Το Until Dawn είναι ακόμη ένα remake που μας έρχεται από τη Sony, σε έναν μόλις 9 ετών τίτλων, που παραμένει εύκολα ακόμα και σήμερα ανάμεσα στους καλύτερους του είδους. Το remake το έχει αναλάβει η Ballistic Moon Studios και η κυκλοφορία του τον Οκτώβριο ήταν ότι καλύτερο ενόψει Halloween αλλά και ότι χειρότερο απέναντι στο πολυαναμενόμενο remake του Silent Hill 2, μαντέψτε ποιος κέρδισε κατακράτος.
Λοιπόν, το remake του Until Dawn είναι πολλά βήματα προς τη σωστή μεριά, αλλά λίγα βήματα πρίν την τελειότητα. Για αρχή, έχουμε την μεταφορά του τίτλου, από την εξαιρετική Decima Engine στην Unreal Engine 5 και αυτό φέρνει μαζί του όλα τα καλά και τα κακά ενός τέτοιο transition. Για αρχή, ναι η Decima κρατούσε πολύ καλά ήδη το παιχνίδι έως και σήμερα, αλλά το γραφικό άλμα στο παιχνίδι με το remake είναι πασιφανές. Τεράστιο άλμα στη λεπτομέρεια και στα textures, τόσο στο background όσο και στους χαρακτήρες, τεράστιο άλμα και στους φωτισμούς και τις σκιές που προσδίδουν πλέον έναν πιο ρεαλιστικό τόνο στο παιχνίδι. Η αρχική κυκλοφορία είχε ένα μπλε φίλτρο στα γραφικά του, ως μια καλλιτεχνική άποψη θα λέγαμε, το οποίο θα λέγαμε το ξεχώριζε κιόλας. Εδώ έχουμε πιο ρεαλιστική απεικόνιση, πιο ένταση στο contrast και στο μαύρο. Κάποιοι θα πουν πως έχασε το χαρακτήρα του, εγώ στα μάτια μου το βλέπω κλάσεις καλύτερο και ομορφότερο. Χέρι μπήκε επίσης και στην κάμερα του παιχνιδιού που πλέον έρχεται πίσω από τον παίκτη, ενώ και οι στατικές λήψεις έχουν αλλάξει, δίνοντας μια καλύτερη αίσθηση αγωνίας και θρίλερ στο playthrough μας. Εκεί που χωλαίνουμε βέβαια είναι στο animation και κυρίως στο facial animation. Το σωματικό μπορούμε να πούμε πως δεν μας πείραξε και κρατάει ακόμα μια χαρά, στα πρόσωπα όμως το facial animation πολλές φορές είναι πιο ξύλινο και άβολο απότι θα περιμέναμε από ένα σύγχρονο τίτλο. Δεν είναι πάντα, αλλά με τις πρώτες ώρες του παιχνιδιού θα το παρατηρήσετε. Προφανώς έχουν χρησιμοποιηθεί τα παλιά animations καθώς που χρόνος και κόστος να ξανακάνεις από την αρχή motion capture τα πάντα. Τα καλύτερα γραφικά βέβαια έρχονται και με ένα κόστος και ναι αναφερόμαστε στο frame rate. Το παιχνίδι τρέχει στα 30fps με μικρές πτώσεις δεξιά και αριστερά και φαίνεται πως θέλει το PS5 Pro του. Η αρχική του κυκλοφορία επίσης ήταν με κακό performance στα 30 και κάτω fps και μόνο με backwards compatibility στο PS5 έτρεχε στα 60fps. Ειλικρινά όμως δεν μας ενόχλησε το 30αρι καθώς το παιχνίδι είναι αργό και κινηματογραφικό από τη φύση του, ούτε καν κουμπί για τρέξιμο δεν υπάρχει για τους χαρακτήρες.
Νέες σκηνές έχουν προστεθεί επίσης στο παιχνίδι και πλέον έχουμε έναν μεγαλύτερο και καλύτερο πρόλογο σε συνδυασμό με το φανταστικό “In for the Kill” κομμάτι της La Roux, καθώς και μια νέα τελική σκηνή που προμυνύει ένα πιθανό sequel. Τέλος, οι προσθήκες τελειώνουν με καλύτερη εκμετάλλευση του DualSense που προσδίδει την ένταση των αποφάσεων στις σκανδάλες, κάποια έξτρα behind the scenes βίντεο και accessibility options.
Φυσικά ο πυρήνα του παιχνιδιού παραμένει εξαιρετικός. Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του είδους, με τη Supermassive να μην έχει καταφέρει να το ξεπεράσει, ακόμα και μετά από πολλές κυκλοφορίες της με το Dark Pictures Anthology. Το teen campy horror στοιχείο του είναι εξαιρετικό, με ένα cast χαρακτήρων που λατρεύεις να μισείς τον καθέναν για διαφορετικό λόγο. Για όσους δεν ξέρετε τα βασικά, μιλάμε για μια παρέα εφήβων σε ένα σπίτι στο βουνό, όπου μια πλάκα τους σε φίλη τους πάει πολύ στραβά….και ένα χρόνο μετά αποφασίζουν να ξαναβρεθούν στο ίδιο μέρος προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής. Ε, καταλαβαίνετε που πάει το πράμα. Ο ρυθμός του παιχνιδιού είναι φανταστικός από την αρχή έως το τέλος, χωρίς κοιλιά και με εναλλαγές ανάμεσα στους χαρακτήρες που πάντα προχωράνε την ιστορία μπροστά. Αποφάσεις που θα κληθείτε να πάρετε θα σας κάνουν να αγωνιάτε για το αποτέλεσμα ή θα τρέχετε να κλείσετε την κονσόλα πριν κάνει save και μείνετε με το λάθος αποτέλεσμα. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν εξαιρετικά τους ρόλους τους, με μερικούς από αυτός να είναι πλέον γνωστότερα ονόματα απότι στα χρόνια της πρώτης κυκλοφορίας βλέπε Riley Malek. Υπαρχεί και το κοινωνικό του πράγματος, όπου με την παρέα σας μπορείτε να σχολιάζετε για το τι απόφασεις θα πάρετε, αν και λείπει ένα co-op mode όπως αυτό που είδαμε σε μετέπειτα τίτλους της Supermassive Games. Τα πολλαπλά τέλη που σηκώνουν πολλαπλά playthroughs παραμένουν, τα πολλά collectibles παραμένουν ενώ έχουν προστεθεί και άλλα, ενώ έχουμε και μια νέα τελική σκηνή που προμυνύει ένα πιθανό sequel. Εν ολίγοις, παραμένει ένα εξαιρετικό παιχνίδι που το συνιστώ σε όλους να ασχοληθούν μαζί του.
Ουσιαστικά το πρόβλημα του remake έγκειται στο ότι είναι ένας σχετικά νέος τίτλος, τον οποίον η Sony ήθελε να επαναφέρει στο PS5 λόγω της ταινίας και του sequel που μαγειρεύεται, αλλά κυρίως στην κοστολόγηση του όπου τοποθετείται στα 70€ , ενώ δεν υπάρχει κάποιο upgrade path, σύνηθες για remakes βέβαια. Ο αρχικός τίτλος που ακόμα κρατιέται τεχνικά μια χαρά, πλέον στα καταστήματα τον βρίσκουμε στα 9.99-14.99€ οπότε και το χάσμα τιμής είναι αρκετό, αναλογιζόμενοι πως μιλάμε και για 8ωρο playthrough αν δεν πάμε για πολλαπλά. Όπως και να έχει, σε μια καλή πτώση τιμής και ειδικά αν δεν το έχετε παίξει ποτέ, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:
Αν και έχουμε να κάνουμε με μια κυκλοφορία που κανείς δε ζήτησε, το Until Dawn στο PS5 είναι πανέμορφο και παραμένει ένα παιχνίδι που πρέπει όλοι να έχετε παίξει, ανεξάρτητα από τις ατέλειες του remake.
ΘΕΤΙΚΑ
Εξαιρετικά γραφικά σε UE5
Εκμετάλλευση του DualSense
Νέες σκηνές και αλλαγή σκηνοθεσίας που προσθέτει στο σενάριο
Παραμένει ένα εξαιρετικό παιχνίδι που ακόμα να το προσπεράσουν όμοια του
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Άβολα facial animations
Ελάχιστο έξτρα περιεχόμενο / όχι coop mode
Performance στα 30fps με αραιές πτώσεις
Δεν το βοηθά η τιμολόγηση
VIA: PSAddict.gr
