χωματερή, λέει ο Braun.
Ωστόσο, ο συμβιβασμός είναι αναπόφευκτος και τα πλαστικά έχουν χρήσεις. Για παράδειγμα, πλαστικά περιτυλίγματα, αν και μπορεί να φέρουν κάποιους κινδύνους για την υγείαείναι συνήθως ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα βραχυπρόθεσμης αποθήκευσης για την πρόληψη της αλλοίωσης των τροφίμων. Η μείωση της σπατάλης τροφίμων και του κόστους είναι λογικοί στόχοι και μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν εναλλακτικές μέθοδοι αποθήκευσης που λειτουργούν εξίσου καλά και είναι εξίσου ευέλικτες, σημειώνει ο Braun. Αν και πάλι, τα γυάλινα, τα κεραμικά και τα δοχεία από ανοξείδωτο χάλυβα είναι όλα επαναχρησιμοποιήσιμα και χημικά αδρανή – οπότε αν μπορείτε να χωρέσετε το φαγητό σας εκεί, προχωρήστε το. Αλλά να είστε προσεκτικοί – δεν ανταποκρίνονται όλα τα επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα κουζίνας με τους ισχυρισμούς τους για βιωσιμότητα.
Τελικά, δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος για να κάνεις ευεργετικές αλλαγές, τονίζει ο Muncke. «Νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μην τρελαίνεις τον εαυτό σου», λέει. Υπάρχουν πτυχές του ατομικού κινδύνου έκθεσης σε χημικά που μπορούμε να ελέγξουμε, αλλά πολλές που δεν μπορούμε. “Υπάρχουν μόνο τόσα πολλά που μπορείτε να κάνετε ως καταναλωτής.”
Μακροπρόθεσμα, μια πιο ολοκληρωμένη λύση στους κινδύνους που ενέχουν οι πλαστικές συσκευασίες θα πρέπει να προκύψει μέσω πολιτικής. Επί του παρόντος, οι συσκευασίες τροφίμων ρυθμίζονται από την προοπτική «αθώα μέχρι αποδείξεως ενοχής», λέει ο Braun. Οι εταιρείες βγάζουν χημικές ουσίες στη συσκευασία και μετά μαθαίνουμε αν είναι επιβλαβείς εκ των υστέρων, σε πλήρη αντίθεση με τις αυστηρές δοκιμές ασφαλείας που πρέπει να υποβληθούν σε κάτι σαν τα φαρμακευτικά προϊόντα πριν εγκριθούν για χρήση, προσθέτει. «Νομίζω ότι ολόκληρο το παράδειγμα πρέπει να αλλάξει».
Αυτή η ιστορία είναι μέρος της σειράς Ask Us Anything της Popular Science, όπου απαντάμε στις πιο περίεργες ερωτήσεις σας, από τις συνηθισμένες έως τις ασυνήθιστες ερωτήσεις. Έχετε κάτι που πάντα θέλατε να μάθετε; Ρωτήστε μας.
VIA: popsci.com
