Πριν από δέκα χρόνια, συγγραφέας Jeff VanderMeer κυκλοφόρησε τρία στοιχειωτικά μυθιστορήματα που εμβαθύνουν στα μυστήρια της Περιοχής Χ, μιας εγκαταλελειμμένης παράκτιας περιοχής που μεταμορφώθηκε από δυνάμεις πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση. Η δημοσίευση του Εκμηδένιση, Εξουσία, και Αποδοχή (συλλογικά αναφέρεται ως το Τριλογία Southern Reach) του κέρδισε αμέσως το αστέρι στην κοινότητα επιστημονικής φαντασίας για τις εξερευνήσεις της περιβαλλοντικής κατάρρευσης, της κυβερνητικής δυσλειτουργίας και του τρόμου. Εκμηδένιση κέρδισε και τα δύο βραβεία Nebula και Shirley Jackson του 2014 για το καλύτερο μυθιστόρημα και έγινε προσαρμογή Εκμηδένιση (2018), μια ταινία του σκηνοθέτη Άλεξ Γκάρλαντ, με πρωταγωνίστρια τη Νάταλι Πόρτμαν.
Ο VanderMeer ήταν απασχολημένος από τότε, δημοσιεύοντας πολλά μυθιστορήματα και δοκίμια που συχνά επικεντρώνονται σε παρόμοια θέματα, ενώ υποστήριξε φωναχτά για λύσεις κλιματικής αλλαγής και προσπάθειες διατήρησης από το σπίτι του στο Tallahassee της Φλόριντα. Έχει περάσει μια δεκαετία από τότε που οι αναγνώστες εισήχθησαν στην Τριλογία Southern Reach, αλλά οι πλοκές επιστημονικής φαντασίας της με μεταλλαγμένα τοπία και καταπιεστικές, ασυγκίνητες κυβερνητικές γραφειοκρατίες συχνά αισθάνονται πιο αληθινές από ποτέ. Αν μη τι άλλο, είναι η τέλεια στιγμή για την επιστροφή του VanderMeer στην περιοχή X με το νέο του μυθιστόρημα, Απαλλαγή.
Δημοσιεύθηκε στις 22 Οκτωβρίου, Απαλλαγή χρησιμεύει τόσο ως πρίκουελ όσο και ως συνέχεια των τριών πρώτων βιβλίων και περιλαμβάνει την επιστροφή δύο χαρακτήρων από την αρχική ιστορία. Λαϊκή Επιστήμη μίλησε με τον VanderMeer μόλις δύο ημέρες μετά την καταστροφική πτώση του τυφώνα Milton στη Φλόριντα στη Φλόριντα. Ο πολυγραφότατος συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας συζήτησε τις απόκοσμες, σκόπιμες ομοιότητες του νέου του μυθιστορήματος με την πραγματικότητα, τη σημασία τόσο της μυθοπλασίας όσο και του χιούμορ σε σκοτεινούς καιρούς και την αργή μεταμόρφωση του Έλον Μασκ σε έναν «εξοργισμένο γελωτοποιό της αυλής».
Αυτή η συνέντευξη έχει επιμεληθεί για λόγους έκτασης και σαφήνειας.
Η αρχική τριλογία Southern Reach κυκλοφόρησε το 2014. Πώς έχουν εξελιχθεί από τότε τα θέματα της κλιματικής αλλαγής, της τεχνολογικής κακής χρήσης και της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας;
Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι στην πραγματικότητα υπάρχει τυφώνας Απαλλαγή… [A hurricane] είναι σχεδόν κάτι που είναι πολύ μεγάλο για να το φανταστείς, ειδικά όταν σε προσπερνάει. Χτίζουμε σε μέρη που δεν θα έπρεπε και καταστρέφουμε το περιβάλλον όταν υπάρχουν αυτά τα φυσικά προστατευτικά που θα βοηθούσαν στην προστασία από ζημιές από καταιγίδες και πλημμύρες. Υπάρχει επίσης μια εξερεύνηση Απαλλαγή των εξαιρετικά δυσλειτουργικών συστημάτων και του τρόπου με τον οποίο καταλήγουν να παραμορφώνουν και να παραμορφώνουν τους ανθρώπους που πρέπει να εργαστούν κάτω από αυτά ή μέσα σε αυτά.
Τα πράγματα στο βιβλίο δεν απέχουν τόσο πολύ από τις διαταραχές που μας επιβάλλουν αυτά τα συστήματα αυτή τη στιγμή. Μπορεί να φαίνονται πιο μπανάλ, σωστά; Αλλά στην πραγματικότητα είναι εξίσου καταστροφικές.
Αισθάνεται επίσης σαν πολλά Οι ηγέτες τεχνολογίας της Silicon Valley μεταμορφώνονται γρήγορα σε περισσότερα διεστραμμένες εκδοχές του εαυτού τουςσαν αυτό που συμβαίνει στους χαρακτήρες μετά την είσοδο στην περιοχή X.
Κάτι που μου αρέσει να κάνω στα γραπτά μου είναι να παίρνω την περσόνα κάποιου που έχει να κάνει με την τεχνολογία αιμορραγίας, [someone] εμπλέκονται με αυτό που μερικές φορές καταλήγει να διαταράξει ή να εκτροχιάσει την τεχνολογία. Για παράδειγμα, έχετε τον Έλον Μασκ να δημιουργεί το διαστημόπλοιό του στο SpaceX ακριβώς δίπλα σε ένα καταφύγιο άγριας ζωής και να μην ενδιαφέρεται αν καταστρέψει ένα μονοπάτι αποδημητικών πτηνών. [He has] δεν καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του…
[Related: SpaceX accused of dumping polluted Starship wastewater in Texas for years.]
Υπάρχει διέξοδος από αυτή τη νοοτροπία για ανθρώπους όπως ο Μασκ και οι θαυμαστές του;
Δεν ξέρω. Πραγματικά συγκλονίστηκα πολύ —αν και δεν έπρεπε— από αυτές τις εικόνες του Έλον Μασκ να κοιτάζει τον Τραμπ. Το βλέμμα στο πρόσωπό του σαν ένας εξοργισμένος γελωτοποιός του δικαστηρίου Τίτος Ανδρόνικος ή κάτι, ξέρεις; Σαν κάτι από Η μάσκα με έναν κόκκινο θάνατο. Βλέπουμε κάποιον που υποτίθεται ότι είναι συνδεδεμένος με την «λογική της τεχνολογίας» να υποτιμά τον εαυτό του με έναν τόσο παράλογο, σχεδόν προληπτικό τρόπο. Σχεδόν μεσαιωνικό. Ήταν αρκετά σοκαριστικό.
Μιλώντας για «μεσαιωνικό», πώς ξεφεύγουν οι άνθρωποι από αυτή τη « δεισιδαιμονική» κοσμοθεωρία σχετικά με τα εγγενή, αναμφισβήτητα θετικά οφέλη της τεχνολογικής κουλτούρας;
Είναι όπως όταν ένα άτομο μεγαλώνει σε μια φονταμενταλιστική θρησκευτική οικογένεια, το αποτινάζει, γίνεται προοδευτικό, αλλά δεν κλονίζει αυτή την υποκείμενη νοοτροπία. Εφαρμόζουν τα ίδια πράγματα στη νέα ιδεολογία. Το ίδιο ισχύει και για αυτό που μιλάμε εδώ.
Ακόμη και η ηλιακή ενέργεια μετατρέπεται σε εξορυκτική βιομηχανία. Στη Μασαχουσέτη, επιλέγουν τοποθεσίες που δεν βασίζονται απαραίτητα στην καταλληλότητα, αλλά στο γεγονός ότι μπορούν επίσης να συλλέξουν την τοποθεσία για ξυλεία και να κάνουν εξόρυξη άμμου πριν εγκαταστήσουν τα πάνελ. Μπορείτε να αρχίσετε να χάνετε την ελπίδα σας στη λογική αυτών των πραγμάτων στον καπιταλισμό, γιατί αν ακόμη και η ηλιακή ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε κάτι που είναι στην πραγματικότητα αρνητικό για κανέναν καλό λόγο εκτός από την απληστία, τότε πραγματικά δεν έχουμε μάθει το μάθημα.
[Related: Solar power got cheap. So why aren’t we using it more?]
Ποια είναι η λύση σε αυτές τις καταστάσεις;
Θα πρέπει να έχουμε τη βιωσιμότητα ενσωματωμένη στις ιδέες μας για τη νέα τεχνολογία. Είναι κάπως ανησυχητικό όταν έχουμε καινοτόμους που δεν σκέφτονται αυτά τα ζητήματα. Αισθάνεται λίγο σαν να υπάρχει αυτού του είδους η αμφιθυμία «αυθόρμητης, φασαριόζικης τεχνολογίας αδερφέ», όπως, «Απλώς πρέπει να διαταράξουμε αυτό το πεδίο. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε πραγματικά για όλες τις συνέπειες».
Η Φλόριντα είναι μια μικρογραφία του πώς παίζει σε όλες τις ΗΠΑ. Ορισμένες πολιτείες είναι σύμφωνες με ορισμένες ομοσπονδιακές πρακτικές και, στη συνέχεια, ορισμένες πολιτείες κάνουν ένα σωρό ασυνάρτητα, παράλογα πράγματα. Και έτσι τελικά καταλήγουν απλώς να πατούν νερό.
Επίσης, αυτή η ιδέα ότι μπορούμε με κάποιο τρόπο να βγάλουμε απεριόριστα πράγματα από τον πραγματικό κόσμο για να υποστηρίξουμε τον εικονικό κόσμο χωρίς να καταρρεύσει τελικά ο εικονικός κόσμος – και πάλι, είναι κάπως αποδιοργανωμένη. Επιστρέφει σε αυτήν την απάτη ότι ένα συγκεκριμένο τμήμα αυτών των κλισέ αδερφών της τεχνολογίας πούλησαν στο κοινό πώς η «καινοτομία» είναι κάθε είδους νέο πράγμα που είναι φωτεινό και λαμπερό και έχει αρκετή θέληση για δύναμη πίσω από αυτό. Αυτό είναι πραγματικά. Θέλουν κάτι που είναι βλακεία στην εξουσία. Είναι κυριολεκτικά ο ορισμός της απατεώνας.
[Related: Florida is a preview of our climate change future.]
Γράψατε προηγουμένως για την επιτακτική ανάγκη ενός συγγραφέα να ενσωματώσει την κλιματική αλλαγή και την ανεύθυνη τεχνολογία στο έργο του. Το βλέπετε να συμβαίνει πιο συχνά;
Υπάρχουν πολλά περισσότερα στη μυθοπλασία και με τον σωστό τρόπο. Δεν νομίζω ότι η μυθοπλασία πρέπει να είναι προγνωστική με την έννοια ότι είναι κάτι στο οποίο αναφερόμαστε για την πραγματική πολιτική. Νομίζω ότι είναι πιο χρήσιμο να μας δώσουμε ψυχολογικά προφίλ και μια εσωτερικότητα τέτοια ώστε ορισμένες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης να ζουν κάπως στο σώμα μας.
Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να σκεφτόμαστε την κλιματική αλλαγή όχι ως στοιχείο ή συσκευή επιστημονικής φαντασίας, αλλά κάτι που πραγματικά περνάμε αυτή τη στιγμή. Δεν είναι η επαρχία του εγγύς μέλλοντος. Είναι τώρα. Ακριβώς επειδή είναι άνισα κατανεμημένη, δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει με αρκετά έντονους τρόπους, ακόμα κι αν δεν συμβαίνει έτσι σε όλους μας.
Πώς μπορεί το γράψιμο από μια μη ανθρωπόμορφη οπτική γωνία να βοηθήσει πραγματικά τον εξανθρωπισμό και τη δημιουργία συμφραζομένων ιστοριών, ειδικά σχετικά με την κλιματική αλλαγή;
Ένα πράγμα που μπορεί να κάνει η μυθοπλασία είναι να μας φέρει σε μεγαλύτερη κατανόηση του μη ανθρώπινου κόσμου και αυτό μπορεί να έχει αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την αξία του. Επειδή είναι τόσο σημαντικό και για την επιβίωσή μας—πέρα από την εγγενή ηθική του να μην καταστρέφουμε και να σκοτώνουμε πράγματα αυθαίρετα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Προσπαθείτε να φτάσετε κάπου που ο αναγνώστης θα σας ακολουθήσει αρκετά ώστε να μπορεί ακόμα να το καταλάβει. Μπορούν να κατοικήσουν κάπως σε διαφορετική οπτική γωνία.
[Related: Why the tech billionaires can’t save themselves.]
Τι σε κρατάει αυτές τις μέρες; Τι σε κρατά αισιόδοξο για το μέλλον;
Μπορώ να μιλήσω για τη Φλόριντα αυτή τη στιγμή περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Τουλάχιστον εδώ, οι ηγέτες των κρατών έχουν υπερβεί τόσο πολύ τα όριά τους σε ορισμένες από αυτές τις πολιτικές σε σημείο που βλέπεις πολύ τοπικό ακτιβισμό. Βλέπετε ανθρώπους από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα να ενώνονται για να ψηφίσουν τους επιτρόπους της κομητείας και άλλους. Βλέπετε μεγαλύτερη συμμετοχή στην τοπική αυτοδιοίκηση από τους νέους και μόνο από τους ανθρώπους γενικότερα. Βλέπετε περισσότερους συνασπισμούς να χτίζονται σε πολύ απίθανες γραμμές, λόγω κοινού ενδιαφέροντος, επειδή πραγματικά μιλάτε για την επιβίωση των ανθρώπων σε κάποιο βαθμό.
Δεν μπορεί να είναι σκοτεινή και καταστροφή, σωστά;
Ως μυθιστοριογράφος, ποτέ δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ κάτι που είναι μονότονο Απαλλαγή είναι ίσως το λιγότερο για περιβαλλοντικά ζητήματα και το περισσότερο για, όπως, δυσλειτουργικά συστήματα. Αλλά υπάρχει πολύς παραλογισμός και χιούμορ σε αυτό, επομένως είναι στην πραγματικότητα ένα αρκετά αστείο βιβλίο, παρόλο που είναι επίσης πολύ σοβαρό. Νομίζω ότι είναι επίσης σημαντικό.
Το χιούμορ είναι ένας πραγματικά ισχυρός τρόπος για να εκθέσει κάποιος [those issues]… Νομίζω ότι είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να κρατήσετε τους εξτρεμιστές εκτός ισορροπίας.
VIA: popsci.com
