Οι νωθροί πληθυσμοί της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής ενδέχεται να αντιμετωπίσουν μια τρομερή υπαρξιακή απειλή από την κλιματική αλλαγή μέχρι το τέλος του αιώνα. Νέα έρευνα δημοσιεύτηκε στις 27 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό PeerJ δείχνει ότι απλώς από μεταβολική σκοπιά, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες της Γης θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για την υγεία του γενικού είδους και τα ποσοστά μακροπρόθεσμης επιβίωσης.
Με επικεφαλής τη Rebecca Cliffe, ζωολόγο και ιδρύτρια του The Sloth Conservation Foundationοι ειδικοί εστίασαν την πιο πρόσφατη έρευνά τους σε τεμπέληδες με δύο δάχτυλα (Choloepus hoffmanni), που ζουν τόσο σε υψηλές όσο και σε πεδινές περιοχές που διαθέτουν ένα φάσμα μέσες θερμοκρασίες περιβάλλοντος. Χρησιμοποιώντας μια μεθοδολογία γνωστή ως έμμεση θερμιδομετρία, η ομάδα του Cliffe ανέλυσε την κατανάλωση οξυγόνου και τις θερμοκρασίες του πυρήνα του σώματος των βραδινών σε καταστάσεις που αντικατόπτριζαν τους ρυθμούς θέρμανσης που προβλεπόταν για τα ενδιαιτήματά τους έως το 2100 – κάπου μεταξύ 2 έως 6 βαθμών Κελσίου (3,6 έως 10,8). βαθμούς Φαρενάιτ). Σύμφωνα με τη μελέτη τους, οι συνέπειες «αναμένονται βαθιές».
[Related: Sloth schedules are surprisingly flexible.]
«Οι τεμπέληδες περιορίζονται εγγενώς από τον αργό μεταβολισμό τους και τη μοναδική τους αδυναμία να ρυθμίζουν αποτελεσματικά τη θερμοκρασία του σώματος, σε αντίθεση με τα περισσότερα θηλαστικά», εξήγησε ο Cliffe σε μια συνοδευτική δήλωση. «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι τεμπέληδες, ιδιαίτερα σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο, μπορεί να μην είναι σε θέση να επιβιώσουν από τις σημαντικές αυξήσεις της θερμοκρασίας που προβλέπονται για το 2100».
Τα μεγαλύτερα προβλήματα για τους τεμπέληδες σε υψηλότερο υψόμετρο προέρχονται από μια απότομη αύξηση του μεταβολικού ρυθμού ηρεμίας (RMR) όταν αντιμετωπίζουν υψηλότερες θερμοκρασίες. Αυτό είναι ιδιαίτερα προβληματικό δεδομένης της περιορισμένης μεταβολικής προσαρμοστικότητάς τους και της δυσκολίας να βρουν ψυχρότερους οικοτόπους. Αντίθετα, ενώ οι βραδύποδες χαμηλού υψομέτρου μπορεί δυνητικά να είναι σε θέση να μετακινηθούν σε υψηλότερα υψόμετρα για να βρουν πιο δροσερά σπίτια, εξακολουθούν να εμφάνιζαν ένα βιολογικό χαρακτηριστικό επιβίωσης που ονομάζεται «μεταβολική κατάθλιψη» που περιορίζει οποιαδήποτε περαιτέρω αύξηση του RMR. Αυτό από μόνο του θα αποτελούσε τις δικές του απειλές για την υγεία τους.
Δεν είναι μόνο οι νωθροί μεταβολισμοί που είναι επίσης ανησυχητικοί. Ο ρυθμός πέψης του ζώου μπορεί να είναι έως και 24 φορές πιο αργός από τα φυτοφάγα ζώα παρόμοιου μεγέθους. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν απλώς να φάνε περισσότερο φαγητό καθώς αυξάνονται τόσο οι παγκόσμιες θερμοκρασίες όσο και οι βραδείς μεταβολικοί ρυθμοί.
Η ομάδα του Cliffe παραδέχεται στη μελέτη ότι το κλιματικό τους μοντέλο ήταν «στοιχειώδες όσον αφορά την παράλειψη σφαλμάτων και αβεβαιότητας». Παρόλα αυτά, «προβλέπουν ότι μια σχετικά μικρή αύξηση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος θα μπορούσε να οδηγήσει τους βραδύποδες σε μεγάλο υψόμετρο να ωθούνται σε μια κατάσταση όπου είναι αδύνατο να κάνουν την κατανάλωση ενέργειας να συνδέεται με τον ενεργειακό τους προϋπολογισμό». Είναι αυτή η λεπτή ισορροπία μεταξύ του μεταβολισμού, της πέψης και των θερμοκρασιών του οικοτόπου που καθιστούν τα αργά κινούμενα είδη ιδιαίτερα ευαίσθητα στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
VIA: popsci.com
