Η NASA αποφάσισε να απενεργοποιήσει ένα από τα πέντε εναπομείναντα όργανα του Voyager 2 – ακόμη ένα σημάδι ότι οι διαστημικοί ανιχνευτές μπορεί να πλησιάζουν στο τέλος των ιστορικών τους αποστολών. Σε μια Ανακοίνωση 1ης Οκτωβρίουτο πρακτορείο εξήγησε ότι οι μηχανικοί απέμεναν όσο το δυνατόν περισσότερο για να συνεχίσουν να συλλέγουν πολύτιμα και μοναδικά δεδομένα, αλλά τελικά επέλεξαν να απενεργοποιήσουν το επιστημονικό όργανο πλάσματος του διαστημικού σκάφους για να διατηρήσουν τα υπόλοιπα τροφοδοτικά του Voyager 2.
Οι ανιχνευτές Voyager 1 και 2 έχουν σχεδιαστεί για να ταξιδεύουν μακρύτερα στο βαθύ διάστημα από οποιοδήποτε άλλο ανθρωπογενές αντικείμενο—αλλά για να διατηρούν τα συστήματά τους λειτουργικά απαιτείται μια πηγή ενέργειας που είναι στο χέρι. Για να γίνει αυτό, και τα δύο διαστημόπλοια βασίζονται σε τρεις θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων (RTG) που τροφοδοτούνται από το πλουτώνιο-238 σε διάσπαση. Αν και αυτό παρείχε στα Voyager 1 και 2 περίπου 470 W στα 30 βολτ όταν εκτοξεύτηκαν το 1977, ο χρόνος ημιζωής του πλουτωνίου 87,74 ετών σημαίνει ότι χάνουν ετησίως περίπου 0,79 τοις εκατό την ισχύ τους. Πάνω από 47 χρόνια αργότερα, το ζευγάρι λειτουργεί πλέον με περίπου τα δύο τρίτα της αρχικής του ισχύος.
Σχεδιασμένο για να μελετά τις εκπομπές σωματιδίων του Ήλιου, το όργανο επιστήμης πλάσματος βασίζεται σε τέσσερα εργαλεία που μοιάζουν με κύπελλα. Τρία κύπελλα είναι στραμμένα προς τον Ήλιο για να καταγράψουν τον ηλιακό άνεμο ενώ βρίσκεστε μέσα στην ηλιόσφαιρα, ενώ το τέταρτο είναι τοποθετημένο σε ορθή γωνία με τα άλλα για να συλλάβει πληροφορίες για διάφορες πλανητικές μαγνητόσφαιρες, την ηλιόσφαιρα και τον διαστρικό χώρο. Η NASA εξήγησε ότι, αν και είναι κρίσιμο για τον προσδιορισμό της στιγμής που το Voyager 2 βγήκε από την ηλιόσφαιρα το 2018, η χρησιμότητά του έχει μειωθεί σημαντικά από τότε. Στο σημείο απενεργοποίησης, το όργανο επιστήμης πλάσματος πρόσφερε μόνο ιδιαίτερα χρήσιμα δεδομένα περίπου μία φορά κάθε τρεις μήνες, ενώ η αργή περιστροφή 360 μοιρών του Voyager το στόχευε πίσω στον Ήλιο.
[Related: Voyager 1 defies the odds yet again and is back online.]
Εξαιτίας αυτού του αναπόφευκτου, η NASA αποφάσισε ότι ήταν καιρός να περιορίσει τις λειτουργίες στο Voyager 2 κλείνοντας το όργανο επιστήμης πλάσματος. Κάνοντας αυτό, ωστόσο, χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος από ό,τι για να βγείτε από ένα πρόγραμμα υπολογιστή στη Γη. Σε πάνω από 12,9 δισεκατομμύρια μίλια από τον πλανήτη της, περίπου 48 μοίρες νότια της εκλειπτικής του ήλιου, το σήμα «απενεργοποίησης» της NASA που στάλθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου χρειάστηκε 19 ώρες για να φτάσει στο Voyager 2 και άλλες 19 ώρες για να επιστρέψει το σήμα επιβεβαίωσής του.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που μηχανικοί έβγαλαν την πρίζα στον εξοπλισμό των ανιχνευτών Voyager. Αφού ολοκλήρωσε τις αρχικές αποστολές της στους γίγαντες αερίου του ηλιακού συστήματος τη δεκαετία του 1980, η NASA απενεργοποίησε πολλά όργανα που δεν ήταν χρήσιμα για κανέναν από τους δύο ανιχνευτές στο διαστρικό διάστημα. Όλα τα μη απαραίτητα εργαλεία και στα δύο διαστημόπλοια είναι επίσης εκτός σύνδεσης μέχρι τώρα, συμπεριλαμβανομένων μερικών θερμαντήρων. Το επιστημονικό όργανο πλάσματος του Voyager 1 σταμάτησε επίσης να λειτουργεί το 1980, αλλά οι μηχανικοί το απενεργοποίησαν μόνο για να αρχίσουν να εξοικονομούν ενέργεια το 2007.
Παρά ορισμένες πρόσφατες κλήσεις, και οι δύο διαστημικοί ανιχνευτές Voyager συνεχίζουν να γράφουν ιστορία καθημερινά ταξιδεύοντας στο βαθύ διάστημα από οποιαδήποτε άλλα ανθρωπογενή αντικείμενα που υπάρχουν. Χωρίς μοιραία προβλήματα, είναι δυνατό για το Voyager 1 και το 2 να συνεχίσουν και τα δύο να μεταδίδουν δεδομένα από τουλάχιστον ένα λειτουργικό όργανο στη δεκαετία του 2030. Αν και αυτό μπορεί να είναι μακρινό, οι μηχανικοί της NASA κάνουν ό,τι μπορούν για να αυξήσουν αυτές τις πιθανότητες.
VIA: popsci.com
