Βαρεθήκατε την ίδια παλιά απόδραση διακοπών; Ψάχνετε για κάτι έξω από αυτόν τον κόσμο; Κάντε κράτηση για διαμονή το Σαββατοκύριακο σε ένα θέρετρο του νησιού LEO. Όλα τα ξενοδοχεία Low Earth Orbit απέχουν μόλις 100 μίλια από οποιονδήποτε σταθμό λεωφορείων στη Γη. Ή ανεβείτε σε μια τροχιακή κρουαζιέρα—η τελευταία μας σειρά διαστημικών γιοτ LEO προσφέρει ιδιωτικές σουίτες με εκπληκτική θέα, νυχτερινές συναυλίες, πισίνες τεχνητής βαρύτηταςσάουνες και αθλήματα χωρίς βάρος. Αν ήταν αλήθεια.
Για τον μέσο Γήινο, οι περιηγήσεις στο διάστημα μπορεί να είναι ακόμα θέμα επιστημονικής φαντασίας, αλλά το 2000, Λαϊκή Επιστήμη δημοσίευσε μια ιστορία με τη συνεισφορά του συγγραφέα Dan Cray, προβλέποντας ότι τέτοιες πολυτελείς διακοπές μπορεί να είναι διαθέσιμες το 2007. Πολλά πράγματα έπρεπε να γίνουν σωστά για να ξεκινήσει ο διαστημικός τουρισμός, ειδικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, έχουμε σημειώσει κάποια πρόοδο, αλλά το 2007 ήταν υπερβολικά αισιόδοξο ακόμη και για τους υπερπλούσιους.
Η διαφημιστική εκστρατεία και ο ενθουσιασμός άρχισαν περίπου μια δεκαετία νωρίτερα, το 1990, όταν ο Ιάπωνας δημοσιογράφος Toyohiro Akiyama έγινε ο πρώτος πολίτης που ταξίδεψε στο διάστημα. Η οκταήμερη αποστολή, που ονομάστηκε Mir Kosmoreporter, μετέφερε τον Akiyama με έναν σοβιετικό πύραυλο Soyuz στον διαστημικό σταθμό Mir. Το εισιτήριο του Akiyama χρηματοδοτήθηκε από το Tokyo Broadcasting System (TBS), το οποίο πλήρωσε στους Σοβιετικούς ένα άγνωστο ποσό, αλλά πιθανότατα περισσότερα από 12 εκατομμύρια δολάρια. Οι νυχτερινές εκπομπές του Akiyama κατά τη διάρκεια της παραμονής του δεν ήταν ακριβώς λαμπερές κριτικές για τον διαστημικό τουρισμό, αν και το TBS απολάμβανε μια αρχική αύξηση στην τηλεθέαση και τις τηλεθεάσεις. Τον Δεκέμβριο του 1990, Οι New York Times ονόμασε τον αντιήρωα του χώρου Akiyama: «Mr. Ο Akiyama πέρασε πολύ χρόνο [during nightly broadcasts] περιγράφοντας τις πιο άσχημες λεπτομέρειες της διαστημικής ασθένειας. Καπνιστής αλυσίδας, λαχταρούσε επανειλημμένα ένα τσιγάρο. Ο εγκέφαλός του, παραπονέθηκε, ένιωθε σαν να «επιπλέει στο κεφάλι μου». Του είπαν να ετοιμαστεί, δεν κατάφερε να φέρει μαζί του αρκετά εσώρουχα».
Το 2001, αρκετούς μήνες μετά το Cray’s Λαϊκή Επιστήμη άρθρο, αμερικανός venture capitalist Ντένις Τίτοο οποίος εργάστηκε για τη NASA νωρίς στην καριέρα του, θα γινόταν ο δεύτερος πολίτης που γλίτωσε από το ρυμουλκό της Γης και ο πρώτος Αμερικανός διαστημικός τουρίστας. Τιμή: 20 εκατομμύρια δολάρια.
Αν ο παλμός μιας εβδομάδας του Akiyama ως κοσμοναύτης άναψε το φιτίλι του διαστημικού τουρισμού δείχνοντας ότι οι άμαχοι μπορούσαν να ταξιδέψουν στο διάστημα, ήταν η προσμονή του ταξιδιού του Τίτο που του έδωσε οξυγόνο μια δεκαετία αργότερα. «Οι λάτρεις του διαστήματος λένε ότι η προκύπτουσα δημοσιότητα υπόσχεται να προκαλέσει το ενδιαφέρον των επενδυτικών καπιταλιστών», έγραψε ο Cray, αναφερόμενος στην επερχόμενη διαστημική οδύσσεια του Τίτο. Εκείνη την εποχή, περισσότερες από μισή ντουζίνα εταιρείες και οργανισμοί διαστημικού τουρισμού, που είχαν εμφανιστεί τη δεκαετία του 1990, προέβλεπαν ήδη ρόδινες επιχειρηματικές τροχιές την επόμενη δεκαετία, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε ιστορικό παράδοσης οτιδήποτε ή οποιουδήποτε στο διάστημα.
Μερικοί λάτρεις του διαστημικού τουρισμού, όπως ο Buzz Aldrin – ο διάσημος Αμερικανός αστροναύτης που ακολούθησε τον Neil Armstrong στην επιφάνεια της Σελήνης τον Ιούλιο του 1969 – εστίασαν τις προσπάθειές τους στην ανάπτυξη προσιτών μέσων για να φτάσετε στο διάστημα. Ο Aldrin ίδρυσε το ShareSpace το 1998 για να προωθήσει τον διαστημικό τουρισμό ως κάτι για όλους, όχι μόνο για τους υπερπλούσιους. Ίδρυσε επίσης Starcraft Boosters το 1996 για να σχεδιάσει επαναχρησιμοποιήσιμους ενισχυτικούς πυραύλους, αναπτύσσοντας υποτυπώδες υλικό για τη NASA.
Jeffrey Manber—ένας επιχειρηματίας που εξακολουθεί να εργάζεται στην πρώτη γραμμή των διαστημικών αποστολών, επί του παρόντος ως στέλεχος στο Το Voyager Space— διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος της MirCorp. Η MirCorp ήταν μια ιδιωτική κοινοπραξία που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1990 μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για την εμπορευματοποίηση της πρόσβασης στον ρωσικό διαστημικό σταθμό Mir πριν από την εκτόξευση του το 2001.
Άλλοι ενθουσιώδεις επικεντρώθηκαν στη φιλοξενία. Ο Robert Bigelow, ιδρυτής της επίγειας αλυσίδας ξενοδοχείων Budget Suites, έβαλε στο στόχαστρο και τις βαθιές τσέπες του στην ανάπτυξη φουσκωτών διαστημικών ενδιαιτημάτων, εκτοξεύοντας Bigelow Aerospace το 1999. The Space Island Group, που ιδρύθηκε από Τζιν Μάγιερς στα μέσα της δεκαετίας του 1990, εκπόνησε σχέδια για τη μετατροπή των χρησιμοποιημένων δεξαμενών καυσίμων των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων σε ενδιαιτήματα. Οι σχεδιαστές του Space Island Group πρότειναν να αφήσουν άδειες δεξαμενές καυσίμου μεγέθους 747 σε τροχιά, όπου θα μπορούσαν να ανακαινιστούν σε κατοικίες.
Δεδομένου ότι οι διακοπές στο διάστημα συνοδεύονται από μοναδικές υλικοτεχνικές προκλήσεις, με έδρα τη Βιρτζίνια Διαστημικές Περιπέτειεςπου ιδρύθηκε το 1998, αναγνώρισε ότι οι πλούσιοι πολίτες θα χρειάζονταν βοήθεια για το συντονισμό των ταξιδιών τους, τις διαπραγματεύσεις με διαστημικές υπηρεσίες και την προετοιμασία για τις αποδράσεις τους με μηδενική βαρύτητα. Το 1996, το Εταιρεία Διαστημικού Τουρισμού προσπάθησε να δημιουργήσει μια κοινότητα ομοϊδεατών ενθουσιωδών για να μοιράζονται πόρους, να παρακολουθούν συνέδρια και να προσελκύουν χορηγούς.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως η Space Adventures και η Space Tourism Society, οι περισσότερες εταιρείες και οργανισμοί που ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 1990 για να επιδιώξουν τον διαστημικό τουρισμό είτε δεν λειτουργούν είτε έχουν αλλάξει την αποστολή τους σε κάτι λιγότερο φιλόδοξο. Το ShareSpace προσφέρει πλέον εκπαιδευτικούς πόρους για παιδιά σχολικής ηλικίας και η Bigelow Aerospace είναι ανενεργή από το 2019. Αλλά μετά από αυτές, μια νέα σειρά εταιρειών έχουν καλύψει το κενό του διαστημικού τουρισμού. Ιδρυθείσα κυρίως από δισεκατομμυριούχους και διεθνείς αεροδιαστημικές εταιρείες, η νέα γενιά έχει πολύ βαθύτερες τσέπες και πόρους από τους προκατόχους της, κάνοντας τον διαστημικό τουρισμό να φαίνεται πολύ πιο πιθανός – τουλάχιστον για τους δισεκατομμυριούχους που κάνουν γιοτ.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, εταιρείες εκτόξευσης πυραύλων έχουν αναδυθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, τριπλασιάζοντας τον αριθμό των τροχιακών εκτοξεύσεων από το 2000, κυρίως για την εγκατάσταση δορυφόρων. SpaceX Έγινε μάλιστα νέα πρόσφατα επιστρέφοντας ένα μεγάλο ενισχυτή στην εκκίνηση του. Οι επαναχρησιμοποιήσιμοι πύραυλοι ήταν μια προαπαιτούμενη οικονομική προσιτότητα στον διαστημικό τουρισμό που αναφέρθηκε από ειδικούς της δεκαετίας του 1990 όπως ο Aldrin.
Το 2024, οι Γήινοι είδαν επίσης τον πρώτο εμπορικό διαστημικό περίπατο από έναν ιδιώτη – τον δισεκατομμυριούχο Jared Isaacman. Αλλά το εντυπωσιακό ντεμπούτο του δεν ήταν ακριβώς προάγγελος μιας εκκολαπτόμενης διαστημικής τουριστικής βιομηχανίας. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ο Isaacman κατέβαλε αστρονομικά 200 εκατομμύρια δολάρια για το προνόμιο να περπατάω στο διάστημα – σχεδόν ένα τίμημα που θα τονώσει τη ζήτηση ακόμη και για τους υπερπλούσιους.
Σήμερα, οι εταιρείες διαστημικού τουρισμού εμπίπτουν είτε στην τροχιακή είτε στην υποτροχιακή ποικιλία. Σε υποτροχιακά ταξίδια, όπως αυτά που προσφέρει Virgin Galacticπου ιδρύθηκε από τον Sir Richard Branson το 2004, και Blue Originη αεροδιαστημική εταιρεία του Τζεφ Μπέζος, το διαστημόπλοιο ταξιδεύει εκεί όπου ξεκινά το διάστημα και τελειώνει η ατμόσφαιρα της Γης, περίπου 60 μίλια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Επειδή το διαστημικό σκάφος δεν μπαίνει ποτέ σε σταθερή τροχιά, κάτι που θα απαιτούσε άλλα 40 μίλια για να εισέλθει στην Χαμηλή Τροχιά της Γης, τα ταξίδια είναι σύντομα—μερικές ώρες ταξίδι μετ’ επιστροφής. Ωστόσο, οι επιβάτες βλέπουν τη Γη καθαρά και βιώνουν λίγα λεπτά έλλειψης βαρύτητας.
Όπως υποδηλώνει το όνομα, ο τροχιακός διαστημικός τουρισμός περιλαμβάνει τη μεταφορά επιβατών σε τροχιά. Από τον Σεπτέμβριο του 2024, το SpaceX είχε εκτοξευθεί πέντε εμπορικές πτήσειςπαραδίδοντας ιδιώτες για σύντομες διαμονές είτε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είτε στη Χαμηλή Τροχιά της Γης. Ήταν η αποστολή Polaris Dawn του SpaceX που επέτρεψε στον Isaacman να γίνει ο πρώτος ιδιώτης που περπάτησε στο διάστημα. Η Space Adventures, η οποία είναι μία από τις λίγες εταιρείες διαστημικού τουρισμού της δεκαετίας του 1990, έχει διευκολύνει πολλές πτήσεις πολιτών, συνδέοντας πελάτες με τροχιακές αποστολές, κυρίως στο Roscosmos, το πρόγραμμα διαστημικών πτήσεων της Ρωσίας.
Ο διαστημικός τουρισμός σήμερα είναι γεμάτος μεγάλα οράματα και ιδέες όπως ήταν πριν από ένα τέταρτο του αιώνα. Η Blue Origin, για παράδειγμα, έχει καταρτίσει σχέδια για ένα Τροχιακός Ύφαλοςένας εμπορικός προορισμός μικτής χρήσης για «εμπόριο, έρευνα, τουρισμό και πολλά άλλα», σύμφωνα με τον ιστότοπό της. Η Space Adventures προωθεί ήδη κυκλικές αποστολές: «Θα σας μεταφέρουμε σε απόσταση λίγων εκατοντάδων χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Σελήνης». διαφημίζουν. «Θα δείτε τη φωτισμένη μακρινή πλευρά της Σελήνης και στη συνέχεια θα παρακολουθήσετε το εκπληκτικό θέαμα της Γης να ανεβαίνει πάνω από την επιφάνεια της Σελήνης». Τα αλιεύματα; Δεν έχει προγραμματιστεί ακόμη αποστολή για τον κύκλο της Σελήνης εκτός από την αποστολή Artemis II με πλήρωμα της NASA το 2025.
Η βιομηχανία του διαστημικού τουρισμού μπορεί να εξακολουθεί να υποφέρει από μια διαφημιστική εκστρατεία σε μέγεθος σουπερνόβα, όπως συνέβη πριν από είκοσι πέντε χρόνια, αλλά σήμερα υπάρχουν πολλές περισσότερες εταιρείες με περισσότερους πόρους και ένα αυξανόμενο ιστορικό επιτυχημένων εμπορικών πτήσεων.
Εάν η υπερβολική διαφημιστική εκστρατεία επιβεβαιώνεται, οι Αμερικανοί δεν περιμένουν ότι σύντομα θα μεταβούν σε διαστημικά θέρετρα ή θα κάνουν πολυτελείς περιηγήσεις στη Σελήνη. Εκτός από το Space Adventures, οι ταξιδιωτικές εταιρείες απλώς δεν ζητούν να εισέλθουν στον κλάδο του διαστημικού τουρισμού. Και ενώ α Δημοσκόπηση του Pew Research Center 2023 διαπίστωσε ότι το 55 τοις εκατό των Αμερικανών αναμένουν ότι ο διαστημικός τουρισμός θα γίνει ρουτίνα, δεν αναμένουν ότι θα είναι διαθέσιμος στις μάζες για άλλον μισό αιώνα. Αν δεν έχετε 100 εκατομμύρια δολάρια περίπου, οι διακοπές εκτός κόσμου φαίνονται ακόμα πολύ μακριά.
VIA: popsci.com
