Η ερευνητική ομάδα από την Κίνα δημοσίευσε τα αποτελέσματα της μελέτης τους στο επιστημονικό περιοδικό Cell, παρουσιάζοντας τα ευρήματα από την πρώτη ασθενή σε μια κλινική δοκιμή φάσης Ι.
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει περίπου δύο εκατομμύρια Αμερικανούς. Παρόλο που η κατάσταση μπορεί πλέον να αντιμετωπιστεί με τακτικές δόσεις τεχνητής ινσουλίνης, οι ασθενείς εξακολουθούν να έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.
Η νέα θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει τη λήψη κυττάρων από τους ασθενείς, τα οποία στη συνέχεια μετατρέπονται σε πολυδύναμα βλαστοκύτταρα. Αυτά τα κύτταρα έχουν τη δυνατότητα να ωριμάσουν σε διάφορους τύπους κυττάρων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα βλαστοκύτταρα μετατράπηκαν χημικά σε παγκρεατικές νησίδες που παράγουν ινσουλίνη – τα ίδια κύτταρα που καταστρέφονται από το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου με διαβήτη τύπου 1.
Οι ερευνητές επέλεξαν να εγχύσουν τα υποκατάστατα νησίδια στην κοιλιακή χώρα των ασθενών. Η επιλογή αυτή έγινε για να μπορούν να παρακολουθούν καλύτερα την πρόοδο των ασθενών και επειδή θα ήταν ευκολότερο να αφαιρέσουν τα νησίδια σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά.
Σύμφωνα με τη δημοσίευση, τέσσερις μήνες μετά τη διαδικασία, τα μακροπρόθεσμα επίπεδα γλυκόζης της ασθενούς έμοιαζαν με εκείνα ενός ατόμου χωρίς διαβήτη. Ένα χρόνο αργότερα, εξακολουθούσε να παράγει ινσουλίνη και είχε καλό έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, χωρίς σημάδια επιπλοκών σχετικών με τη μεταμόσχευση.
Ωστόσο, οι ερευνητές τονίζουν ότι τα αποτελέσματα, αν και ενθαρρυντικά, είναι ακόμη προκαταρκτικά. Οι δοκιμές φάσης Ι έχουν ως κύριο στόχο τον έλεγχο της ασφάλειας μιας πειραματικής θεραπείας και όχι την οριστική απόδειξη της αποτελεσματικότητάς της. Επιπλέον, η ιστορία της έρευνας στα βλαστοκύτταρα έχει δείξει ότι πολλές υποσχόμενες αρχές συχνά ακολουθούνται από αποτυχίες σε μεταγενέστερα στάδια.
Ένα σημαντικό σημείο που επισημαίνουν οι επιστήμονες είναι ότι η ασθενής λάμβανε ήδη ανοσοκατασταλτικά φάρμακα λόγω προηγούμενης μεταμόσχευσης ήπατος. Συνεπώς, δεν είναι ακόμη γνωστό εάν το ανοσοποιητικό της σύστημα θα μπορούσε κάποια στιγμή να στραφεί εναντίον αυτών των νησιδίων, ή εάν η θεραπεία με βλαστοκύτταρα μπορεί να εξασφαλίσει σταθερή παραγωγή ινσουλίνης σε άλλους ασθενείς με διαφορετικό ιατρικό ιστορικό.
Παρά τις επιφυλάξεις, εάν τα ευρήματα αυτά επαναληφθούν στους άλλους δύο ασθενείς της ομάδας και σε μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές, αυτή η θεραπεία θα μπορούσε να αποτελέσει μια λειτουργική θεραπεία για μια δύσκολη και απειλητική για τη ζωή πάθηση.
Η κλινική δοκιμή περιλαμβάνει συνολικά τρεις ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, με τα αποτελέσματα των υπόλοιπων δύο να αναμένονται στο μέλλον.
VIA: Insomnia.gr
