Γράφει ο Βασίλης Λουίζος
Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην μόρφωση των μαθητών και στη διαμόρφωση της Παιδείας γενικότερα. Το εκπαιδευτικό σύστημα, η ποιότητα δασκάλων και καθηγητών, η οικογένεια, η διδακτέα ύλη, η δίψα των ίδιων των μαθητών για γνώση, οι φιλοδοξίες, τα όνειρα. Όλα αυτά παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Καθοριστικό ρόλο, όμως, παίζουν και οι υποδομές. Αυτές οι υποδομές που μεταμορφώνουν τα σχολεία σε χώρους «ζεστούς» και φιλόξενους για όλους, που γεννούν στους μαθητές θαυμασμό και σεβασμό.
Με αυτό το θέμα αποφάσισα να ασχοληθώ στο editorial αυτού του μήνα… γιατί δεν πάει άλλο.
Πρόσφατη έρευνα καταγράφει αυτό για το οποίο «φωνάζουν» οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων! «Το 30% των σχολικών κτιρίων στην Ελλάδα είναι άνω των 40 ετών και χρήζει ανακαίνισης. Το 45% δεν πληροί τις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας και υγιεινής ενώ το 25% δεν διαθέτει κατάλληλες υποδομές για μαθητές ΑμΕΑ».
Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα κατατάσσεται κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε δαπάνες για την εκπαίδευση, με ένα μικρό ποσοστό εξ αυτών να κατευθύνεται προς τη βελτίωση των υποδομών. Μόλις το 4% του ΑΕΠ στη χώρα μας, σε σύγκριση με το 5% στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και μπορεί αυτό το 1% σε κάποιους να ακούγεται λίγο, αλλά δεν είναι. Παρουσιάζουμε υστέρηση 20% σε σχέση με ό,τι γίνεται κατά μέσο όρο στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Και μιλάω σε ποσοστά, γιατί αν μιλήσω σε απόλυτους αριθμούς, δεν τη γλυτώνουμε την κατάθλιψη…
Όλα αυτά δεν είναι απλώς δυσάρεστα, έχουν και τραγικές συνέπειες! Θυμίζω τον θάνατο 11χρονου μαθητή και τον τραυματισμό δύο ακόμα από έκρηξη λέβητα σε δημοτικό σχολείο στις Σέρρες.
Θυμίζω, επίσης, το φετινό ατύχημα σε σχολείο στην Κηφισιά, όταν μεταλλική πόρτα καταπλάκωσε ένα 9χρονο παιδί. Μόλις προχθές, έπεσε ασανσέρ σε φοιτητικές εστίες στη Θεσσαλονίκη. Και για να έρθουμε και στα δικά μας, θυμίζω ότι το καλοκαίρι έπεσε η καινούργια ψευδοροφή στο Δημοτικό του Βαρνάβα ενώ μόλις πριν λίγες μέρες έπεσε τμήμα οροφής στο σχολείο του Γραμματικού. Ευτυχώς, στις δικές μας περιπτώσεις, χωρίς τραυματισμό…
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, όμως; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί δεν προσέχουμε τα σχολεία μας όσο πρέπει και γιατί δεν επενδύουμε στα σχολεία μας όσα πρέπει!
Ακούμε για τον «βραχνά» της γραφειοκρατίας, για την έλλειψη κονδυλίων, για υποστελεχωμένα τμήματα Τεχνικών Υπηρεσιών σε Δήμους και Περιφέρειες, για επιτήδειους εργολάβους, για ανειδίκευτους εργάτες…
Άπαντες προσπαθούν να μας πείσουν ότι για τα χάλια μας φταίει κάποιος άλλος. Ως συνήθως… Στα σχολεία, όμως, ΔΕΝ χωρούν δικαιολογίες!
Με σεβασμό στο δημόσιο χρήμα και με γνώμονα τους κανόνες της Τέχνης και της Επιστήμης θα πρέπει επιτέλους να βελτιωθούν οι υποδομές. Και θα ακουστεί βαρύγδουπο, αλλά επενδύοντας στα σχολεία, επενδύουμε στο μέλλον των παιδιών μας!
Υ.Γ. Το 2008, πριν την οικονομική κρίση, οι ετήσιες δαπάνες για την ανακαίνιση και τη συντήρηση σχολικών μονάδων ανέρχονταν περίπου σε 300 εκατομμύρια ευρώ. Το 2023 οι δαπάνες σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, ήταν 150 εκατομμύρια ευρώ. Τα μισά χρήματα… Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό και τι αντίκτυπο θα έχει στα σχολεία μας τα επόμενα χρόνια…
VIA: MarathonPress
