Τα θηλαστικά ορίζονται από το πώς και τι τρώμε κάθε μέρα της ζωής μας. Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι τα σαγόνια είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για την ανατομία και τη βιολογία μας. Τώρα, μια απολιθωμένη άρθρωση γνάθου 225 εκατομμυρίων ετών φαίνεται να αντιπροσωπεύει το παλαιότερο παράδειγμα ενός τύπου άρθρωσης που έχει βοηθήσει να γίνουν τα θηλαστικά αυτό που είναι σήμερα. Αυτή η σκελετική δομή αποκαλύπτει ότι παρόμοιες δομές μπορεί να έχουν εξελιχθεί σε πρώιμα είδη θηλαστικών που δεν σχετίζονται στενά. Αυτό το σαγόνι θα μπορούσε επίσης να έχει εξελιχθεί περίπου 17 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι πίστευαν προηγουμένως οι παλαιοντολόγοι. Οι λεπτομέρειες που πέφτουν στο σαγόνι περιγράφονται στο α μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Φύση.
[Related: We’re one step closer to identifying the first-ever mammals.]
Είμαστε αυτό που τρώμε
Εκτός από σπονδυλωτά με τρίχες σώματος και παροχή γάλακτος για τα μικρά τους, α άρθρωση γνάθου που μοιάζει με μεντεσέ είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του να είσαι θηλαστικό. Μεταξύ άλλων σπονδυλωτών, τα σύγχρονα θηλαστικά είναι επίσης εξαιρετικά για αυτά ικανότητα ελέγχου των σιαγόνων για ακριβέστερη μάσηση. Αυτό καθιστά τα απολιθώματα των πρώιμων σιαγόνων θηλαστικών απαραίτητες ενδείξεις για το πώς δημιουργήθηκε αυτή η μοναδική γνάθος κατά τη διάρκεια της εξέλιξης.
«Τα θηλαστικά ορίζονται από το τι τρώνε τα θηλαστικά με τα σαγόνια και τα δόντια», ο συν-συγγραφέας της μελέτης και Ο παλαιοντολόγος Zhe-Xi Luo του Πανεπιστημίου του Σικάγο λέει Λαϊκή Επιστήμη. “Η άρθρωση της γνάθου των θηλαστικών είναι μοναδική στο ότι το οδοντικό οστό που φέρει το δόντι συνδέεται άμεσα με την άρθρωση της γνάθου, έτσι ώστε τα θηλαστικά να μπορούν να δέχονται περισσότερες δυνάμεις από το μάσημα και το δάγκωμα, από άλλα σπονδυλωτά με σαγόνια.”
Τα σύγχρονα θηλαστικά εξελίχθηκαν μέσα από μια μεγαλύτερη ομάδα ζώων που ονομάζονται κυνοδόντες. Οι πρώιμες μορφές τους είχαν μια άρθρωση της γνάθου που ήταν φτιαγμένη από δύο εντελώς διαφορετικά οστά – το τετράγωνο του κρανίου και το αρθρικό στην κάτω γνάθο και το τετράγωνο στο κρανίο. Οι παλαιοντολόγοι πίστευαν παλαιότερα ότι όλα αδερφές-ομάδες θηλαστικώνκαι πολλά από τα χαρακτηριστικά της γνάθου τους έμοιαζαν με θηλαστικά, αλλά τα απολιθώματα των σιαγόνων δεν είχαν επανεξεταστεί χρησιμοποιώντας σαρώσεις μικροϋπολογιστικής τομογραφίας (CT).
Συναντώ Brasilodon και Riograndia
Στο νέα μελέτη, η ομάδα χρησιμοποίησε μερικά απολιθώματα περίπου 225 εκατομμυρίων ετών που αποκαλύφθηκαν στη σημερινή Βραζιλία.
«Αυτές οι καταπληκτικές τοποθεσίες απολιθωμάτων χρονολογούνται από την Τριασική περίοδο, όπου σημαντικές ομάδες ζώων όπως θηλαστικά, δεινόσαυροι, κροκόδειλοι, χελώνες, σαύρες και πολλά άλλα εξελίχθηκαν για πρώτη φορά, καθιστώντας τους πολύ σημαντικούς για την κατανόηση της προέλευσης αυτών των ομάδων και των σύγχρονων οικοσυστημάτων γενικότερα». συν-συγγραφέας μελέτης και Ο παλαιοντολόγος του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ Τζέιμς Ρόσον λέει Λαϊκή Επιστήμη. “Η ποιότητα των απολιθωμάτων είναι επίσης απίστευτη, πολλά διατηρούνται ανέπαφα και επίσης σε 3D!”
Τα δείγματα είναι δύο εξαφανισμένων ειδών κυνοδοντών –Brasilodon quadrangularis και Riograndia guaibensis. Και τα δύο είδη ήταν μικροσκοπικά, με μήκος περίπου έξι έως 11 ίντσες. Πιθανότατα πέρασαν αρκετό χρόνο σε λαγούμια κρυμμένα από αρπακτικά, παρόμοια με τα μικρά ζωντανά θηλαστικά. του Brasilodon Τα δόντια υποδηλώνουν ότι πιθανότατα θα είχε φάει έντομα και άλλα μικρά ζώα. Riograndia είχε περισσότερους κοπτήρες που έμοιαζαν με τρωκτικά και κυνόδοντα σχήματος φύλλου, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα είχε φάει περισσότερο φυτικό υλικό.
“Brasilodon και Riograndia πραγματικά ξεχωρίζουν γιατί σχετίζονται πολύ στενά με τα θηλαστικά, την ομάδα που περιλαμβάνει τα σύγχρονα θηλαστικά και τους προγόνους τους», λέει ο Rawson. «Και έτσι ο τρόπος ζωής και η ανατομία τους μας δίνει πολύτιμες ενδείξεις για το πώς τα θηλαστικά εξέλιξαν τα πιο καθοριστικά χαρακτηριστικά τους.
[Related: Baby teeth reveal surprisingly long lifespans of small Jurassic mammals.]
Η ομάδα χρησιμοποίησε Αξονική τομογραφία για ανακατασκευή της άρθρωσης της γνάθου ανατομία και των δύο ζώων. του Riograndia η άρθρωση της γνάθου φαίνεται πιο παρόμοια με τα σύγχρονα θηλαστικά, παρά Brasilodon που σχετίζονται στενότερα με τα ζώντα θηλαστικά. Αυτή η άρθρωση της γνάθου που ονομάζεται οδοντικό – πλακώδες επαφή μέσα Riograndia πιθανότατα εξελίχθηκε εντελώς ξεχωριστά και περίπου 17 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα.
Το ότι αυτό το χαρακτηριστικό εξελίχθηκε νωρίτερα και περισσότερες από μία φορές αποκαλύπτει μια πολύ πιο περίπλοκη εικόνα της εξέλιξης της γνάθου στα θηλαστικά.
«Οι άνθρωποι είναι θηλαστικά. Μασάμε και δαγκώνουμε για να φάμε», λέει ο Zhe-Xi. «Η ζωή μας εξαρτάται από τη λειτουργία τροφοδοσίας μας, η οποία απαιτεί την άρθρωση του σαγονιού μας. Δεν είναι ενδιαφέρον να αναλογιστούμε την ιστορία μας: ο μεντεσές της γνάθου μας που μας έκανε τα θηλαστικά μοναδικά μεταξύ των σπονδυλωτών ξεκίνησε στην πραγματικότητα περίπου 225 εκατομμύρια χρόνια, την εποχή που τα θηλαστικά και οι συγγενείς τους ζούσαν στη σκοτεινή Εποχή των Δεινοσαύρων».
VIA: popsci.com
