Black Ops 6 Multiplayer: A Comprehensive Review

Η λέξη που περιγραφεί το multiplayer του φετινού Call of Duty είναι το “Omnimovement”. Φανταστείτε τον εαυτό σας να πηδά σε στυλ Max Payne προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, να πέφτει στο έδαφος με τον πιο δραματικό τρόπο για να αποφύγει τα εχθρικά πυρά και στη συνέχεια να πυροβολεί τους αντιπάλους και θα κατατοπιστείτε πλήρως ως προς το τι νέο φέρνει στο τραπέζι το multiplayer mode του Call of Duty: Black Ops 6. Σίγουρα, μπορούμε να γκρινιάζουμε όλη μέρα για μικροπράγματα που άλλα παιχνίδια κάνουν καλύτερα, αλλά μπροστά σε έναν τόσο διασκεδαστικό, γρήγορο και ομαλό online ανταγωνισμό, αυτά φαίνονται ασήμαντα. Το Black Ops 6 δεν επανεφευρίσκει τον τρόχο και διστάζει να βγει από το comfort zone του, αλλά τα βασικά συστατικά του (movement και gunplay) είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο που προσφέρουν μια καλύτερη εμπειρία από τους προκατόχους του. Ξόδεψα μερικές εκατοντάδες ώρες κάνοντας grinding στο μετριότατο Modern Warfare III, και μετά από λίγες ώρες στο Black Ops 6 δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να γυρνά πίσω.

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοιες κινήσεις στο Call of Duty, αλλά είναι η πρώτη φορά που οι developers αγκάλιασαν την τεχνική που εφηύρε η κοινότητα και την ονόμασε Dolphin Diving, και την αξιοποίησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εξακολουθώ να δυσκολεύομαι να την εκτελέσω με ακρίβεια, χρησιμοποιώντας το ποντίκι και το πληκτρολόγιό μου, αλλά μετά από 20 ώρες grinding έχω αρχίσει να εξοικειώνομαι και μπορώ πλέον να εισβάλλω σε ένα δωμάτιο με ένα πλάγιο άλμα, ενώ παράλληλα κραδαίνω το όπλο μου.

Εκεί όμως που νομίζω ότι το Omnimovement λειτουργεί καλύτερα, είναι όταν κινείστε προς τα πίσω. Όταν βουτάτε προς τα πίσω και πέφτετε στο έδαφος, έχετε το ίδιο συνολικό αποτύπωμα στόχου με αυτό που θα είχατε αν είσαστε έρπην, αλλά τώρα έχετε 360 μοίρες ελευθερίας στόχευσης και μπορείτε να σηκώνεστε και να μετακινείστε πολύ πιο εύκολα ενώ βρίσκεστε στο έδαφος.

Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι το Omnimovement δεν είναι απαραίτητα και παντοδύναμο. Αυτά τα ακροβατικά μπορεί να είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά, αλλά βρίσκω πολύ εύκολο και εξαιρετικά ικανοποιητικό να εξουδετερώνω αντιπάλους που έχοντας υπερβολική αυτοπεποίθηση εκτελούν ένα άλμα βγαλμένο από τις ταινίες του Johw Woo μόνο και μόνο για να προσγειωθούν μπροστά στο σκόπευτρό μου.

Από την πλευρά μου, θεωρώ ότι είναι λίγο πιο δύσκολο να στοχεύσω σωστά με ένα Omnimove απ’ ό,τι με ένα slide ή ένα dolphin dive και έτσι καταλήγω να χρησιμοποιώ πολύ πιο συχνά αυτές τις μπαρουτοκαπνισμένες τεχνικές. Ένα μέρος αυτού είναι αναμφίβολα η μυϊκή μνήμη, αλλά ως επί το πλείστον θεωρώ ότι το Omnimovement είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος κίνησης, ο οποίος δεν με βοηθάει απαραίτητα σε ανταγωνιστικό επίπεδο παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις. Με άλλα λόγια είναι ένα ακόμη πολύτιμο εργαλείο στην εργαλειοθήκη σας, αλλά δεν μπορείτε να βασιστείτε αποκλειστικά σε αυτό.

Χάρτες, modes και gunplay

Το Call of Duty ζει ή πεθαίνει από το gunplay του και το Black Ops 6 είναι απολύτως φανταστικό από αυτή την άποψη. Κάνω ήδη grinding με το XM4, ένα από τα πρώτα όπλα που έχετε διαθέσιμα στο παιχνίδι. Η χρήση του είναι απολαυστική, και δεδομένου ότι το χρησιμοποιώ τουλάχιστον στο 80% των αγώνων μου, το έχω προσαρμόσει σε τέτοιο επίπεδο που φοβάμαι να δοκιμάσω οποιοδήποτε άλλο assault rifle. Στην πορεία βέβαια θα δοκιμάσω κι άλλα όπλα, γιατί πολύ απλά πρέπει να πάρω όλα τα skins, όμως με το Gunfighter Wildcard έχω ήδη οχτώ συνολικά attachments στο όπλο μου και το έχω κάνει πραγματικά πανίσχυρο. Νομίζω ότι το Gunfighter Wildcard είναι λίγο υπερβολικά γενναιόδωρο, αλλά από την άλλη πλευρά, υποκλίνομαι στο OP XM4 μου. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σενάριο στο οποίο να μην κυριαρχεί: Είμαι σε θέση να εξουδετερώνω εύκολα snipers/campers σε μεγαλύτερους χάρτες όπως τον Protocol, ενώ δεν έχω κανένα πρόβλημα στο medium range σε χάρτες όπως τον Subsonic.

Τα sniper rifles, όπως πάντα, περιορίζουν λίγο το mobility σας, αλλά είναι φονικά στα χέρια ενός έμπειρου παίκτη. Εγώ δεν είμαι τέτοιος παίκτης, αλλά έχω δεχθεί αρκετά headshots για να εκτιμήσω τις δυνατότητές τους. Είμαι επίσης οπαδός των SMGs, αν και μόλις τώρα άρχισα να τα χρησιμοποιώ. Έχω παρατηρήσει όμως ότι σε πολλούς αγώνες σε διάφορους χάρτες έχω πεθάνει από έναν αντίπαλο που χρησιμοποιούσε ένα SMG. Φαίνονται υπερβολικά ισχυρά στις midrange αναμετρήσεις.

Δεν είμαι πολύ ενθουσιασμένος με τα Marksman rifles φέτος, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτό θα αλλάξει μόλις ξεκλειδώσω περισσότερα attachments. Πάντα μου άρεσε ένα καλό Marksman rifle, ειδικά το KAR98K από τα προηγούμενα παιχνίδια Call of Duty. Συνδυάζουν την φονικότητα ενός sniper rifle με την ευελιξία ενός assault rifle. Ποτέ δεν μου άρεσαν πραγματικά οι καραμπίνες ή τα LMGs, αλλά σε modes όπως το Gunfight όπου δεν έχω άλλη επιλογή, δεν μπορώ να πω ότι με απογοήτευσαν.

Μου αρέσει επίσης ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν φέτος τα perks. Αν κάνετε equip τρία από την ίδια κατηγορία, αποκτάτε πρόσβαση σε ένα τέταρτο special perk. Το αγαπημένο μου είναι ένα full Recon build, επειδή εκθέτει για λίγο τις θέσεις των εχθρών όταν κάνετε spawn, δίνοντάς σας πλεονέκτημα στους μικρότερους και στους μεσαίου μεγέθους χάρτες.

Χάρτες όπως οι Rewind και SCUD, τους οποίους θεωρούσα απλά συμπαθητικούς κατά τη διάρκειας της έκδοσης beta, είναι τώρα μεταξύ των αγαπημένων μου χάρη στο πόσο καλά μπορείς να κινηθείς και να πυροβολήσεις μέσα σε αυτούς. O Rewind έχει ένα τέλειο μείγμα μακρών διαδρόμων και εσωτερικών χώρων που ευνοούν τις close-quarter αναμετρήσεις, και ο SCUD έχει ένα από τα καλύτερα sniper lanes στους launch χάρτες του παιχνιδιού.

Φαίνεται ότι οι χάρτες σχεδιάστηκαν με γνώμονα διαφορετικά loadouts, με τους μεγαλύτερους, όπως τον προαναφερθέν SCUD και τον Protocol, να έχουν εξαιρετικά σημεία για sniping, ενώ λειτουργούν επίσης καλά με όπλα μεσαίου ή και μικρού βεληνεκούς. Έχετε τις μεγάλες, ανοιχτές λωρίδες σας με πολλά παράθυρα και μπαλκόνια που προσφέρονται για camping, αλλά υπάρχουν επίσης σήραγγες, εσωτερικοί χώροι κτιρίων και εμπόδια που σας προσκαλούν να παίξετε με άλλα όπλα. Οι μικρότεροι χάρτες, όπως o Payback, προσφέρονται για τα όπλα μεσαίου και μικρού βεληνεκούς και ειδικά o Payback είναι η απόλυτη χαοτική διασκέδαση για objective-based modes, όπως το Headquarters και το Control. Οι στενoί διάδρομοι, οι άφθονες γωνίες και τα πολλαπλά επίπεδα σε ένα τόσο μικρό αποτύπωμα σημαίνουν τόνους χάους και μακελειού, καθώς πέφτετε συνεχώς πάνω σε εχθρικούς παίκτες σε κάθε στροφή.

Ο Subsonic, ένας μικρός χάρτης που διαδραματίζεται σε ένα υπόστεγο stealth αεροσκαφών, έχει ένα από τα αγαπημένα μου χαρακτηριστικά σε οποιονδήποτε χάρτη: μια πόρτα υπόστεγου που ανοίγει και κλείνει κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αυτή η μικρή ιδέα αλλάζει εντελώς τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσεγγίσετε την επίθεση σε objective-based modes καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και μου αρέσει που σας αναγκάζει να αλλάζετε τη στρατηγική σας εν κινήσει.

Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να κατονομάσω τον λιγότερο αγαπημένο μου χάρτη, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας από τους 16 συνολικά που υπάρχουν εδώ, στον οποίο να μην μου αρέσει να παίζω. Ο Red Card, ένας μεγάλος χάρτης έξω από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, είναι ίσως ο μόνος με τον οποίο έχω κάποιες ενστάσεις, αλλά αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι δεν μπορείτε να τρέξετε στον αγωνιστικό χώρο και να πυροβολήσετε ο ένας τον άλλον. Αλλά κατά τα άλλα, έχει μεγάλη ποικιλία, καθιστώντας τον έναν εξαιρετικό χάρτη για σχεδόν κάθε είδους loadout.

Είμαι λίγο απογοητευμένος από το γεγονός ότι τα υπάρχοντα modes δεν προσφέρουν κάτι καινούργιο. Με κάνει να συνειδητοποιώ ότι το τελευταίο πραγματικά καλό νέο multiplayer mode σε ένα Call of Duty ήταν το Champion Hill στο Vanguard το 2021, και παραδόξως δεν το έχουμε ξαναδεί από τότε. Θα ήθελα πολύ να δω κάτι καινούργιο, αλλά η Treyarch παίζει εκ του ασφαλούς με τυπικά modes, όπως το Team Deathmatch, το Control και το Kill Confirmed.

Η πιο πρόσφατη ιδέα είναι το Kill Order, ένα mode τύπου VIP, όπου ένα μέλος κάθε ομάδας ορίζεται ως High Value Target. Είναι αρκετά διασκεδαστικό όταν παίζετε με φίλους, αλλά διαφορετικά όλοι τρέχουν και συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για Team Deathmatch, αγνοώντας εντελώς τον στόχο της προστασίας του HVT. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσει, γιατί υπάρχει λόγος που αυτό το mode έχει παραμείνει τόσο καιρό, αλλά οι μικρές βελτιώσεις, όπως το να δίνεται στον HVT περισσότερο armor και μια ευκαιρία για respawn αν σκοτωθεί, δεν είναι αρκετές για να του επιτρέψουν να ξεχωρίσει.

Το αγαπημένο μου mode για να παίξω με έναν φίλο είναι το Gunfight, ένα mode 2v2 που λαμβάνει χώρα σε εξαιρετικά μικροσκοπικούς χάρτες. Είναι μια πολύ απλή μάχη μέχρι θανάτου, όπου όλοι έχουν το loadout που αλλάζει σε κάθε γύρο, οπότε ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Είναι επίσης ένα καλό mode για όσους δεν μπορούν να αφιερώσουν πολύ χρόνο, επειδή οι αγώνες είναι πολύ γρήγοροι και τελειώνουν σύντομα.

Ως επί το πλείστον, η Treyarch τήρησε την υπόσχεσή της να ανανεώσει τη διεπαφή χρήστη στο Call of Duty, και ενώ πιστεύω ότι είναι μεγάλη βελτίωση σε τομείς όπως το gunsmithing και η επιλογή του βασικού τρόπου παιχνιδιού που θέλετε να παίξετε, εξακολουθεί να έχει περίεργα ζητήματα που μου προκάλεσαν απογοήτευση. Το σημαντικά βελτιωμένο interface του Black Ops 6 όμως πραγματικά παραπαίει όταν πρόκειται να βρείτε παιχνίδια Hardcore για να συμμετάσχετε. Πρέπει να ανοίξετε το μενού φίλτρου λειτουργιών, και στη συνέχεια να επιλέξετε Hardcore από εκεί, και στη συνέχεια να φιλτράρετε τις λειτουργίες σας. Συν τοις άλλοις, το BLOPS 6 φαίνεται να ξεχνάει ότι θέλω να παίξω Hardcore και με γυρίζει πίσω στην κανονική λειτουργία – κάτι που συνήθως παρατηρώ μόνο όταν ξεκινάω έναν αγώνα και ξαφνικά χρειάζονται περισσότερες από μία σφαίρες για να εξοντώσω έναν αντίπαλο.

Το grinding στα όπλα

Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους παίζω τόσο πολύ το Call of Duty multiplayer κάθε χρόνο είναι για να ξεκλειδώσω τα skins των όπλων. Η ανταμοιβή ενός γυαλιστερού όπλου ξυπνά πάντα ένα είδος πρωτόγονου συστήματος ευχαρίστησης μέσα στον εγκέφαλό μου και κάνω ό,τι είναι απαραίτητο για να ξεκλειδώσω τα πάντα. Αυτό μπορεί να είναι ένας μόχθος που με κάνει να καταριέμαι αυτό το μέρος του εγκεφάλου μου, αλλά φέτος τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά με τρόπο που με κάνει να χαίρομαι που ενδίδω σε αυτή την ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.

Για παράδειγμα, φέτος τα πράγματα είναι απλά, τουλάχιστον στην αρχή. Για το XM4, κάντε 10 headshots για να ξεκλειδώσετε το πρώτο skin, μετά 20 για να ξεκλειδώσετε το δεύτερο, και ούτω καθεξής μέχρι τα 100. Μόνο όταν τα έχετε κάνει όλα αυτά, φτάνετε στις πιο περίπλοκες προκλήσεις τύπου «Σκοτώστε 10 εχθρούς με το όπλο σας λίγο μετά το σπριντ», οι οποίες σας ανταμείβουν με skin ειδικού επιπέδου. Και ξέρετε κάτι; Μου αρέσει αυτό. Κάνει τα κοινά skins να φαίνονται πιο κοινά και τα skins επιπέδου Specialized και Mastery να φαίνονται πιο εξειδικευμένα και αριστοτεχνικά.

Εκτός από τα weapon skins, υπάρχουν και τα συνηθισμένα unlocks: νέα εξαρτήματα όπλων και υποδοχές που ανοίγουν καθώς ανεβάζετε το επίπεδο κάθε όπλου, διαφορετικά reticles για τα σκόπευτρά σας, scorestreaks, wildcards και, φυσικά, νέοι operators και τα σχετικά τους skins.

Από τα scorestreaks, ένα από τα αγαπημένα μου είναι ο νέος εκτοξευτής πυραύλων Archangel που σας δίνει έναν τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο που χειρίζεστε από οπτική πρώτου προσώπου. Το Watchdog Helo είναι ένα άλλο ισχυρό scorestreak που λειτουργεί παρόμοια με τα ελικόπτερα από τα προηγούμενα παιχνίδια Call of Duty, αλλά αυτή τη φορά επισημαίνει τις θέσεις των εχθρών στο χάρτη, ακόμη και αν δεν μπορεί να τους εξουδετερώσει με το minigun του. Αρχικά, ήταν λίγο πολύ ισχυρό και λίγο πολύ δύσκολο να το καταρρίψεις, αλλά η Treyarch έχει ήδη προβεί στο απαραίτητο balancing πετυχαίνοντας τη χρυσή τομή. Προκαλεί πολύ ζημιά, αλλά αν εσύ είσαι στο στόχαστρο μπορείς να το καταρρίψεις χωρίς να νιώθεις ότι πολεμάς απέναντι σε ένα ιπτάμενο bullet sponge.

Τούτου λεχθέντος, είμαι λίγο απογοητευμένος από τον αριθμό και την ποικιλία των operators και των αντίστοιχων skins τους. Ξέρω ότι το Black Ops 6 μόλις κυκλοφόρησε και ότι η Activision είναι πολύ καλή στο να πουλάει cosmetic upgrades, αλλά ένα από τα καλύτερα στοιχεία του multiplayer του MW3 ήταν η απόλυτη ποικιλία και ο παραλογισμός των skins. Όσες φορές κι αν έμπαινα σε έναν αγώνα με κάποιον με skin του Snoop Dogg, εξακολουθούσα να διασκεδάζω όταν άκουγα το «I got your six, homie» με την πραγματική φωνή του Snoop.

Κανένα από αυτά τα operator skins δεν μεταφέρεται στο multiplayer του Black Ops, και η τρέχουσα σοδειά παίζει εκ του ασφαλούς με χαρακτήρες από το campaing και τα πιο ενδιαφέροντα skins, όπως ο Brutus και ο Klaus είναι διαθέσιμα μόνο αν έχετε αγοράσει την Vault Edition. Ήδη μου λείπει να κοιτάζω την ομάδα μου και να βλέπω τη Nikki Minaj, τον Cheech Marin, έναν ουρακοτάγκο, τον Michael Meyers και τον Violator από το Spawn έτοιμους για δράση.