Η ΑΕΚ, ο Ντέμης, ο Πάντιτς και η τρελή πορεία του Τόλη Πικουλίδη από την Τριγλία Ραφήνας, μέχρι τη μεγάλη ομάδα του Απόλλωνα
«Λέμε ότι παίζουμε καλή μπάλα και έρχεται ο Τόλης, την κάνει κομπολόι και καθόμαστε και τον χαζεύουμε». Δεν είναι ψέμα ότι στο πρωτάθλημα Τύπου, θα δεις πολλούς καλούς παίκτες μια και αρκετοί από τον χώρο έχουν παίξει ποδόσφαιρο σε διάφορες κατηγορίες.
Αλλά αυτή η απάντηση συναδέλφου στην ερώτηση «είναι τόσο καλός στα 49 του και τον φωνάζετε να παίξει;» μοιάζει αρκετή για να περιγράψει την τρομερή σχέση που είχε και έχει με τη μπάλα ο Τόλης Πικουλίδης, που ξεκίνησε από τα ξερά γήπεδα της Ραφήνας και έφτασε μέχρι την Α’ Εθνική.
Γεννημένος το 1975, σε μια οικογένεια προσφύγων που ήρθε στην Ραφήνα από την Τριγλία, αγάπησε από μικρός το ποδόσφαιρο. Ως παιδί καθόταν αποσβολωμένος μπροστά στην τηλεόραση τις λίγες φορές που μετέδιδε αγώνες στις αρχές του 80′ και με το πού τελείωσε το δημοτικό, πήγε μόνος του και γράφτηκε στην Τριγλία, λέγοντας ότι έχει τη συγκατάθεση του πατέρα του. Δεν την είχε, αλλά όπως αποδείχθηκε πολύ σύντομα, έκανε μια εξαιρετική επιλογή…
Στο ανδρικό της Τριγλίας από την Β’ Γυμνασίου
Το 1989, σε ηλικία μόλις 14 ετών, ανεβαίνει στην ανδρική ομάδα, κρατώντας πάντως τη θέση του τόσο στο παιδικό της Τριγλίας, όσο και στο εφηβικό, μια και παραήταν καλός για να τους τον στερήσουν.
Κι έναν χρόνο αργότερα, το 1990, κάνει τις πρώτες του συμμετοχές ως αριστερός χαφ-εξτρέμ. Πετυχαίνει δύο γκολ, το πρώτο της καριέρας του κόντρα στα Πατήσια κι ακόμα ένα με την Αργυρούπολη και δηλώνει έτοιμος να πάρει τη φανέλα του βασικού στο σπίτι…
Ο Εξαδάχτυλος, όπως τον λένε στα αποδυτήρια μια και στο αριστερό, το καλό του πόδι, έχει όντως έξι δάχτυλα, μένει στην Τριγλία μέχρι το 1994. Το όνομά του ακουγόταν ήδη στις μεγάλες κατηγορίες και Ξάνθη, Πανιώνιος και Απόλλων Αθηνών ψάχνονταν για να τον κάνουν δικό τους. Ο Χρήστος Αρχοντίδης επιμένει πολύ και ο διάδοχός του στον Απόλλωνα, Γιάννης Παθιακάκης, προχωρά τη μεταγραφή του το καλοκαίρι του 1994.
Με τον Ντέμη στην ΑΕΚ…
Στην Ριζούπολη, ο Πικουλίδης βρίσκει… παικταράδες. Ντέμης Νικολαΐδης, Μπάρνιακ, Μήνου, Κόλλα, Βελέντζας στην αρχή και την επόμενη διετία Κοβάσεβιτς, Έρακ, Μιλόγεβιτς, Καραγκούνης και Χαλκιάς μοιράζονται μαζί του μια χρυσή εποχή για την ομάδα.
Στην πρώτη του χρονιά, κατά την οποία ο Απόλλων αγωνίζεται συνήθως μπροστά σε 8.000 κόσμο, η Ελαφρά Ταξιαρχία βγαίνει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ενώ την επόμενη σεζόν, φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου όπου γνωρίζει βαριά ήττα από την ΑΕΚ (7-1). Μια ΑΕΚ, την οποία ο Πικουλίδης και ο Ντέμης πηγαίνουν με κάθε ευκαιρία και παρακολουθούν ως οπαδοί της, όταν παίζει στη Φιλαδέλφεια.
Ο τσακωμός και το παρ’ ολίγον τέλος καριέρας
Στη μπάλα ποτέ δεν είναι όλα ρόδινα και τον Ιανουάριο του 1997, δίνεται δανεικός στη Δόξα Βύρωνα που παίζει στη Β’ Εθνική. Κάθεται λίγους μήνες, τσακώνεται με τον πρόσφατα εκλιπόντα πρόεδρο του Απόλλωνα, Κώστα Αλαμάνο και βρίσκεται χωρίς ομάδα, τελευταία μέρα των μεταγραφών. Κόβει την αναβολή του, φεύγει για φαντάρος και βρίσκεται ένα βήμα πριν κόψει και τη μπάλα…
Το μικρόβιο, βέβαια, πάντα είναι εκεί. Το 1999, ο Εξαδάχτυλος επιστρέφει στα γήπεδα στη Μάχη Μαραθώνα (Α’ ΕΠΣΑΝΑ) και το 2000 γυρίζει στην Τριγλία (Δ Εθνική) όπου μένει μέχρι το 2003. Ακολουθεί μια σημαντική καριέρα έξι ετών στον Αίαντα Ταύρου πριν επιστρέψει στην Τριγλία (2010) για δεύτερη φορά για να τη βοηθήσει να ανέβει στην Δ’ και να κλείσει την καριέρα του.
Ο Τόλης Πικουλίδης, με τα τρομερά κοντρόλ, τις ντρίμπλες πάνω στη γραμμή και τα μάτια που έβλεπαν όλο το γήπεδο, αγωνίστηκε στις εθνικές Παίδων, Νέων και Ελπίδων και έπαιξε παρέα με εμβληματικούς παίκτες αλλά και κόντρα σε μεγάλους αντιπάλους, με πιο δύσκολο, όπως ο ίδιος παραδέχεται στη MP, τον Μίλινκο Πάντιτς.
Σήμερα, κάνει τη μπάλα κομπολόι στο πρωτάθλημα Τύπου, βγάζει τα προς το ζην ως φυσικοθεραπευτής και δημοτικός υπάλληλος στον Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου (ΚΑΠΗ) και αφιερώνει χρόνο στην οικογένειά του.
Γι’ αυτό και δεν μπορούσε να πει ναι στην πρόταση που το έκανε το καλοκαίρι ο Απόλλων Ερέτριας να επιστρέψει στα γήπεδα στα 49 του…
VIA: MarathonPress
